Mijn twee puberkinderen en hun vrienden zijn op een leeftijd dat ze aan het uitzoeken zijn of er meer is tussen hemel en aarde. Mijn zoon is net als ik en gelooft niet in geesten. Mijn dochter daarentegen is er van overtuigd dat er geesten zijn. Omdat heel veel mensen zeggen dat je met glaasje draaien contact kunt leggen met de geesten van overledenen besloten we om door middel van glaasje draaien uit te proberen of we contact konden leggen met geesten.
Fabeltjes over glaasje draaien:
Ter voorbereiding van ons experiment met het glaasje draaien zocht ik op het internet naar meer informatie. Ik kan me voorstellen dat mijn dochter er bang voor is want werkelijk alle verhalen die je vindt omtrent het glaasje draaien zijn angstaanjagend. In alle verhalen wordt het afgeraden om te doen omdat je er blijvende angsten, geestelijke schade en zelfs letsel aan over kunt houden.
Objectief glaasje draaien:
Omdat ik voor eens en voor altijd wilde afrekenen met al deze fabeltjes besloot ik om met mijn kinderen te gaan glaasje draaien. Omdat ik er van overtuigd ben dat geesten niet bestaan wilde ik het zo objectief mogelijk doen. Daarom begonnen we met glaasje draaien zonder letters en cijfers op de tafel. We hielden met zijn vieren gedurende een kwartier onze vingers op het glas en er gebeurde, eigenlijk tot mijn teleurstelling, helemaal niets.
Waarom glaasje draaien in het donker:
Bij onze tweede poging gebruikte we een cirkel van scrabble letters en papiertjes met cijfers en in het midden twee vastgeplakte papiertjes met ja en nee erop. Ik wilde gewoon glaasje draaien zonder stemmingmakerij maar mijn kinderen vonden dat het in het schemerdonker moest gebeuren met een kaarsje erbij. Ik stelde voor dat we door middel van glaasje draaien zouden bepalen of het donker moest zijn. We legden onze vingers op het glaasje en concentreerden ons. Na een minuut of vijf schoof het glaasje richting ja. Het glaasje draaien moest dus in het schemerdonker.
Vragen en antwoorden:
De eerste antwoorden bij het glaasje draaien kwam in eerste instantie heel langzaam. Op de vraag “is daar iemand?”, kregen we geen reactie. Na een paar keer deze vraag gesteld te hebben vroegen we “bent u een man?”. Het glas schoof nu heel langzaam naar “Nee”. Vervolgens vroegen we “hoe oud bent u?” toen schoof het glas langzaam maar zeker naar de “4”. Op de vraag “wat is het tweede cijfer van je leeftijd?”, kregen we geen antwoord. Vervolgens vroegen we “wat is de eerste letter van je naam?” toen schoof het glas richting “B”. Dit hadden we allemaal verwacht want we dachten allemaal aan mijn twee jaar terug overleden jongste broer wiens naam met een B begint. Die was echter 45 dus vroegen we nogmaals “wat is het tweede cijfer van je leeftijd. Het glaasje schoof weer naar de “4”. Bijna goed dus. Toen vroeg ik “wat is de eerste letter van het merk van mijn auto?”. Het glas schoof naar de “V”. Dit was fout want ik heb een Toyota en ik heb met mijn broer afgesproken dat als er wat is na de dood hij mijn Toyota met pech zou komen te laten staan dus hij wist precies wat voor auto ik heb. Vervolgens vroeg ik “wat is de eerste letter van de naam van je vrouw?”. Het glaasje schoof naar de “C”, dit was goed. Ook dit hadden we allemaal verwacht want wij wisten hoe ze heette. Toen vroeg ik een vraag waar mijn kinderen het antwoord niet op wisten. “Wat is de eerste letter van de middelbare school waar je op gezeten hebt?”. Het glaasje schoof naar de “T”, het bleek dat mijn kinderen dachten dat hij op de Technische School had gezeten, dit was echter niet zo want hij zat op de Odulphus MAVO. Toen vroegen we “vind je dit leuk”. Het glaasje schoof naar “ja”. We schoven het glas weer naar de neutrale stand en vroegen, “heb je zin in een biertje”, het glaasje schoof naar “ja”. Logisch want we wisten allemaal dat hij graag bier dronk.
Wordt het glaasje bestuurd door doden of de levenden?
Het was al met al nog niet helemaal duidelijk of wij nu het glaasje bestuurden naar het door ons verwachtte antwoord of dat de geest van mijn broer dat deed. Ik stelde daarom voor dat ik een getal op een briefje zou schrijven zonder dat de rest het zag en vervolgens met mijn ogen dicht aan het glaasje draaien mee zou doen om het antwoord te bepalen. Ik schreef op het aanrecht een “6” op een papiertje en legde het op zijn kop neer. Ik nam weer plaats aan de tafel om te glaasje draaien en concentreerde mij met mijn ogen dicht op het getal 6. Het duurde voor mijn gevoel met mijn ogen dicht heel lang maar uiteindelijk ging het glaasje naar de “6”. Dat was heel bijzonder, wat nog bijzonderder was was dat mijn kinderen de volgorde van de cijfers stiekem hadden veranderd toen ik mijn ogen dicht had en dat het glaasje toch naar de “6” ging. Ook dit resultaat kon echter zowel door mijn gedachte als door de geest van mijn broer zijn bewerkstelligd. Als laatste test lieten we dus mijn vrouw, die al die tijd in de kamer op haar iPad “Hayday” zat te spelen, een getal op een briefje schrijven. Vervolgens zouden wij met het glaasje dit getal aanwijzen. Het glaasje ging rechtstreeks naar de “4”. Mijn vrouw had echter een 2 opgeschreven.
Conclusie:
Het glaasje wordt bij het “glaasje draaien” onbewust bestuurd door de personen die er met hun vinger op liggen. Het glaasje gaat hierbij naar het antwoord waar gemiddeld door de deelnemers het sterkst aan wordt gedacht.
