De Belgische nationale voetbalploeg begint in september van dit jaar aan de kwalificatiecampagne voor het WK 2014 in Brazilië. De verwachtingen in België zijn hoog. Overal wordt gezegd dat de huidige generatie Belgische voetballers de meest getalenteerde ooit is, maar is dat voldoende om voor het eerst in 12 jaar opnieuw deel te nemen aan de eindronde van een groot tornooi?
Nog niet zo heel lang geleden was België een vaste waarde bij de eindronde van elk groot tornooi. Maar sinds het WK 2002 in Japan en Zuid-Korea zijn de Rode Duivels er niet meer in geslaagd zich te kwalificeren, of om zelfs maar in de buurt te komen van een kwalificatie. De ene ontgoocheling volgde de andere op, de interesse van het Belgische volk in haar nationale team begon te tanen, erger nog, op het absolute dieptepunt werden de Rode Duivels zelfs het mikpunt van spot. De kentering kwam er aanvankelijk geleidelijk, en ging gepaard met de verjonging van het team, maar de Belgische voetballiefhebbers veerden pas echt weer hoopvol overeind met de aanstelling van Dick Advocaat als bondscoach – een toch wel zeer capabel geachte Nederlander met een palmares om ‘U’ tegen te zeggen – en later met Georges Leekens nadat eerstgenoemde voor het grote geld koos in Rusland.
Jong geweld in het buitenland
De hoop op heropstanding van de Rode Duivels wordt echter vooral aangewakkerd door het vele jonge, Belgische talent dat hoge ogen gooit in het buitenland: Jan Vertongen, Dries Mertens en Nacer Chadli in Nederland, Eden Hazard in Frankrijk, Marouane Fellaini, Thomas Vermaelen, Moussa Dembele en Vincent Kompany in Engeland,…
Dat er potentieel schuil gaat in deze groep staat buiten kijf, maar voetbal is meer dan een optelsom van talent. Het Belgische publiek werd gevraagd geduldig te zijn met dit jonge, onervaren team. De resultaten zouden komen met de ervaring, me het leren uit de fouten. Maar dat ‘leerproces’ is intussen al drie jaar aan de gang en het team lijkt maar geen komaf te kunnen maken met de aanslepende mankementen: inefficiëntie voor doel, onnodige defensieve fouten en het gebrek aan een snelle omschakeling.
De EK kwalificatiecampagne werd geen succes, hoewel de Rode Duivels bij vlagen hun talent en potentieel tentoon spreidden, leidde te veelvuldig en onnodig puntenverlies tot een derde plaats in de poule na Duitsland en Turkije.
De man met het plan?
Bovendien gaf de man die al dat jong geweld in goede banen moest leiden er totaal onverwacht de brui aan. Georges Leekens, de ‘vader’ van de ‘gouden generatie’, de man die de Belgische nationale ploeg weer op de kaart zette en het geloof in deze ploeg weer helemaal terug bracht, koos voor Club Brugge. België bleef verweesd achter.
De Belgische voetbalbond besliste vrij snel om door te gaan met Marc Wilmots, de assistent van Leekens, als nieuwe hoofdcoach. Het is nog maar de vraag of Wilmots de geschikte persoon is om de gekende gebreken weg te werken bij de Belgen. Leekens had een pak meer ervaring als coach en slaagde er in de 3 jaar die hij aan het bewind stond ook niet in. Er zit weinig evolutie in het spel van de Belgen de laatste jaren. Meestal werd er wel verzorgd en technisch vrij hoogstaand voetbal gebracht, maar echte resultaten blijven uit, zeker tegen de sterkere tegenstanders. België staat niet eens in de top 50 van de FIFA-ranking.
Wilmots verklaarde bij zijn aanstelling het tactische plan van Leekens grotendeels te willen blijven volgen. Maar hoe zal hij de Belgen efficiënter doen voetballen, de verdedigende missers er uit krijgen en een snelle omschakeling in hun spel brengen? Wilmots lijkt alles behalve de man met de technische bagage om zulke pijnpunten weg te werken. Hij beschikt echter wel over een gezonde dosis mentaliteit en discipline, maar of dat voldoende zal zijn tegen landen als Kroatië en Servië is nog maar de vraag.
De sleutel tot succes ligt misschien nog meer bij de spelers zelf dan bij de bondscoach. Het bewust worden dat het anders moet, moet in de eerste plaats bij hen groeien, dat leuk voetbal om naar te kijken niet voldoende is. In het hedendaagse voetbal is er weinig ruimte voor frivoliteiten en esthetiek. Snelheid, kracht en efficiëntie zijn een must indien men echt iets wil betekenen op internationaal vlak. Ondanks dat de meeste Rode Duivels met hun clubs aantreden in sommige van Europa ’s sterkste competities, lijkt het er op dat ze de hoge normen die daar van hen vereist zijn niet zomaar kunnen overbrengen naar de nationale ploeg. De Rode Duivels hebben niet één, maar nog meerdere stappen te zetten alvorens ze het niveau bereiken dat van hen verwacht mag worden. Die stappen voorwaarts waren de laatste jaren hoogstens kleine pasjes, en met nog amper 3 maanden en 1 oefenwedstrijd voor de boeg alvorens de kwalificatiecampagne voor het WK 2014 in Brazilië van start gaat lijkt het er op dat België het ook deze keer alles behalve makkelijk zal hebben om zich te plaatsen.
