blog placeholder

Je bent een paar maanden op vakantie in een afgelegen, primitief oord zonder kranten, telefoon en internet. Na een paar weken voel je je weer helemaal blij en gelukkig worden. Dat is een gevoel dat je al sinds je kindertijd niet meer hebt gevoelt. Dan besef je opeens dat je dagelijkse leven dat je normaalgesproken in Nederland leidt verpest wordt door alle negatieve berichtgeving in de media. Je vraagt je af, worden we permanent ongelukkig door de media?

Gelukkig in de jungle:
Ik heb me vanuit een helikopter laten zakken in de jungle in het Amazone gebied voor een verblijf van een paar maanden. Ik was te gast bij een indianenstam en leefde er onder precies dezelfde omstandigheden als zij. Mijn dagelijkse routine bestond uit ’s morgens jagen en verzamelen, ’s middags allerlei klusjes doen en ’s avonds met mijn tijdelijke stamgenoten rond het vuur zitten en genieten van elkaars gezelschap. In het begin dacht ik nog wel eens aan thuis maar na een paar weken had ik geen idee meer wat er zich thuis op dat moment afspeelde. Na een dikke maand had ik de taal van de Indianen vrijwel volledig onder de knie. Dit was mogelijk omdat ze niet zoveel woorden hebben als wij. Dit komt doordat zij zelfs heel veel woorden die voor ons heel gewoon zijn zoals tafel, stoel, kast, schilderij, schoen, sok, broek, fiets, weg, huis et cetera niet hebben. Als ik ‘s morgens heerlijk ontspannen met een paar indianen door de jungle liep te jagen en te verzamelen voelde ik me helemaal gelukkig, geen stress, geen verplichtingen en geen problemen. Het lijkt saai als er in de jungle nooit iets gebeurt maar je voelt daardoor des te intensiever dat je leeft. Dit gelukzalige gevoel werd ook niet een keer ergens door verbroken. Geen berichten van familie of vrienden die een ernstige ziekte hebben, geen berichten over rampen of grote ongelukken, geen berichten over bevolkingsgroepen die elkaar beschoten met geweren of bommen, nee helemaal niets.

Happy Indian family

Mag je je maanden lang onttrekken aan je omgeving:
Toen ik thuis kwam bleken er twee oude ooms, een neef, een oud klasgenoot en een collega te zijn overleden. Ook bleken er in één week tijd 3 vliegtuigen te zijn neergestort waarvan één met 198 Nederlanders. Tijdens gevechten tussen Israël en Hamas waren ook bijna 300 doden gevallen en in Syrië waren honderden doden gevallen door een gifgas aanval. Ik wist van dit alles niets en had me er daarom ook niet druk om kunnen maken. Iedereen in mijn Nederlandse omgeving die ik spreek is  echter in meer of mindere mate aangeslagen door al deze vreselijke gebeurtenissen. Dit vervelende gevoel wordt steeds verder verergerd door het feit dat het in de media maar blijft doorgaan met iedere dag weer rampspoed en ellende waar ook ter wereld. Als ik vertel over mijn maandenlange verblijf bij de Indianen in de jungle en hoe gelukkig ik mij daar voelde omdat ik nergens van wist reageert menigeen met; “ja, maar je kunt je toch niet overal aan onttrekken”. Ik vraag dan tegenwoordig waarom niet. Als ik morgen met een groot feest netjes afscheid neem van mijn familie, vrienden en kennissen en voorgoed bij de Indianenstam in de jungle ga wonen dan is dat toch mijn keus.