Als gevolg van een ernstig verkeersongeluk zit hij na 6 jaar revalideren nog steeds aan zijn rolstoel gekluisterd. Hij heeft altijd pijn en krijgt daarom om de paar uur canabisthee en pijnstillers om zijn pijn draaglijk te houden. Hij kan niets meer zelf en wordt ’s morgens uit zijn bed getild en in zijn rolstoel gezet waar hij vervolgens de hele dag in “leeft”. Dat leven bestaat uit zitten, pijn lijden, eten, drinken, kijken, af en toe een gesprek en luisteren. Het ergste wat hij enkele weken geleden heeft meegemaakt was een stroomstoring van een paar uur. De televisie ging uit, de lichten gingen uit en de bel om de zuster te roepen werkte niet en daar zat hij dan. Hij zat meer dan twee uur lang alleen in zijn kamer en had geen idee wat er aan de hand was en kon niemand om hulp vragen.
Wie is “hij”:
Omwille van de leesbaarheid van dit artikel zal ik de persoon in kwestie Job noemen, naar de man uit het bijbel verhaal genaamd “Job” die ook allerlei narigheid moest meemaken als een les van god. De Job in dit artikel was, voordat hij in deze uitzichtloze situatie belandde, een aantrekkelijke, stoere charmeur. Hij flirtte met alle mooie vrouwen en zijn leven bestond uit hard werken in zijn eigen bedrijf en veel uitgaan met vrienden. Hij lag heel goed bij de vrouwen en had menige tijdelijke romance. Hij genoot met volle teugen van zijn leven en wilde deze manier van leven zijn hele leven volhouden.
Hoe het allemaal begon:
Job hield zijn vrije leventje lang vol. Maar rond zijn 30st veranderde zijn leventje langzaam maar zeker. De ene na de andere vriend kreeg verkering, ging samenwonen of trouwen en kwam na verloop van een paar maanden nooit meer in de kroeg. Job ervaarde dit als verraad. Na verloop van tijd was het voor hem niet leuk meer om, als oudere jongeman, alleen naar de kroeg te gaan om te flirten met de ook steeds schaarser wordende vrijgezelle vrouwen van zijn leeftijd. Uiteindelijk vonden hij en één van die vrijgezelle vrouwen van zijn leeftijd elkaar als bondgenoot en werden zij een paar. Ze trouwden, kregen twee kinderen en waren tevreden met hun relatie en hun bestaan.
Hoe Job zijn leven eindigde:
In zijn hart was Job nog steeds de stoere, charmante macho en zo af en toe ging hij met een paar vrienden een paar dagen op de motor op pad om het gevoel van vrijheid weer te ervaren. Hij was, als vader van twee kinderen, een verantwoorde motorrijder, dus zijn vrouw vond dat prima. Op een dag reed hij op zijn motor na een lange motortocht naar huis toen, ongeveer 5 kilometer voor zijn woonplaats, een vrouw in een auto hem geen voorrang gaf en hij met een vaart van 90 km/u op haar auto knalde. Hij werd over de auto geslingerd en stuiterde diverse malen op het asfalt totdat hij, en zijn bestaan, tot stilstand kwamen. De ambulance broeders moesten hem letterlijk van het asfalt schrapen. In het ziekenhuis werd hij weer “in elkaar gezet” en werd zijn schedelpan verwijderd om zijn gekneusde hersens ruimte te geven. Het resultaat van al deze inspanningen was een man die nooit meer zou kunnen functioneren en tot op de dag van vandaag altijd pijn lijdt.
Waarom mag een mens niet sterven?
Toen Job na twee jaar revalideren besefte dat hij de rest van zijn leven nooit meer iets zou kunnen en altijd pijn zou lijden vroeg hij om euthanasie. Dit kon echter niet verleend worden omdat er volgens de artsen geen sprake was van uitzichtloos lijden. Sindsdien stelt Job zich iedere dag de vraag, waarom mag een mens niet sterven en bid hij iedere avond dat hij de volgende morgen alstublieft niet meer wakker wordt.
