Verhuizen is een ding. Maar wat nou als je naar een andere stad gaat en ook nog eens op jezelf gaat wonen? Als student maak je dit vaak genoeg mee. Zoals ik bijvoorbeeld. Ik studeer in Tilburg, maar mijn ouders wonen in Oosterhout. Nu is het zo dat de afstand makkelijk te overbruggen is met het openbaar vervoer en ook de tijdsduur niet echt problematisch is, maar toch voel ik me genoodzaakt op mezelf te gaan. In de schitterende stad Breda wel te verstaan.
Breda
Breda, gelegen in Noord-Brabant, is een stad waar ik mijn hart aan verloren heb. De oude, gezellige sfeer die het stadscentrum uitademt, de smalle steegjes en straatjes om het grote winkelgebied heen, de talloze studenten die er wonen, alles klopt en alles is er. Misschien komt het ook omdat mijn geboortestad Oosterhout er veel van weg heeft, maar dan kleiner. Vorig jaar, toen ik besloot een opleiding te gaan volgen in Rotterdam, wilde ik niets liever dan verhuizen naar Breda. Helaas bleek de studie niets te zijn en kon ook het feest van verhuizen niet doorgaan. Nu zit ik eindelijk op mijn plek in Tilburg en kan het echte studentenleven beginnen.
Student en Stad
Als student is het veel leren, werken en sober leven. Met natuurlijk de wekelijkse uitschieter rond het Happy Hour, of die schoenen die je móet hebben. Dit veranderd als je op jezelf gaat wonen. Je kunt het je niet meer permitteren aan het eind van je geld een stuk maand over te houden. Je zult je eigen boodschappen moeten doen, je eigen wekelijkse schoonmaak en je eigen rekeningen betalen. Hoe hou je dat vol?
Deze vraag houd mij bezig en ik ben bloednerveus voor het verhuizen. Ik roep al een jaar overmoedig: ‘ik ga op mezelf! ik red het wel!’, maar nu puntje bij paaltje komt, moet ik toch even flink slikken. Ga ik het redden met mijn geld? Ga ik mijn studie nog wel volhouden? Ga ik op tijd naar bed, blijf ik gezond leven, hou ik mijn huis wel goed schoon? Al dagen lig ik wakker van deze vragen.
Ik ga toch de sprong wagen. Ik verhuis in November naar de Lange Brugstraat te Breda. Helemaal alleen en zonder ouders. Gaandeweg zal ik vallen en opstaan, en aan het eind van de reis zal ik een boekenkast met tips hebben voor alle studenten die net als ik hebben besloten de sprong te wagen.
