Volkenrecht – Het Nicaragua arrest deel 2

Het gevolg van het Nicaragua-arrest. Waar wordt de VS nu uiteindelijk voor veroordeeld? Hoe is de zaak uiteindelijk afgelopen?

1. Feiten zijn al besproken. De oorzaak van dit geschil tussen een klein land als Nic en een permanent lid van de VR, namelijk de VS.

2. Procedure voor het hof die is ook uitgelegd. Welke verschillende stappen er waren in de procedure

3. Submissions: wat er van Nicaragua van het hof wordt gevraagd. Welke zijn de submissions die Nic heeft voorgelegd. Die beperken tegelijkertijd de bevoegdheid van het hof. Het hof mag geen uitspraak doen over wat gaat buiten wat er door de partijen is gevraagd.

4. Ook van belang voor de uitspraak ten gronde. Het voorbehoud dat de VS heeft gemaakt bij de jurisdictie van het internationaal gerechtshof. Het voorbehoud dat het hof niet bevoegd zou zijn als er een zaak voor het hof wordt gebracht die te maken heeft met een multilateraal verdrag. Bij een multilateraal verdrag is het hof alleen bevoegd als alle partijen aanwezig zijn bij het hof.

5. Welk recht van toepassing is de vraag die hiertoe heeft geleid. Deze vraag moest door het hof worden beantwoord. Omdat in een normale zaak, waar twee partijen het samen aan het hof voorleggen. Maar nu is het eenzijdig, door Nic.  Soms kunnen twee partijen aangeven aan het hof wat er moet gebeuren bij een uitspraak, welk recht gebruikt moet worden, maar hier is het een eenzijdig gebeuren.

• Handvest van de verenigde naties
• Gewoonterecht

Worden door het hof gehanteerd. Om ten eerste de bevoegdheid vast te stellen en een uitspraak te kunnen doen.

6. Gewoonterecht: primaire regels van het volkenrecht. Heeft ten eerste te maken met het verbod op het gebruik van geweld en het recht op zelfverdediging. Paragraaf 2 artikel 4. Daar hebben we het al over gehad. Ook over hoe het hof het begrip gewapende aanval heeft geïnterpreteerd. De VS hebben tegen het hof gezegd, we hebben geweld gebruikt in en tegen Nic, maar dit hebben we gedaan uit collectieve zelfverdediging. Om de buurlanden van Nic te verdedigen tegen het geweld dat Nic zelf gebruikt.

Wat zegt het hof over collectieve zelfverdediging. Collectieve zelfverdediging kan maar terecht worden ingeroepen als een staat zichzelf verklaart: slachtoffer van een gewapende aanval. Een staat kan anderen alleen te hulp snellen ivm collectieve zelfverdediging, als dit land, zoals hier Honduras, zichzelf slachtoffer verklaart van een gewapende aanval. Voorwaarden:

• Het slachtoffer van een gewapende aanval moet zelf verklaren slachtoffer te zijn.
• Het slachtoffer moet verzoeken om militaire bijstand.

In verdragen, artikel 51 worden een aantal modaliteiten vastgelegd voor het gebruik van het recht op zelfverdediging. In het gewoonterecht worden wel een aantal voorwaarden geregeld die niet in artikel 51 staan. Er is een wisselwerking tussen het handvest en het gewoonterecht. Nu zegt artikel 51 dat als je slachtoffer bent geworden van een gewapende aanval dat je recht hebt van zelfverdediging, maar dan moet je verslag uitbrengen aan de VR. Die rapportageverplichting bestaat niet in het gewoonterecht. Dat kan niet, gewoonterecht is ongeschreven. Maar het feit alleen al dat er staat een verslag indienen bij de VR, is een indicatie dat er geen sprake is van zelfverdediging. Een staat die denkt dat het zichzelf moet verdedigen, zal er geen moeite mee hebben om een verslag te maken voor de VR. Zo van: we zijn vandaag begonnen met bombarderen, want wij zijn gisteren aangevallen. Als staten geen rapportage sturen naar de VR, dan zegt het hof, er is waarschijnlijke geen sprake van verdediging, want dan is waarschijnlijk geen sprake geweest van een gewapende aanval. Het is een procedurevoorschrift, maar als je die niet naleeft, dan kan het erop wijzen dat de grondslag van het gebruik van geweld, een aanval, niet klopt. Toevoeging: het feit alleen al dat een staat zo’n verslag aan de VR stuurt, betekent niet in alle gevallen dat het gebruik van geweld wel terecht gebaseerd is op zelfverdediging. Een verslag is dus geen garantie. Sommige landen kunnen die indruk willen wekken dat ze aangevallen zijn. 

