blog placeholder

Mijn zoektocht begon, zoals bij zovele, achter de computer laat op de avond. Net toen ik besloten had werkelijk wat aan mijn lage inkomen te doen. Op jacht naar leuk werk van huis uit. Iets waar vele van dromen. Zelfs saai inpak werk zou ik niet aan mijn neus voorbij laten gaan.

Alert op misbruik en oplichting, ik ben immers een slimme meid. En ik hou van aanpakken, dus, ondanks alle flauwe grappen, minachtende blikken en negatieve opmerkingen van familie en vrienden, ga ik vol enthousiasme op zoek. Inmiddels heeft die tocht mij hier, bij Foobie, doen belanden. Ik neem jullie mee door enkele in-en outs van thuiswerk via de pc.

Als eerste probeer ik, via Google natuurlijk, allerhande sites over werken vanuit huis en thuiswerk of bijverdiensten. Nou daar heb je een hele kluif aan. Ik vond de klik-sites, in allerlei variaties. Klikken op mail (site) die je in je box krijgt. Veel herkennen deze methode wel, je klikt je een ongeluk en komt nooit aan een minimum bedragje om op je rekening te laten zetten. Drie maanden heb ik dagelijks alles zitten afklikken en me aangemeld bij alle mogelijke sites. Het hoeft geen uitleg meer dat ik heus wel een doorzetter ben. Van de sites die misschien wel wat zouden kunnen opleveren, kreeg ik hooguit 1 mail per dag, waardoor het zo’n tien jaar zou duren voordat ik genoeg kliks zou hebben.

Vervolgens kwamen alle snel-rijk-formules, waarvoor je bijna altijd vooruit moet betalen. Dat heb ik nooit gedaan, ik wil verdienen en zodra je eerst moet betalen, beschouw ik het als oplichting. De dingen die wel gratis waren kwamen allemaal op verkoop neer. In je omgeving, bij vrienden of langs de deuren gaan en desnoods via mijn internet netwerk. Helemaal niks voor mij. Daar ben ik dus nooit aan begonnen.

Het laatste fiasco, waar ik nog steeds een beetje van zit bij te komen, omdat het eigenlijk heel erg leuk LIJKT. (als het zou werken) Mensen zoeken voor vacatures. Als deze mensen de eindstreep halen en aangenomen worden krijg je een forse bonus vanaf 500 euro tot meerdere duizenden euri. Nou is zo’n match niet makkelijk en heeft een laag slagingspercentage, dus mag je, als het lukt, ook wel wat verdienen. In deze crisistijd leek me dit een edel beroep en ik ging er met frisse moed tegenaan. Er zijn twee, drie sites waar je je aan kunt melden. Bij één ervan wordt geen datum genoemd, zodat je bij god niet weet van wanneer de vacature is. (ik heb daar verder naar gespeurd en kwam advertenties tegen van maanden oud, zelfs van 2008 !!) Daar kan ik met goed fatsoen mijn vrienden en kennissen niet mee lastig vallen. De andere sites hebben wel een datum en dan blijven er misschien vier, vijf vacatures over, waaronder natuurlijk een directeur en andere zeer moeilijk in te vullen functies, waar ze niet zomaar iemand voor nemen.

Voor die ene die mij wel geschikt leek heb ik diverse advertenties gezet en ook veel reacties op gehad. Toen begon het echte werk; mijn “kandidaten” doorverwijzen. De ene site is nog ingewikkelder dan de ander, maar goed, uiteindelijk lukt het mij dan om drie mensen, die allang op mijn advertentie hadden gereageerd, nogmaals te vragen (via de site) of zij toestemming geven en hun cv naar hen (de site) te sturen.

Ik ben twee weken bezig geweest (twee, drie uur per dag) en heb uiteindelijk één iemand gevonden die wel wilde solliciteren. Of hij dat ook werkelijk doet, geen idee. Dit magere resultaat geeft aan dat ik waarschijnlijk evenveel kans maak op een prijsje via de loterij dan dat ik iemand aan een baan weet te helpen en daar een bonus voor ontvang. (keurig wit, ook nog, want je moet wel je sofi nummer doorgeven)

Verder zijn de sites gevuld met werving- en selectiebureaus. Daar zit hem het addertje. Als thuiswerker vul jij dus geheel gratis hun cv database. Zij kunnen dan pronken met veel geschikte kandidaten en allerlei personeel zoeken waar ze helemaal nog geen bedrijf voor hebben. Zoals je dat tegenwoordig ook veel ziet met uitzendbureaus. Die plaatsen ook het hele jaar door advertenties en als je je dan aanmeldt, specifiek op die job, dan is ie toevallig al bezet.

Moedeloos ben ik ervan geworden, vandaar Foobie, om het eens van mij af te schrijven en andere de zoektocht naar thuiswerk te besparen en te waarschuwen. Als ik ooit iets fatsoenlijks vind dan zal ik zeker weer een artikeltje schrijven.

M.Tabor