Een sport die door veel mensen gezien wordt als een agressieve sport. Onterecht, het vraagt juist veel techniek en uithoudingsvermogen van de deelnemers, iets wat die zogenaamd stoere relschoppers niet inzien. Door dat soort figuren, die in blinde woede op elkaar in timmeren, heeft de sport een negatief imago gekregen. Laat hen maar eens meevechten met de professionele kickboksers, dan zullen ze flink op hun neus kijken.
De sport is ontstaan uit het idee vechters die verschillende sporten uitoefenen, tegen elkaar uit te kunnen laten komen. Het werd in de jaren zeventig een populaire sport in onder andere Amerika en Japan. Toch was het kickboksen in Amerika anders dan dat in Japan. In Amerika was het kickboksen een mix geworden van boksen, karate en taekwondo. Dit hield in dat de stoten en trappen vooral gemaakt werden voor het scoren van punten. Het maakte niet uit hoe hard je de tegenstander raakte, als het maar raak was. In Japan echter, was het kickboksen meer gebaseerd op Muay Thai. In deze sport was het juist de bedoeling de tegenstander zo hard mogelijk te raken. In het Japanse kickboksen zijn ook meer bewegingen toe gestaan dan in de Amerikaanse versie, zo mag je in Japan elleboogstoten geven waar dat in Amerika niet mag.
Het gevecht vindt plaats in een ring, precies zoals met boksen het geval is. De deelnemers dragen handschoenen en een speciale soort helm. Soms worden er ook scheenbeschermers gedragen, dat gebeurd heel af en toe bij de lagere klassen. Net als in voetbal, zijn ook de kickboksers in verschillende klassen opgedeeld. Je hebt de J-klasse, waarin de jeugd tegen elkaar vecht. Die klasse kan ook weer opgedeeld worden in een aantal klassen, zodat de jeugdige kampioenen niet tegen beginnertjes hoeven te vechten. Vervolgens is er de N-klasse, de klasse voor de nieuwelingen in de volwassenklassen. Dit is de enige klasse waar er eventueel scheenbeschermers worden gedragen. Na de N-klasse lopen de klassen vanaf C op naar A, waar A de hoogste klasse is. Om vanuit de N-klasse naar hogere klassen te komen, moet je 3 wedstrijden winnen. Om dan van de C naar de B-klasse te gaan na 6 gewonnen wedstrijden en uiteindelijk in de A-klasse te belanden na 8 gewonnen wedstrijden in de B-klasse.
In Nederland is het kickboksen geïntroduceerd door Thom Harinck. Het Nederlandse kickboksen is meer afgeleid van de Japanse tak. Technisch gezien lijkt de Nederlandse versie op de welbekende K1, maar er zijn kleine verschillen. In de Nederlandse sport mag er bijvoorbeeld wel geclincht worden (een soort omhelzing tussen de twee deelnemers), hoe lang die clinch ligt aan de scheidsrechter en de klasse. Ook mag er in sommige klassen met elleboogstoten gewerkt worden. Dan worden de Thaise regels toegepast en heet het kickboksen ook wel Full Muay Thai.
Er zijn 4 algemene soorten kickbokswedstrijden:
Het semi-contact vechten, ook wel bekend als pointsfighting, waar de punten gescoord worden door goedgeplaatste bewegingen. Zo is een trap naar het hoofd 2 punten waard en naar het lichaam 1 punt, een gesprongen trap tegen het hoofd 3 punten en als men in een sprong het lichaam raakt haalt men 2 punten binnen. Verder is elke rake stoot 1 punt waard. Belangrijk kenmerk aan dit soort gevecht, is dat het gevecht na elke punt stil wordt gelegd.
Anders is het bij light-contact vechten, het continuousfighting, waar de deelnemers een van tevoren vastgestelde tijd lang doorvechten en het gevecht alleen onderbroken wordt als er een foute techniek toegepast wordt, wat gestraft wordt met een waarschuwing of een minpunt. De uiteindelijke winnaar is degene die de meeste punten heeft. Het komt in deze vorm ook wel voor dat de tegenstander knock-out wordt geslagen.
Verder is er nog full-contact vechten. Hier gaat het er net een tikje harder aan toe dan bij het light-contact, knock-outs komen dan ook vaker voor.
Als laatst is er het form vechten of het vechten van Kata’s, in deze vorm worden de oefeningen beoordeeld door een jury. Degene met de meeste toegekende punten wint. Dit wordt gezien als de minst gewelddadige manier om te kickboksen, aangezien de focus hier niet op de tegenstander maar op de deelnemer zelf ligt.
Doordat een gevecht veel vraagt van een deelnemer, moet er stevig getraind worden voor een wedstrijd. Zo is het handig dat de deelnemer de juiste technieken goed onder de knie heeft. Dit omdat het gebruiken van de verkeerde techniek niet alleen minpunten op kan leveren, het kan ook blessures tot gevolg hebben. Verdraaide knieën, overstrekte polsen en ellebogen zijn veel voorkomende blessures. Ook moeten de deelnemers een goede conditie hebben, ze zijn namelijk continue alert en in beweging. Lenigheid is een belangrijke factor, schoppen naar het hoofd zijn het meeste waard, maar daarvoor moeten de spieren goed opgewarmd en getraind zijn. Het trainen gebeurd met een boksbal of op een teamgenoot, wel goed beschermd natuurlijk.
Alles bij elkaar genomen, steekt er duidelijk meer achter de sport dan een beetje slaan en schoppen. De sport heeft een interessante herkomst en is voor de deelnemer een uitdaging aan techniek en conditie. Daarbij komt dat er strakke regels zijn voor in de vechtring. Toch staat het plezier in de sport voorop, zoals bij elke sport.
