(Alle namen in dit artikel zijn fictief) De houding van directeur eigenaar G. Bossingman en directeur eigenaar J. Bossingman sinds de aanstelling van Adolf als algemeen directeur heeft tot een bedrijfscultuur geleid die alle kenmerken heeft van een dictatuur waarin Adolf ongestraft misbruik kan maken van zijn machtspositie om mij willens en wetens mijn werk af te nemen om mij op deze manier psychologisch onder druk te zetten in de hoop dat ik zelf ontslag neem wat volgends de Nederlandse wetgeving een strafbaar feit is waar maximaal 2 jaar celstraf op staat.
Ik heb met de zoon van vrienden gesproken die een HBO management opleiding volgt in de zorg en die zegt dat deze praktijken onderwezen worden als management tool om op een goedkope manier van dure mensen af te komen. Dat werkt als volgt:
De werkgever kan trachten de kosten van het vertrek van de medewerker laag te houden door hem gedurende langere tijd onder psychosociale druk te zetten waardoor:
- de medewerker zelf vertrekt,
- de medewerker overspannen, ziek wordt. Dan is de medewerker feitelijk verwijderd en gaat het reguliere begeleidingscircuit van start in het kader van de WULBZ (loondoorbetalingswet)
- de medewerker een alternatieve functie aanvaardt. Die functie moet “passend en gelijkwaardig” zijn, volgens de huidige wettelijke regelingen,
- indien geen passende functie beschikbaar is, de werknemer vertrekt op basis van een schikking,
- indien geen schikking mogelijk is, de werknemer vertrekt op individuele basis van een beslissing van de kantonrechter.
In de meeste gevallen draait het uit op optie 1,2,3, of 4 omdat de werknemer het niet kan bewijzen maar ik kan kiezen voor optie 5 omdat ik me al meteen heb ingedekt door een paar uur na mijn ziekmelding een document te overhandigen, met ooggetuigen aanwezig, met daarin de volgende punten “Dat Bossingman BV mij willens en wetens mijn werk aan het afnemen is en mij op deze manier psychologisch onder druk zet in de hoop dat ik zelf ontslag neem zodat ze mij, als ik over een paar maanden boventallig ben omdat er bij de fusiepartner ook al twee personen zitten die hetzelfde werk doen als ik, niet hoeven te ontslaan en de daarbij behorende ontslagvergoeding niet hoeven te betalen en dat ik door deze al maandenlang durende “bossing” activiteiten van Bossingman BV dusdanig mentale gezondheidsklachten heb gekregen dat ik niet meer in staat ben om nog voor Bossingman BV te kunnen werken.”
Vervolgens heeft mijn werkgever de fout gemaakt om in de bevestiging van mijn ziekmelding niet de werkelijke reden, namelijk dat ik door de psychosociale druk niet kan functioneren, te vermelden maar heeft hij mij de volgende uitspraken in de mond gelegd : 1)“dat ik tevens al langere tijd op zoek ben naar iets anders en dat dit vandaag de dag niet meevalt” en 2) “dat zij mij maar moeten ontslaan met een ontslagvergoeding”
om punt 1) en 2) te ondersteunen verwijzen ze hierbij naar een functioneringsgesprek van twee jaar geleden. Ik heb echter twee ondertekende verslagen van functioneringsgesprekken gehouden op 16 december 2006 en 20 november 2014 waaruit blijkt dat het tweede functioneringsgesprek alleen is gehouden om vast te stellen of ik door middel van het uitoefenen van voldoende geestelijke druk zelf ontslag zou nemen. Dit blijkt uit het feit dat er in 2014 na het aanstellen van Adolf als nieuwe algemeen directeur opeens na 6 jaar weer een functioneringsgesprek met mij is gehouden en er vervolgens op alle in dit functioneringsgesprek genoemde actiepunten nooit enig vervolg is gekomen maar waar wel uit is gebleken dat ik uit keek naar ander werk.
De volgende fout die mijn werkgever heeft gemaakt is door in de officiële aanklacht die ik van hun advocaat ontving te stellen dat : de ik enige dagen later stel dat er sprake is van “bossing” en dat dat een in Duitsland bedachte term is waar geen jurisprudentie over bestaat.
De reden dat bovengenoemde management tool zo effectief is is dat: niemand in de gaten heeft dat het wordt toegepast, de werknemer het in 95% van de gevallen niet kan bewijzen, dat als je collega’s er al erg in hebben zij hun mond houden uit angst voor hun baan, de werknemer beseft dat hij volkomen machteloos staat omdat hij geen aangifte kan doen omdat het onder het arbeidsrecht valt en hij alleen naar de kantonrechter kan gaan als hij bewijzen heeft, hij daardoor zwaar overspannen wordt en als hij het dan toch wil doorzetten dat ten koste gaat van de kans op een nieuwe baan, van zijn relatie, dat er een grote kans is dat hij ook financieel aan de grond zal raken en dat om deze reden IEDEREEN om je heen zegt dat je het moet laten rusten en het moet accepteren.
De reden dat ik een rechtszaak begin is: 1) Omdat het voor mij de enige manier is om mijn recht te halen. 2) Omdat ik bewijzen heb. 3) Omdat ik wil dat er een uitspraak komt zodat bovengenoemde management tool minder populair wordt omdat blijkt dat het de werkgever heel veel geld kan kosten en zelfs in het uiterste geval een tot een gevangenis straf leidt. 4) Dat ik mijn werkgever wil stoppen omdat hij met een collega van mij hetzelfde aan het doen is. 5) Dat ik met de uitspraak van de rechter bij een volgende werkgever kan aantonen dat mijn gedragingen volkomen correct zijn geweest.
De uitspraak zal gebaseerd zijn op:
- – ontslag om gewichtige redenen (BW art. 7. 685.2). De basis van het ontslag is ontslag om gewichtige redenen”. Er is sprake van “gewichtige redenen” in situaties van “onbehoorlijk gedrag”of “veranderde omstandigheden”.
De kans dat er ook een veroordeling voor “bossing”volgt is klein omdat er slechts beperkte jurisprudentie die criteria geeft over goed werkgeverschap in de casus dat een medewerker verwijderd is door middel van psychische druk.