Sinds oktober 2011 ben ik helemaal bevangen door de fotografie. En wat blijkt, je gaat er ineens ook heel anders door kijken.
Nooit heb ik een enorme interesse gehad voor bloemen. Waarom bloemen kopen, ze zijn binnen de kortste keren toch weer dood. Het staat heel even leuk maar ze gaan al snel vervallen en worden doods en saai.
Maar wat blijkt, juist de bloemen hebben mijn hobby letterlijk kleur gegeven. Rode bloemen, gele bloemen en paarse bloemen. Anemonen, rozen, tulpen en de amaryllis. Allemaal schitterende bloemen om op de foto te zetten. Je maakt ze in alle standen en in alle fases van het leven. En wat zie je dan gebeuren, een bloem kun je ook met een mens vergelijken.
De schoonheid van het jonge leven, de schoonheid van de ouderdom. De kleuren worden anders, de vorm verandert. Maar het blijven mooie objecten om te observeren.
Neem een oranje roos. Een schitterend exemplaar die fraai in het vaasje stond te pronken. Een foto maak je hiervan op verschillende manieren. Zet er een stuk karton achter en maak de foto. De achtergrond bepaalt zo een deel van het geheel. Is het karton zwart dan krijg je al gauw een gevoel van triestheid of rouw. Is de achtergrond licht blauw, dan krijg je een gevoel van lente en vrolijkheid. En toch is het dezelfde roos. Kijken naar de roos is dus niet voldoende, je hebt het geheel nodig.
Neem nog een keer deze oranje roos. Kijk naar de roos vanaf de zijkant en neem een foto. Kijk dan naar de roos vanaf de boven- of onderkant. Ineens is het een hele andere roos geworden. En toch is het dezelfde roos. Op allerlei manieren blijft het een dankbaar object om vast te leggen. De kleuren worden anders, de invalshoek wordt anders. En wat te denken als je gaat spelen met het diafragma en de sluitertijd. Dezelfde roos wordt dan weer heel anders. De scherptediepte kun je hierdoor aanpassen. Wil je alleen het hart van de roos volledig scherp tonen of wil je de hele roos, eventueel met of zonder achtergrond, laten zien. Geef je de foto extra belichting, of maak je er een donkere schaduw omheen.
Zo heb je als snel aardig wat foto’s gemaakt van dezelfde roos. En dan komt nog de bewerking. Wat ga je er mee doen in een bewerkingsprogramma. Ga je hem zo natuurgetrouw weergeven of ga je er een fantasie opname van maken. Deze programma’s hebben zo enorm veel mogelijkheden dat je er ook nu weer vele verschillende vormen aan kan toevoegen. Extra belichting, extra scherpte of juist vervaging. Leg je er nog een extra laag over heen die je een andere kleur geeft en dit doordrukt. Wat krijg je dan voor een kleuren? Allemaal fases die je kan doorlopen voordat je besluit tot publiceren.
Ja, publiceren. Je hebt fora waar je het resultaat kunt tonen en waarbij je direct reacties krijgt van overige forumleden die er een mening over hebben. Zij geven je tips of ideeën en kunnen je de hemel in prijzen voor het resultaat, of juist niet. En dat is een prettig gevoel, een compliment is altijd fijn. En het is toch ook prettig als een ander je werk kan waarderen en zo niet, diegene neemt dan toch de moeite om je een helpende hand te bieden. Eén van die sites waar ik zelf op ben geabonneerd is www.footo.nl. Een eerlijke site waar ik heel veel heb geleerd van anderen. Als je zelf enthousiast en actief bent krijg je dit ook op je eigen inzendingen.
Een paar dagen later is de roos in een hele andere fase terecht gekomen. De blaadjes rimpelen, de kleuren worden wat doffer. Er komt een donkere rand aan de blaadjes en ze gaan wat hangen. Dan begint het hele proces hiervoor beschreven weer opnieuw. Alle vormen en uitgangspunten kun je weer gebruiken. En weer heb je zo een hele serie met prachtige bloemen.
En dan is de roos niet meer, hij staat droog en verdord in het vaasje. Maar wat blijkt, ook nu is het een heerlijk object om te fotograferen. De treurigheid van een eind aan het leven kun je accentueren en zo zie je weer de link naar het dagelijkse leven. Van begin tot eind kun je met één simpele roos een heel leven in één week weergeven. En dat doet voor mij de fotografie.
