Mijn werkelijkheid bestaat alleen in mijn gedachten. In mijn werkelijkheid gaat het leven als vanzelf. De ene dag volgt de andere dag vanzelf op en alles komt vanzelf naar me toe. Ik heb geen plan en geen verwachting maar alleen steeds dat ongedurige gevoel dat het nog komen gaat. Ik probeer te begrijpen hoe mijn wereld en mijn leven door mijn gedachten wordt gevormd. Al mijn hele leven wacht ik tot ik iemand tegenkom die hetzelfde denkt als ik maar tevergeefs. Iedereen met wie ik praat beleeft en ervaart het leven op een totaal andere manier. Alle mensen die ik spreek zijn alleen maar bezig met voor hen tastbare materiële zaken en gaan er van uit dat ze leven in de werkelijkheid. Als ik ze vraag waarom we bewust na kunnen denken en wat het doel daarvan is kijken ze je aan en zeggen, daar denk ik eigenlijk nooit over na. Ik dus constant. Wie ben ik, wie is degene waar ik mee overleg in mijn hoofd en die mij dit laat schrijven? Waarom schrijf ik dit?
Hoop:
Al vanaf dat ik ongeveer 10 jaar was stel ik mij dus steeds weer diezelfde vragen, waarom kunnen we bewust na denken en wat is het doel van mijn leven. Al 40 jaar lees ik en zoek ik naar de antwoorden op deze vragen maar niemand heeft mij tot nu toe ook maar enigszins op weg kunnen helpen. Na al die jaren ben ik zelf de enige waar ik met mijn eigen vragen terecht kan. Ik heb al tal van mogelijke antwoorden aan mezelf gegeven maar ik ben nog steeds op zoek naar iemand die mijn antwoorden bevestigen kan. Het enige wat mij gaande houdt is de hoop dat ik ooit een zielsverwant tegenkomt die mijn antwoorden bevestigen kan.
Hope:
Iedere keer als ik het woord “hoop” hoor of gebruik schiet meteen een oud nummer van de Golden Earring in mijn hoofd. Ik voel de begin akkoorden en krijg altijd weer kippenvel als Barry met zijn melancholieke stem in mijn hoofd begint te zingen. “Loosing, I’ve got the feeling were holding the wrong end of the Line”, “We’re dealing days but we aint dealing time”, “go on facke it cause we’re not gonna make it tonight”. Verderop in het lied zingt hij “Bleeding”, “nothing quite went right after Eden”, “Your neighbour doesen’t know for he is a headen*”, “brook his mind don what he’s been reading”, “He better sit back and kick his head away”, “hope for tomorrow , hope for yesterday”. En dan de zin die mij voor mij ook steeds geldt: “And your all alone trying to make things better”,”and your all alone, trying to fit the pieces”,”and you’re all alone killing leaches**”,”and you’re all alone trying to make it better”,”In your heart”.
*vrije vertaling voor heiden.
**Bloedzuigers
Je bepaalt zelf de loop van je leven:
De hoop houdt mij in leven. Omdat mijn werkelijkheid zich afspeelt in mijn eigen gedachten veroorzaak ik uiteindelijk zelf wat er in mijn leven gebeurt. Daarom schrijf ik dit hier in de hoop dat één van de miljoenen potentiële lezers van dit artikel die dit leest bij zichzelf denkt. Ik lees mijn eigen werkelijkheid, ik begrijp zijn vragen en ik kan misschien zijn antwoorden bevestigen.
Onderschrift:
Dit ben ik, de kans dat je me kent is miniem. De kans dat je me herkent, na het zien van deze ene foto, als je me tegenkomt is ook vrijwel uitgesloten. Het blijkt namelijk dat mijn gezicht vanuit alle andere hoeken anders is als op deze foto en je me dus niet zult herkennen. Andersom blijkt het zo te zijn dat als je iemand één keer in het echt hebt gezien je hem of haar wel op een foto, genomen vanuit een willekeurige hoek, herkent.