{{extraAds}}

7. Gewoonterecht non-interventie:

Er is natuurlijk ook gewoonterecht dat te maken heeft met het andere fundamentele beginsel. Non-interventie in de binnenlandse aangelegenheden van een ander land. Als we het hebben over interventie denken we vaak aan militaire interventie, maar hier gaat het om een ander beginsel. Met betrekking tot gebruik van geweld en zelfverdediging, was er een verhouding tot het handvest en gewoonterecht. Met betrekking tot non-interventie binnenlandse aangelegenheden is dat probleem er niet. Dit punt staat namelijk niet in het handvest. Het principe van non-interventie is van oorsprong een gewoonterechtelijke regel. Diegene die naar het handvest hebben gekeken, zullen zeggen, maar artikel 2 paragraaf 7 gaat weldegelijk over inmenging van binnenlandse zaken, dit gaat echter over iets anders. Artikel 2 paragraaf 7 heeft het over niet inmengen in aangelegenheden in de binnenlandse staat, maar dat principe geldt in de verhouding tussen de organisatie en de lidstaten. De verticale toepassing ervan. De VN mag zich niet mengen in de binnenlandse aangelegenheden van een staat. Wanneer we het hebben over niet inmenging in binnenlandse aangelegenheden, in het gewoonterecht, dan is het horizontaal, tussen staten. In twee resoluties, 2625 en 2131 wordt dat principe van de niet inmenging van binnenlandse aangelegenheden verder uitgedrukt, in concreto. Teksten die wel uitgaan van de VN, ondanks het feit dat het principe voor de tussenstaatse relaties niet in het handvest is opgenomen.

De kern van dat beginsel:

• Er mag geen dwang worden uitgeoefend op een andere staat in verband met de vrije keuzes die staat B mag maken. Dus binnenlandse aangelegenheden slaan op beleidsdomeinen waar elke staat vrij over mag beslissen, discretionair een keuze mag maken. In verband met artikel 2 par. 7 kan je echter zeggen dat wat valt onder binnenlandse aangelegenheden alsmaar kleiner wordt door het volkenrecht. Het nationaal economisch systeem is een voorbeeld van een binnenlandse aangelegenheid, voor landen die geen lid zijn van de EU. Dus zolang er dwang wordt uitgeoefend op zo’n domein, als economisch beleid, waar keuzevrijheid bestaat, dan wordt het principe geschonden. Wanneer een staat geweld gebruikt, zoals hier, VS tegen Nic, dan betekent dat een schending van twee regels van het volkenrecht.
• Het verbod op het gebruik van geweld.
• Een schending van de non-interventie van binnenlandse aangelegenheden. Flagranter dan dit kan niet, het gebruiken van militaire dwang om staat B tot beleidskeuze te dwingen door het sturen van een troepenmacht. 

Tegelijkertijd zegt het hof ook dat had de VS ook aangevoerd, er bestaat geen algemeen recht in staten om op oppositie te steunen. Het steunen van oppositie in land B en daardoor in het domein te komen van land B is ook uitgesloten. Kun je niet maken.

