De club Racing Mechelen leeft met bovenstaande spreuk. Het prijs bovenaan de spelerstunnel en is tot aan de overkant van't stadion klaar en duidelijk te lezen. 'De Racing', en met alle respect voor andere Belgische clubs met dit voorzetsel, is en blijft de ploeg uit Mechelen. Racing, een club met heel wat hoogtes en laagtes, maar bovenal een 108 jaar oude traditieclub wiens liefde ervoor wordt doorgegeven van vader op zoon of moeder op dochter.
Het verhaal van stamnummer 24.
Racing Mechelen werd gesticht in 1904 als Racing Club De Malines (toen was het Frans nog de meest gangbare taal in België, ook in Vlaanderen) door 4 studenten. Omdat de club geen echte velden in bezit hadden speelden de clubleden onderling wedstrijden op de binnenplaats van de gevangenis (één van stichtende leden was de zoon van de baas van de Mechelse gevangenis) en later op de velden van FC Mechelen (het latere YR KV Mechelen). Het duurde zelfs tot in 1905 alvorens er een eerste officiële vriendenmatch werd gespeeld. In datzelfde jaar werd Oscar Van Kesbeeck (waarnaar het huidige stadion vernoemd is) de allereerste voorzitter van Racing Mechelen, op amper 18-jarige leeftijd!
Racing Mechelen werd een echte 'volksploeg', zoals je deze vaak nu nog in de Engelse lagere klassen tegenkomt. Racing had in 1906 namelijk zijn eigen veld, en dit recht aan de Mechelse dokken aan de Dijle, één van Mechelen zijn economische slagaders, waar veel arbeiders werkten. Voor hen bracht 'de Racing' een nieuwe wijze van ontspanning mee. Het toenmalige FC Mechelen speelde ondertussen ergens een eind buiten de Mechelse binnenstad. De Mechelaar koos dus voor Racing Mechelen, iets wat zelfs nu nog steeds waarneembaar is maar toch al iets meer vervaagd is dan vroeger.
Groen en wit (de kleuren van Racing Mechelen) waren eerst blauw en wit. Dit wees toch iets te veel richting de liberalen, de partij die het opnam voor de rijke bazen ipv voor de modale arbeider. Omdat dit toch het grootste publiek was waar Racing op mocht rekenen werden er politiek neutrale kleuren gekozen. Groen en wit zijn nog steeds de kleuren vandaag.
In 1907 sloot Racing zich aan bij de toenmalige KBVB om vervolgens in 1910 te debuteren in eerste klasse. Maar Racing zakte al snel weer maar keerde net na de eerste wereldoorlog terug naar eerste klasse, en ondanks het oproepen van spelers om mee hun dienstplicht in de loopgraven te vervullen (die van het toenmalige KV Mechelen moesten die niet invullen), kon de club zich daarna toch langer handhaven in de Eerste Klasse. In 1923 week de club uit naar waar het nu nog steeds gevestigd is: de Antwerpsesteenweg, of de Oscar Van Kesbeeckstraat (zoals het nu heet). Toen een groot modern complex, nu een traditiestadion zoals je ze nog maar weinig in het hedendaagse voetbal tegenkomt. Een pareltje voor veel groundhoppers.
Na de tweede wereldoorlog braken de gouden jaren aan voor Racing Mechelen. Onder leiding van o.a. Jozef Mannaerts (topschutter van eerste klasse) en Rik De Saedeleer (Verkozen tot beste Racing speler van de eeuw, later werd hij de beroemde Belgische commentator bij voetbalmatchen) werd Racing vice-kampioen, behaalden ze enkele mooie ereplaatsen en sneuvelden ze een keer in de finale van de Beker van België tegen Standard. Had er toen Europees voetbal bestaan, Racing had er enkele keren van kunnen proeven.
Erna werd Racing een beetje een jojo – club. Ze zakten een reeks, stegen er weer eentje en zo ging het jaren door. In 1990 zakten de groen-witten definitief uit eerste klasse en in 1994 volgde de degradatie naar derde klasse.
Als je dacht dat dan het leed voor de modale supporter geleden was, niet bij Racing. Eind jaren '90 stond het Racing Mechelen financieel met het water aan de lippen. Noodgedwongen sloot toenmalig voorzitter Fons Rooms een akkoord met Gëorgische investeerder. Spelers die in de eerste seizoenshelft Champions League speelden met ploegen als Kiev en andere toenmalige Shaktar Donetsk'en, speelde in de tweede seizoenshelft bij Racing Mechelen.
Toenmalig Vlaams minister-president, (en notoir KV Mechelen supporter) Van den Branden, beval een onderzoek naar de oorsprong van de gelden van de investeerders, waarop zij hun koffers pakten en de benen namen. Er is echter tot op vandaag geen bewijs gevonden tegen de investeerders.
Racing flirte de seizoenen erop enkele keren met de degradatie naar vierde klasse. Dit zou een absoluut dieptepunt in het bestaan van de club betekenen. Want Racing had nooit lager gestaan dan in derde klasse.
In 2010 zakte Racing Mechelen toch naar vierde klasse, na weer een misgelopen investeringsproject met een Mexicaanse investeerder. Alles liep fout wat er fout kon lopen en uiteindelijk moest Racing, voor de groene tafel van de voetbalbond wegens een rechtszaak met Willebroek – Meerhof, naar vierde klasse.
Racing bleef daar echter maar één jaar en werd zo wat met de vingers in de neus kampioen in Vierde B, met een straatlengte voorsprong op de 2e in de stand, Wijgmaal. Racing kon ook in dat seizoen terugvallen op zijn stevige en luidkeelse achterban, voor de lagere regionen brengt de club best veel volk op de been, en kunnen ze vocaal wedijveren met de betere eersteklassers.
Momenteel speelt Racing dus weer in derde klasse.
