‘Bewegingsarmoede’ kost meer dan sportblessures
Hoewel sportblessures het bedrijfsleven veel geld kosten, zou het toch slim zijn om sporten juist te bevorderen, want van sportende werknemers heeft het bedrijfsleven meer voor- dan nadelen. Sport is heel belangrijk, niet alleen omdat het gezond is, maar ook maatschappelijk. Sport draagt naast een betere gezondheid ook bij aan het welzijn, emancipatie en integratie in de samenleving, omdat zoveel mensen met sport bezig zijn: zeven miljoen Nederlanders beoefent wel eens een sport.
Maar naast deze positieve aspecten wordt sport ook vaak in relatie gebracht met zaken als doping, sexuele intimidatie en voetbalvandalisme. Ook de sportblessures zijn natuurlijk een negatief deel van sporten: dit kost het bedrijfsleven ieder jaar weer handenvol geld. Dit is een sterke reden voor het NOC*NSF en de gehele sportwereld om door te gaan met het voorkomen van sportblessures.
Toch kan men moeilijk algemene uitspraken over sportblessures doen in relatie met verzuim en medische kosten. Dit komt vooral in verschil tussen geslacht, leeftijd, beoefende tak van sport e.d.
Toch lijkt niet sporten ook geen oplossing: ‘lichamelijk inactieven’ hebben gemiddeld gezien meer gezondheidsklachten, lichamelijke beperkingen en langdurige aandoeningen. Uit wetenschappelijk onderzoek is ook gebleken dat het bedrijfsleven en de overheid moet zorgen dat er meer gesport wordt. Dit is ook belangrijk omdat het bij discussies over besparingen van de kosten in de gezondheidszorg, het arbeidsverzuim en de arbeidsongeschiktheid zelden gaat over de besparingen die je kunt doen door gezond te leven. Als alle sportende mensen op dit moment niet meer zouden sporten, zou dit juist geld gaan kosten: er zou 798 miljoen aan medische kosten zijn, waar je dan wel weer de kosten voor sportblessures voor af kunt halen, zodat er nog steeds 403 miljoen aan kosten overblijft.
Helaas realiseren veel werknemers, overheid en verzekeraars zich niet dat het totale arbeidsverzuim van de sportende werknemers lager ligt dan dat van de niet-sportende werknemers, die vooral te kampen hebben met langdurige aandoeningen. Al met al lijkt het dus overduidelijk dat sporten de maatschappij meer oplevert als dat het kost.