 8. Toepasselijkheid van het Internationaal Humanitair recht (IHR).

IHR wat komt dat onderdeel van het volkenrecht hier doen. Hier opnieuw het voorbehoud van de VS. Het is gecodificeerd in het rode kruis verdrag, multilateraal verdrag en dus het multilaterale voorbehoud geldt ten opzichte van de jurisdictie van het hof. Hoe lost het hof dit probleem op? Het hof: er zijn algemene fundamentele beginselen van het oorlogsrecht. En die algemene beginselen berusten op overwegingen van menselijkheid, ook tijdens een gewapend conflict. Dus de basis van het IHR is het respect voor de menselijke waardigheid.  In de conventies van Geneve is er een gemeenschappelijk artikel 3. In alle conventies is een artikel 3 en dat geeft de minimumstandaard weer. Dus ongeacht problemen ivm de interpretatie en toepassing van de conventies geeft artikel 3 de minimumstandaard weer die altijd van toepassing is. Zowel voor internationale gewapende conflicten als interne gewapende conflicten. Want hier in deze zaak tussen VS en Nic, aan de ene kant is er misschien een internal armed conflict tussen Ortega en de Contra’s tegelijkertijd ook een internationaal armed conflict aan de gang, want de VS gebruikt geweld tegen Nic. De kwalificatie van het gewapend conflict maakt geen verschil bij de toepassing van de fundamentele regels van het oorlogsrecht.

• Dat is artikel 3 Geneve conventies
• Artikel 1 van de Geneefse conventies: Artikel 1 heeft een dubbele verplichting voor staten
• Staten moeten de regels van het oorlogsrecht respecteren.
• Maar ze moeten ook zorgen voor respect van die regels.

De dubbele verplichting bestaat erin dat ten eerste een staat ervoor moet zorgen, daar komen we op terug bij Congo, dat hun eigen leger het oorlogsrecht respecteert. Ten tweede zegt artikel 1 ook: to ensure respect by others, staten moeten ervoor zorgen dat andere partijen die meedoen bij een gewapend conflict die regels van het oorlogsrecht ook naleven. Dit is dus een dubbele verplichting: Verdere uitwerking Congo-Uganda. Wat in artikel 1 staat van de Geneefse conventies dat volgt ook uit de algemene beginselen van het oorlogsrecht volgens het hof.

Dus de toepassing van het recht is niet de directe toepassing van de Geneefse protocollen, maar de fundamentele regels van het oorlogsrecht. Waarom doet die vraag zich voor? Omdat de VS die de Contra’s steunen, een handboek hebben geschreven over guerrilla tactiek. Hoe je het best een guerrilla oorlog uitvoert in de praktijk. Het hof zegt: de algemene verplichting, los van de conventies, dat anderen ook het oorlogsrecht naleven kun je niet in overeenstemming brengen met het maken van een handboek waarin staat hoe je de regels van het oorlogsrecht het beste kunt schenden. Dus in strijd met het fundamentele beginsel van het oorlogsrecht. 

9. Rechtstreekse aansprakelijkheid VS.

De bedoeling van Nic in het begin van deze procedure tegen de VS was natuurlijk dubbel (vorige week), aan de ene kant een uitspraak krijgen van het hof, waarin het hof de VS veroordeelt (een declaratie van het hof waarin staat dat de VS zich schuldig heeft gemaakt aan schending van volkenrecht). Aan de andere kant een verzoek op compensatie. Het eerste luik in die aansprakelijkheid is de aansprakelijkheid van de VS. Het dateert uit de jaren 60, voor algemene aansprakelijkheid zijn aanvaard. Dat betekent niet dat de regels niet zijn toegepast op deze zaak. Rechtreekse aansprakelijkheid van de VS, zie artikel 4 staatsaansprakelijkheid. Dat elk optreden van een staatsorgaan staatsaansprakelijkheid meebrengt. Dus de grondslag van die aansprakelijkheid (AanS) van de VS is nu artikel 4 betreffende het regime van de StaatAans.    

Wat heeft de VS nu zelf gedaan, waar draait het op als staat. Daarvoor is nodig om te bewijzen voor het hof dat het leggen van de mijnen in de havens en het aanvallen van de olie-installaties gebeurd is door VS militairen. Alles wat het leger doet en in strijd is met het volkenrecht wordt toegerekend aan de staat. Daar is dus geen probleem. De militairen die de VS heeft gestuurd voor de mijnen zijn staatsorganen, geen discussie.

