Wat doe je als Eenheid wanneer je een speelveld wilt maken waarin Ruimte en Tijd bestaan? Je werkt met wat je hebt (jezelf) en creëert in een vlak punten die op jezelf lijken. In die punten maak je punten, die op hun beurt weer punten hebben. Van een afstand gezien lijken deze punten witte stipjes die licht geven (sterren).
Dat zie je hieronder, elk stipje is een compleet Melkwegstelsel. Wanneer je op een melkwegstelsel inzoomt, zie je Sterrenstelsels. Zoom je uit, dan ga je zien dat alle Melkwegstelsels samen onderdeel zijn van een Mega-stelsel, dat op zichzelf óók weer een puntje is als je maar voldoende afstand neemt.
De sterren lijken dus op jezelf, en zijn in een vlak geplaatst (de Ruimte). Dat de sterren op jezelf lijken betekent alleen maar dat je eigen energie in de sterren zit. Een ster is dan ook een inter-dimensionale poort, waaruit (de vertaling van) Eenheidsenergie in het Heel-al komt.
De Big Bang was dus de geboorte van de Eenheid in deze nieuwe vorm van zichzelf, voor het eerst als materie. Er is in ons melkwegstelsel één grote centrale zon, alle andere zonnen (sterren) komen hieruit voort en draaien er omheen. Omdat het universum op elke laag van zichzelf voortborduurt, heeft elke zon dezelfde rol. Dit zie je mooi in de geometrie, ze noemen het fractals.
Terug naar ons creatieverhaal. We zien dat de Eenheid een Melkwegstelsel begint door het creëren van een centrale zon. Hieruit komen kleinere zonnen voort, de centrale zon krijgt ze letterlijk door. Deze kleinere zonnen nemen hun rol op zich en verspreiden zich over het Universum, steeds verder uitdijend. Er begint een cyclus, iedere zon gaat op een gegeven moment weer ‘dood’ en laat stof (materie / energie) achter. Vanuit deze stof worden weer nieuwe sterren geboren. Hiermee zorgt de centrale zon ervoor dat hij niet alles zelf hoeft te doen. De creatie krijgt natuurlijk creatie-kracht.
We zijn nu in een situatie met heel veel sterren en gassen in het universum, maar echt vaste vormen bestaan nog niet. De materie moet nog meer verdichten. En daar komt opeens uit de zon een planeet! Gek maar waar, de zon creëert planeten, hij plopt ze als het ware uit. Zodra dit gebeurt, is het eerste Sterrenstelsel een feit, en ook hier zien we dat het onderdeel van het geheel is, een fractal.
Het mooie / leuke is dat alle zonnen in het heelal een netwerk vormen; elke zon is verbonden met iedere andere zon. Een kleine verschuiving aan de andere kant van het Melkwegstelsel zal hier gevolgen hebben, hoe klein ook. Onze zon in ons Zonnestelsel (Sol) is hierop geen uitzondering en stort continu alle frequenties die er binnen het fysieke bestaan over ons heen. Wanneer de eenheid nu zou willen dat de mens in frequentie toeneemt, dan hoeft dit alleen maar aan de zon meegegeven te worden. Dát is wat er de laatste paar jaar steeds meer gebeurt.
De Zon is steeds actiever geworden, meer en meer zonnevlammen producerend. Deze vlammen razen door het Zonnestelsel en vele ervan raken de Aarde. Normaal wordt gesproken over de Zonnecyclus, die momenteel officieel weer rustig is geworden, maar in werkelijkheid zien we dat de Zon op volle toeren draait. Het Aardmagnetisch veld heeft het zwaar te verduren.
Er zijn meerdere sites waarop de zonnevlammen (CME’s) worden bijgehouden (Deze bijvoorbeeld). Als je een weekje je gevoelens en energie in de gaten houdt en dit vergelijkt met wat die sites zeggen, dan zul je vast een verband zien. Ik heb vorig jaar bijvoorbeeld 5 dagen achtereen niet geslapen, maar voelde me perfect, heel energiek. Hoge Zonneactiviteit gaat samen met hoge energiewaardes in ons lichaam. Dit heeft ook nadelen.
Omdat de Zon eigenlijk de vertegenwoordiger van Eenheidsenergie in het fysieke vlak is, heeft het de eigenschap alles te belichten wat er in ons zit en eruit te trekken. Vandaar ook de link tussen bijvoorbeeld kanker en de Zon. Het is niet waar dat de Zon kanker creëert, deze haalt alleen de onbalans naar boven die al aanwezig was in het lichaam. Ook hevige emoties en zaken zoals hartkloppingen e.d. kunnen hierdoor naar boven komen. Ik vermoed dan ook dat als je kijkt naar ziekteverzuim op de werkvloer en Zonne0activiteit, dat je dan een verband zult zien.
Het plaatje hierboven laat het aardmagnetisch veld zien zoals dat door de Zon uitgerekt wordt. De geladen deeltjes van de Zon geven dit veld zijn uiterlijk. Normaal gesproken reguleert dit veld de hoeveelheid straling die op Aarde komt, maar de laatste paar jaren krijgt dit veld zeer regelmatig ‘deuken’. Ook dit wordt allemaal op internet bijgehouden; de data hierover wordt door NASA vrij beschikbaar gesteld. Dit komt omdat toch bijna niemand de link legt tussen CERN en dit veld. Iedere keer als CERN op volle toeren draait, is ons veld zwakker en komt er dus meer zon op Aarde.
Dus met ons Zonnestelsel zijn een paar dingen aan de hand, de Zon stuurt steeds meer en intensere energie onze kant op, en het Aardmagnetisch veld laat daarvan meer straling, en andere frequenties door dan voorheen. De natuur zegt nu heel duidelijk aantoonbaar: “Kom op, jullie, transformeer!”
Voor wie dit intuïtief begrijpt kan het dus heel verhelderend werken. De gekke uitspattingen van de mens in de komende paar maanden zijn hierdoor meer verklaarbaar. Voor iedereen die daar al een beetje mee om kan gaan zeg ik, kijk eens wat vaker (met dichte ogen) in de Zon, géén zonnebrand meer, en zeker geen zonnebril dragen, je ogen zijn de belangrijkste zonnecollectoren van het lichaam.
