De Vereweg in Oostwoud is mijn favoriete locatie in West-Friesland. Het is de enige plek waar je tot aan de horizon kunt kijken zonder obstakels zoals bomen of gebouwen. Ik fiets daar dan ook graag naar toe om even helemaal tot rust te komen. Zo ook vanavond. Ik zat daar heerlijk op de picknickbank te genieten van de landelijke rust. Het enige geluid daar waren de kwakende kikkers, de futen die achter elkaar aan zaten in de lucht, de waterhoen die zijn jonkies waarschuwde en het geklots van de vissen in de sloot achter me. In de lucht hing de geur van pas gemaaid gras. Na een tijdje genieten fietste ik weer verder en kwam dan bij het geheimzinnige prieel.
Er staat daar namelijk zomaar een prieel op een kaal stuk grasland. Ik was er al een paar keer eerder langs gefietst en vond het zo apart dat ik er vandaag een foto van ging maken. Zo op het oog staat het prieel er al heel lang maar als je op Google Earth kijkt staat het er nog niet dus is het nog niet zo heel oud.
Ik stapte af en ging op zoek naar de beste positie om een foto te maken. Toen ik die had gevonden nam ik de eerste foto. Ik dacht even dat ik het me verbeelde maar ik zag opeens een mooie vrouw in het prieel staan. Na een paar tellen verdween ze echter weer. Had ik het me nu verbeeld of niet. Ik bleef staan kijken en na een tijdje zag ik haar weer.
Na een keer of tien hield het op. Had ik het me nu verbeeld of was het echt. Ik bleef nog een tijdje kijken maar ze kwam niet meer terug. Toen kwam er een oude man aangelopen. Hij kwam naast me staan en vroeg ”heb je Maria ook gezien?”. “Ja”,zei ik. De oude man zei “Ik heb haar vorige week ook gezien en dankzij haar verschijning kon ik weer lopen.” “Dat is een wonder” zei ik. “Nou dat valt wel mee”, zei de oude man, “ik stond zo intensief naar haar te kijken dat ik er geen erg in had dat iemand er op mijn fiets vandoor ging.” “Toen kon ik weer lopen.”