• Staatsorganen mijnen leggen

Nu hebben de VS niet alleen militairen gestuurd, maar de VS, CIA, heeft ook gebruik gemaakt van UCLA’s: Unilaterally Controlled Latino Assets. Het gaat om Latijns-Amerikaanse onderdanen die de CIA betaald heeft om een aantal acties uit te voeren, die worden geïnstrueerd en betaald door de VS.

• UCLA’s

Daar draaien de VS ook rechtstreeks voor op. Het leggen van mijnen, rechtstreekse aans. Aanval op olie-installaties en die UCLA’s. De verkenningsvluchten op grote en lage hoogtes, rechtstreekse aanslagen voor de VS. 

{{extraAds}}

10. Onrechtstreekse Aansprakelijkheid

Veel moeilijker en een van de redenen waarom deze zaak zo belangrijk is. De onrechtstreekse verantwoordelijkheid. De indirecte aansprakelijkheid door de VS die ook moet worden aangetoond. Nu zou het voor het hof eenvoudig geweest zijn om te zeggen: kijk, de VS steunen de Contra’s, dus de VS draaien op voor alles wat de contra’s hebben gedaan. Het hof is een internationaal rechtsprekend orgaan en het hof moet dus uiterst zorgvuldig te werk gaan om deze onrechtstreekse aans vast te kunnen stellen, eventueel.

• De eerste stap in die redenering is het nagaan, onderzoeken of de VS de Contra’s niet zelf hebben opgericht.  Het hof komt tot de conclusie dat dit niet het geval is. De VS hebben de contra’s niet opgericht. Eenvoudige reden dat die gewapende oppositie al bestond op het einde van de jaren 70. Want als een staat van plan is om daadwerkelijk te mengen bij de binnenlandse aangelegenheden van een land, zoals hier, al dan niet met gebruik van geweld, dan moet je een beweging oprichten die in staat zal zijn het regime omver te werpen. Maar hier geen oprichting door VS.
• Ten tweede de financiering. We hebben gezegd dat het budget van de VS, officiële begroting, een post had van financiële hulp aan de contra’s in Nic. Die financiering is een element dat meespeelt in de onrechtstreekse aansprakelijkheid van de VS. Indirecte aanslag gaat het dus om aanlag van een staat voor handelingen die uitgevoerd door anderen, niet statelijke entiteit.
• Ten derde de strategie van de contra’s en de tactiek van de contra’s, waar komen die vandaan? Die contra’s hebben militaire operaties uitgevoerd tegen het regime van Ortega. Zijn de VS hierbij betrokken en zo ja op welke manier.  Ik zei daarnet dat het arrest dateert uit 1968. Het is nu nog steeds van belang, kijk maar naar Libië. Het Verenigd Koninkrijk heeft beslist om militairen naar Libië te sturen om de rebellen bij te staan en straks wordt duidelijk op welke manier bijstand aan de rebellen/contra’s tot staatsaansprakelijkheid kan leiden. 

De vraag naar de onrechtstreekse aansprakelijkheid van de VS slaat in de eerste plaats op

• De oprichting van de contra’s
• De financiering ervan, dat heeft de VS zeker gedaan
• Dan ten derde de strategie, de tactiek die wordt gebruikt tijdens de militaire operaties. Hoe zit het daar mee?

