Dit artikel gaat over specialisatie in hedendaagse organisaties. Ik ga het hebben over de voordelen van arbeidsspecialisatie en hoe het wordt het toegepast in de organisaties. Verder zal aanbod komen waarom het specialiseren in een bepaald product beter is, en of specialisatie ook op nationaal of zelfs op internationaal niveau kan worden toegepast.
In de negentiende eeuw begonnen economen na te denken over efficiëntere vormen van produceren. Tot die tijd was het normaal dat iemand een vak leerde van een meester, in de loop van de jaren, totdat hijzelf het gehele productieproces onder de knie had, maar met de uitvinding van de stoommachine en goedkope arbeidskrachten werd het efficiënter om elke werknemer nog slechts een klein onderdeel van het productieproces te laten doen zodat deze zich er in kon specialiseren. Die specialisatie zorgde voor veel snellere fabricage. Door elk deel van de productie op elkaar aan te sluiten ontstond een denkbeeldige keten die eindigde waar het product af was.
Ik neem als voorbeeld de productie van spelden, bij specialisatie zal de productie van één speld opgedeeld worden in ongeveer zeven aparte producties die op het eind bij elkaar worden gevoegd en het eindproduct vormen. Zo zal werknemer één de metalen draad maken, en zal een tweede werknemer deze draad helemaal recht maken, hierna zal werknemer drie de draad op de juiste lengte afknippen, en werknemer vier maakt hier dan weer een scherpe punt aan, werknemer vijf zorgt er dan voor dat het bovenstuk op de draad kan worden bevestigd, en werknemer zes maakt het bovenstuk van de speld, als dit alles gedaan is bevestigde een zevende werknemer de draad aan het bovenstuk, waarna de speld af is.
Zo zie je dat zeven werknemers samen één enkele speld hebben gemaakt. Nu zul je jezelf afvragen waarom er zoveel man nodig zijn voor één enkele speld. Het antwoord hierop is simpel, als iedereen zijn eigen handeling op het product uitvoert kan dit allemaal veel sneller gebeuren, want de werknemer wordt steeds beter in zijn handeling en hoeft niet meer steeds van gereedschappen te wisselen, waardoor er natuurlijk veel meer kan worden geproduceerd. Specialisatie leidt dus tot een enorme efficiëntiewinst. Maar dat is niet het enige voordeel, want ook zal de kwaliteit van het eindproduct toenemen, omdat de werknemers zich alleen maar in één handeling hoeven te specialiseren zullen zij deze handeling beter kunnen dan iemand die alle zeven de handelingen zelf moet doen. Natuurlijk is het argument van de toename in kwaliteit bij de productie van spelden niet echt van toepassing, want hier kan weinig bij fout gaan. Maar denk is aan de productie van grotere en duurdere producten, bijvoorbeeld auto’s of tv’s, hier zal de kwaliteit weldegelijk toenemen. Verder zal het produceren voor de werknemers zelf ook makkelijker worden, want zij hoeven zich alleen maar met hun eigen gedeelte van het productieproces bezig te houden.
Door mensen te specialiseren worden ze dus bekwamer/vaardiger op dat gebied. Hoe bekwamer de arbeider is hoe hoger de arbeidsproductiviteit. En als de productiviteit per arbeider hoog is, dan is er relatief minder arbeid nodig en zal de winst voor de bedrijven toenemen.
Ook is het zo dat als bedrijven zich gaan specialiseren in het produceren van een bepaald product zij veel meer winst gaan maken, denk hierbij aan het bedrijf Philips, vroeger produceerden zij van alles zelf, maar Philips heeft er op een gegeven moment voor gekozen zich in een klein aantal producten te gaan specialiseren zoals in bijvoorbeeld tv’s. Daarom is Philips ook zo groot geworden, en zijn de producten ook van hoge kwaliteit en voorzien van de nieuwste technieken. Zo bouw je ook een naam op voor jezelf, als andere bedrijven zich nu ook in een bepaald product gaan specialiseren net zoals Philips dit heeft gedaan dan is de kans groter dat ook zij uitgroeien tot een groot bedrijf.
Verder kunnen bedrijven onderling op nationaal of zelfs op internationaal niveau afspraken maken over specialisatie en arbeidsverdeling. Dit zou tot gevolg hebben dat bedrijven of landen zich compleet gaan toe leggen op de productie van één of enkele producten waar zij relatief goed en goedkoop in zijn. Zo zal de prijs van de producten dalen terwijl de winst voor de bedrijven toch hoog blijft omdat het produceren van de producten goedkoop is. En omdat de prijs daalt zullen de consumenten meer gaan consumeren van deze productie waardoor de winst toeneemt.
Door middel van geografische arbeidsverdeling, dit betekent dat sommige gebieden geschikter voor de productie van een bepaald goed zijn dan andere gebieden, kan de winst nog verder toenemen door middel van ruilhandel. Elk land produceert vooral producten waar zij relatief het goedkoopst in zijn en ruilen deze producten met producten uit landen die ergens anders relatief het goedkoopst in is. Zo zullen vele producten voor de minimumprijs aanwezig zijn voor verschillende landen.
Specialisatie leidt dus tot een enorme efficiëntiewinst, en zal ook de kwaliteit van de producten doen toenemen omdat de werknemers bekwamer worden in het produceren van hun product. Hierdoor stijgt de arbeidsproductiviteit en is er relatief minder arbeid nodig. Specialisatie kan er verder ook nog voor zorgen dat een bedrijf meer winst gaat maken en zal uitgroeien tot een groot bekend bedrijf. En als deze bedrijven onderling afspraken gaan maken over de producten waarin zij zich specialiseren, dan zal dit ook leiden tot een daling van de prijs van deze producten terwijl de winst voor de bedrijven toch hoog blijft. Daarom ben ik van mening dat meer bedrijven zich moeten gaan specialiseren.
