blog placeholder

Er wordt veel gepraat over het

Nederlands Elftal

, het aankomende EK en de kanshebbers voor de titel. Nederland wordt tot één van de favorieten gerekend. Volgens velen terecht, maar volgens velen ook onterecht. Hoe gaan wij Europees kampioen worden?

Markelo, maart 2012.

 

Dag vrolijke mensen,

 

Europees kampioenschap

Één van de meest besproken onderwerpen van het moment is, zoals velen wel zullen weten, het EK.

Aankomende zomer is het weer zover: het Europees kampioenschap voetbal, dit keer in Polen en Oekraine. Voor velen rest er maar 1 vraag die ik eigenlijk niet eens meer hoef te stellen, maar het antwoord is ja! Afgelopen WK waren we er dichtbij. Dichtij, dat is dus nét niet helemaal, tweede, verliezer, en met lege handen naar huis. Alweer.

Om even in de stemming te komen, of het er nog maar een keer in te wrijven, bekijk je het onderstaande filmpje maar eens:

 

 

Een schitterend WK eindigt zoals wij, Nederlanders, het kennen: zonder prijs.

 

Favorieten

 

Oranje speelde lang niet altijd mooi voetbal, maar er werd gestreden voor de leeuw, voor volk en vaderland. Nederland is weer op de kaart gezet en wordt weer gezien als een van de 'favorieten' voor ieder toernooi.

 Voor aankomend EK zijn er drie landen die worden gezien als deze favorieten: Duitsland, Spanje en Holland. Door velen worden de eerste twee, logischerwijs, gezien als de grootste favorieten. Maar wat maakt dit eigenlijk uit? Er zijn ook nog andere landen, landen als Frankrijk, Portugal Italie en Engeland. Alle deelnemers maken kans, of je nou favoriet bent of niet. Net als in 2004, hoe ging dat ook alweer..

 

Schitterende momenten, en hét bewijs dat al dat gebazel vooraf over favorieten en dergelijke totaal zinloos is.

 

Spits

Derhalve is er één discussie die niét totaal zinloos is, namelijk die over de opstelling. Hoe moeten we spelen? Moeten we aanvallend of verdedigend spelen? Maar het belangrijkste en meest besproken punt is natuurlijk: Wie staat er in de spits?

 We hebben deze jaargang twee spitsen die uitzonderlijk goed presteren bij hun clubs. Zó goed zelfs dat ze beiden hun team dragen. Wanneer één van deze twee spelers wegvalt bij hun club, vallen er automatisch ook een aantal doelpunten weg. Als wij Europees kampioen willen worden moeten we aanvallen, want “de beste verdeding is de aanval”. Dit geldt al helemaal voor Oranje! Aanvallen! Zorgen dat de bal zo weinig mogelijk achterin komen, want onze beste spelers staan niet achterin. Waarom blijven wij met één spits spelen? Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan? Een opstelling met van Bommel als controleur, Sneijder op 10, Robben en Afellay op de flanken en Huntelaar en van Persie in de spits zou toch veel beter zijn dan een Huntelaar op de bank zetten voor een niet presterende van Persie? Het is een luxepositie waar je dankbaar gebruik van moet maken, een Huntelaar in de spits en een van Persie die er als het ware omheen voetbalt is toch dodelijk voor iedere tegenstander? Huntelaar scoort wekelijks in de Bundesliga tegen de verdedigers van 'die Mannschaft' en van Persie scoort wekelijks tegen de betere verdedigers van de wereld. Eigenlijk is de keuze dus makkelijk, maar wat houdt hem toch tegen? De angst dat er straks veel meer tegengoals vallen? Met zo'n aanval zul je de bal langer in de ploeg hebben, meer scoren en de tegenstanders de stuipen op het lijf jagen.

 

Ik hoop van harte, en ik denk niet dat ik de enige ben in Nederland, dat we nu eindelijk weer eens een groot toernooi winnen. Want zeg nou zelf, zo'n klein maar groot voetballand met zo'n geweldige supportersschare hoort toch gewoon eens een prijs te pakken? En dat kan zeker bij Nederland maar op één manier, namelijk

 

AANVALLUH!!

 

Douwe