De feiten en de bewijzen en de documentatie, getuigen ondervraging door het hof geeft de conclusie dat niet alle operaties van de contra’s het gevolg zijn van de tactiek en strategie van de VS. Dus niet allemaal gevolg door optreden VS. Door het feit dat de contra’s geld krijgen van de VS, zijn ze afhankelijk van de VS.  Zijn de contra’s daardoor een orgaan van de VS? Nee. Treden ze op in naam van de VS; Nee. Dat slaat natuurlijk op de artikelen in zake de staatsaansprakelijkheid, ten eerste artikel 4, maar ten tweede ook op andere artikelen uit het regime. Kijk maar naar de tekst: acting under the instructions: artikel 8. Wat er nu komt is belangrijk voor de uitspraak van het hof. Het hof zegt: de bijstand die de VS heeft verleend is er weldegelijk geweest. En die was essentieel voor een aantal activiteiten die de contra’s hebben uitgevoerd. Maar de contra’s zijn niet volledig afhankelijk van de VS, dus een genuanceerd oordeel door het hof. Het hof zegt: Aan de ene kant konden bepaalde activiteiten zonder de VS niet uitgevoerd kunnen worden. Maar de contra’s zijn gedurende een bepaalde periode niet geheel afhankelijk van de VS. Er zijn periodes van gehele afhankelijkheid, maar ook relatieve onafhankelijkheid. Artikel 8 gaat over controle. Controle die wordt uitgeoefend door een staat over een groep personen, ook te zien bij de gijzelaarszaak, waarbij de groep, contra’s, handelen op instructies of under direction or control. Waarom is de Nic ook nu nog zo belangrijk? Omdat het hof van oordeel is dat de graad van controle het criterium is. De graad van controle die de VS uitoefenen over de contra’s zal bepalen of de VS ook aans is voor wat de contra’s doen, een niet-statelijke entiteit. 

Nu hebben de VS zegt het hof, algemene controle uitgeoefend op de contra’s. Geld en militaire bijstand. Maar die controle was van een algemene aard en dat is niet voldoende om de VS aans te stellen voor wat de contra’s hebben gedaan. De Contra’s hebben zich schuldig gemaakt aan schendingen van het oorlogsrecht, mensenrechten, etc.. Daar de VS laten opdraaien is mogelijk, maar de algemene controle die de VS hadden over de contra’s was daarvoor niet voldoende om de VS aans te stellen voor wat de Contra’s hebben gedaan. Wat ze zelf als VS hebben gedaan is een andere zaak.

Effectieve operationale controle, dan kan het, en die controle moet slaan op de kern van de zaak, de militaire & paramilitaire operaties zelf. Dus om een staat aans te kunnen stellen wat een gewapende groep bijvoorbeeld op het grondgebied van een ander land heeft uitgevoerd, voor de schendingen die door hen is begaan, daarvoor is operationele effectieve controle nodig bij de operaties zelf. Daarom is verwezen naar de 500 militairen door het Verenigd Koninkrijk naar Libië worden gestuurd om de rebellen bij te staan. Het VK heeft Nic zaak ook wel gelezen, dus de Britse overheid moet weten welke graad van controle ze op het terrein kunnen uitvoeren om geen schendingen van het oorlogsrecht en mensenrechten uit te voeren. Effectieve operationele controle waar militairen tegen de rebellen zeggen: we zorgen er niet alleen voor dat jullie wapens kunnen bedienen, maar we laten zien en uitleggen hoe je je wapens moet richten om een bepaald doelwit te vernietigen, dan is het pas operationele controle op het terrein.

 Hier horen nog twee dingen bij:

• Je kunt zeggen de VS is niet aansprakelijk voor wat de contra’s hebben gedaan, omdat ze onvoldoende controle hadden. Maar die schendingen zijn wel begaan door de contra’s. Wie draait daar dan voor op? Is het misschien verstandig om als rebellenleger als je niet opgericht bent door een ander land, dat je dan financiële en strategie bijstand krijgt. Dit krijg je niet operationeel, waardoor ze het zelf doen en het land, zoals de VS, niet aansprakelijk is. Artikel 10 van het aansprakelijkheidsregime zegt: als een opstandige beweging zich schuldig heeft gemaakt aan schendingen van het volkenrecht dan zal ze, als de opstand succesvol is, aansprakelijk worden gesteld voor die schendingen. Dus het is geen vrijbrief voor rebellen om gelijk welke schending van volkenrecht te begaan en te denken dat je het je kunt permitteren.  Als de rebellenbeweging aan de macht komt, in dit geval de contra’s, dan zijn zij aansprakelijk voor de schendingen die ze in die periode hebben begaan, dan wordt het een Act of State. Waarvoor de staat aansprakelijk wordt gesteld. Afgezien van individuele aansprakelijkheid zoals voor Khadaffi in Libië en zo. De Staatsaansprakelijkheid is een volledig regime.
• Ten tweede, dit criterium door het hof wordt gebruikt en hanteert om tot een conclusie te komen dat de VS aansprakelijk is voor wat ze zelf hebben uitgevoerd, maar niet van de contra’s. Die criterium van operationele controle is voor het eerst gebruikt: dat is het criterium voor het volkenrecht dat nog gaat komen. Het wordt beschouwd als een vaste uitspraak van het hof voor alle aangelegenheden van staataansprakelijkheid, tot de uitspraak van het Joegoslaviëtribunaal in de Tadic zaak, die heeft hierin verandering gebracht.

