Een paar keer per jaar staat er bij ons in het dorp een (naar alle waarschijnlijkheid) dakloze man of vrouw die je een daklozenkrant probeert te verkopen. Dit roept bij mij altijd een aantal vragen op zoals, waarom staat er niet iedere week iemand de daklozenkrant te verkopen, wie maakt de daklozenkrant eigenlijk en waar gaat het geld eigenlijk naartoe.
Daklozenkrant:
De eerste Nederlandse daklozenkrant met de naam Straatnieuws werd in 1994 opgericht in Utrecht. Het doel van de organisatie achter de Utrechtse daklozenkrant Straatnieuws is om de allerarmste en dakloze Utrechtenaren de gelegenheid te bieden om op een legale manier in hun eigen levensonderhoud te kunnen voorzien. Omdat het concept in Utrecht goed bleek te functioneren zijn er in navolging van Utrecht ook in Amsterdam, Den Haag, Rotterdam, ’s-Hertogenbosch, Arnhem, Nijmegen, Apeldoorn, Groningen, Friesland en Drenthe organisaties opgericht voor de verkoop van een daklozenkrant. Het kenmerk van al deze daklozenkranten is dat ze allemaal alleen uitgegeven en verkocht worden in het eigen gebied om zo iedere lokale daklozenkrant organisatie een goede kans te geven.
Opbrengst verdeling daklozenkrant:
De productie van de daklozenkrant wordt voor een deel betaald met het geld uit de verkoop van advertenties. De verkopers van de daklozenkrant kunnen hem hierdoor voor een sterk gereduceerd tarief, meestal de helft van de verkoopprijs, inkopen. Degenen die geen geld hebben om hun eerste daklozenkranten in te kopen, worden eerst op weg geholpen met een eenmalig klein krediet zodat ze hun verkoop voor de eerste keer op te kunnen starten. Op deze manier biedt het de allerarmste en de daklozen een manier om een inkomen te verwerven. De bedoeling is dat de verkopers op deze manier leren om op een legale manier geld te verdienen en weer zelfrespect te krijgen zodat beter kunnen re-integreren en ze op den duur weer in staat zijn om bij een bedrijf of de overheid aan het werk te gaan.
Niet alleen meer daklozenkrant:
De daklozenkrant wordt de laatste jaren niet alleen meer door de allerarmste en dakloze Nederlanders verkocht maar ook door Oost-Europeanen. In sommige gebieden wordt zelfs maar dan de helft van de daklozenkranten verkocht door Oost-Europeanen. Hoewel dit niet de doelstelling is van de organisaties achter de daklozenkranten vinden de organisaties achter de daklozenkranten dit altijd nog beter dan dat de Oost-Europeanen met illegale activiteiten, die veel overlast veroorzaken, hun geld moeten verdienen.