Een belangrijk arrest van het Joegoslaviëtribunaal, maar wat komen zij hier doen bij staatsaansprakelijkheid? Het J-tribunaal gaat over individuele aansprakelijkheid van mensen.

 {{extraAds}}

Het conflict in voormalig Joegoslavië is een gewapend conflict. We hebben het hier over toepassing van het humanitair recht. Er zijn twee soorten gewapende conflicten: interne en internationale, de regels die van toepassing zijn, zijn anders. De bescherming is veel ruimer bij een internationaal conflict en dat geldt voor beide partijen. De oorlog in Joegoslavië, was het een intern of internationaal conflict? Het J-Tribunaal moest dus bepalen welke regels van toepassing zouden zijn, de brede of smallere bescherming. Het hof moest dus kijken of het een internationaal of intern conflict was, of een combi van beiden.

Na het uiteenvallen van Joegoslavië, de oorlog die daar heeft afgespeeld, hoe kan dat dan een internationaal gewapend conflict zijn? Misschien als er militaire bijstand wordt verleend aan een gewapende groep op de grond van een van de deelrepublieken. De bedoeling van het oorlogsrecht is bescherming te bieden en dus zegt het J-tribunaal: om uit te maken of het internationaal of intern conflict is, gaan we uit van van algemene controle. Algemene controle, bijvoorbeeld over Servië uitgeoefend, is voldoende om de regels van het oorlogsrecht, om die te kunnen toepassen op een concreet geval van meneer Tadic. Dus twee verschillende dingen. In de Nic zaak gaat het over staatsaansprakelijkheid, het hof zegt: VS is aansprakelijk voor de contra’s als er effectieve controle is op het terrein. Bij J-tribunaal gaat het over de maximale bescherming. Effectieve operationele controle op het terrein van Bosnië is niet nodig, algemene controle is voldoende. De drempel wordt lager gelegd om oorlogsmisdadigers maximaal te kunnen straffen. De doelen zijn anders, en daarom andere criteria gehanteerd.

Het internationaal gerechtshof bij het lezen van de Tadic zaak, was not amused. Omdat het Jtribunaal het operationale controle criterium helemaal niet wilde toepassen. Het internationale gerechtshof heeft dit operationele controle criterium bevestigd buiten het JTribunaal, maar in een andere context. Als het International gerechtshof in deze zaak of een andere zaak of staataansprakelijkheid gaat kijken, dan gaat het kijken welk recht van toepassing is, onderzoekt of de regels voor aansprakelijkheid vervuld zijn, maar gaat ook na of er rechtvaardigingsgronden zijn.

 11. Rechtvaardigingsgronden?

Zijn deze er voor de VS in de Nic zaak? Als je kijkt naar de artikelen van de staatsaansprakelijkheid, dan zie je artikel 20 tot 27, die gaan over rechtvaardigingsgronden. Dus gronden die een staat kan inroepen om voor een internationale rechter aan te tonen, dat de acties of het nalaten, natuurlijk een schending van het volkenrecht opleveren, maar dat er redenen zijn om deze in dat concrete geval niet aansprakelijk te stellen. De rechtvaardigingsgrond van de VS was heel eenvoudig. Zij zeggen: el salvador, costa rica en honduras hebben om onze hulp gevraagd om zich te verdedigen tegen Nic.

Nu Nic. Is deze procedure begonnen, betekent dat nu dat Nic de onschuldige partij is, of? Want er zijn bewijzen dat Nic een aantal transborder military incursions. Op het grondgebied van Honduras en Costa Rica. Hof: die hebben plaatsgevonden en zijn toe te rekenen aan Nic. Heeft het regime van Ortega wapens geleverd aan de oppositie in El Salvador, dat hebben ze gedaan, maar Hof: er is geen bewijs dat dit op massale schaal is gebeurd. De aansprakelijkheid van VS staat of valt bij wat Nic heeft gedaan. Want het moet nodig zijn geweest voor de buurlanden van Nic of de VS om hulp te vragen. Dus die transborder military incursions hebben plaatsgevonden, maar zijn niet van voldoende omvang om het recht op zelfverdediging in gang te zetten. En ten tweede: die buurlanden hebben niet uitdrukkelijk om hulp verzocht aan de VS. Collectieve zelfverdediging geldt alleen als rechtvaardigingsgrond als er een nadrukkelijk verzoek is van militaire bijstand.

 12. Schendingen

Ten slotte, waarvoor worden de VS nu echt veroordeeld?

• Verbod op het gebruik van geweld: Ze worden veroordeeld voor schending van het verbod op het gebruik van geweld, de aanvallen op de havens en de olie-installaties.
• Ten tweede een schending van het principe van de niet-inmenging van de binnenlandse aangelegenheden van Nic, omdat ze de contra’s hebben gefinancierd, bijgestaan, etc.
• Schending van het luchtruim van Nic. In het luchtrecht toestemming nodig is om het luchtruim te gebruiken.
• Vooral een schending is dat de VS geen waarschuwing hebben gegeven aan de internationale scheepvaart (leggen van mijnen in de haven). Waarschuwing nalaten is een bijkomende schending.
• Schending van het vriendschapsverdrag. Het bilaterale verdrag tussen Nic en VS.
• En ten slotte ook voor het maken en verspreidden van het boek over guerrillaoorlogvoering, dat is een schending van het oorlogsrecht.

Deze schendingen waarover het hof zich uitspreekt komen overeen met de submissions van Nic, wat Nic vraagt: veroordeel de VS voor deze schendingen, daarover kan en moet het hof zich uitspreken. Het is niet voldoende in een zaak als deze om de staat aansprakelijk te stellen. De VS wordt veroordeeld, bevolen om onmiddellijk een einde te maken aan deze schendingen. Arresten van het internationaal gerechtshof zijn bindend voor partijen en partijen moeten het dus uitvoeren. Een onmiddellijk einde maken van de schending en natuurlijk het herstel, via schadevergoeding. Dus Nic heeft 300 nog wat miljoen dollar. Het probleem van schadevergoeding wordt geregeld in het verdere verloop van de procedure.

Het arrest komt van juni 1968 en wat is er daarna gebeurd? Het arrest is heel omvangrijk. Het regime van Ortega heeft niet veel tijd nodig gehad om het arrest te lezen en ze hebben twee zaken ingediend bij het hof een maand later tegen costa rica en honduras. Twee buurlanden waarvan het optreden, nalaten, juridische belangen een rol hebben gespeeld in de Nic worden voor het hof gesleept. Lacht: dat contra’s vanaf de jaren 80 aanvallen uit hebben gevoerd vanaf de grenzen van beide buurlanden. Grensincidenten, maar ook armed attacks in de zin van het Nic arrest. Dan gaan er een aantal jaren voorij, de procedures tegen Costa Rica en Honduras lopen nog. Er zijn verkiezingen in Nic, die worden gewonnen door de nieuwe president, mevrouw Chomoro en dat betekent een totale ommekeer in de positie van Nic. In 1991 zegt Nic, de nieuwe regering, tegen het hof: die 320 Miljoen dollar waarvoor die procedure loopt, wij stoppen de procedure, want er is een overeenkomst gesloten met de VS. Dus stopzetten procedure, hetzelfde geldt voor de beide procedures tegen Costa Rica en Honduras. Betekent nu dat daardoor het geschil als zodanig is opgelost, door een out of court settlement tussen Nic en VS. Maar het feit dat Nic twee buurlanden voor het hof brengt een maand na de uitspraak, duidt erop dat er geen vriendelijke nabuurschap is. Costa Rica, Honduras en Nic hebben verschillende territoriale verschillen voor het hof gebracht later.