Bij ritueel slachten worden dieren gedood volgens overgeleverde (religieuze) gebruiken, plechtigheden en ceremoniën. Ritueel slachten heeft in Nederland alleen betrekking op het Jodendom en de Islam. Voorschriften of spijswetten die hun basis vinden in respectievelijk de Torah en de Koran, beschrijven het voedsel dat genuttigd mag worden en de wijze waarop dieren geslacht en verbloed dienen te worden om vlees geschikt te maken voor consumptie.
Voor en nadelen van ritueel slachten:
Voordeel:
Een groot voordeel van de rituele slacht is dat deze individueel is. Ieder dier wordt zorgvuldig voorbereid en geslacht, terwijl in de reguliere slacht de dieren over het algemeen een fabrieksproduct zijn geworden, die bijvoorbeeld op de lopende band gezet worden om daar ‘verdoofd’ te worden met het schieten van een stalen pen in de hersenen. 
Nadelen:
Uit onderzoek kwam blijkt dat onbedwelmd ritueel slachten in vergelijking met slachten na bedwelming op diverse punten nadelig is voor het welzijn van het dier. De noodzaak om dieren die zonder bedwelming geslacht worden zodanig vast te zetten (te fixeren), dat de halssnede trefzeker kan worden toegebracht, kan veel stress veroorzaken. Maar ook de halssnede zelf zal, gezien het grote aantal pijnreceptoren in de halsstreek, een ernstige pijnprikkel veroorzaken – bij sommige dieren onderdrukt doordat dieren in een shocktoestand geraken. Daar staat tegenover dat ze pijn niet via vocalisaties kunnen uiten, omdat ook de luchtpijp is doorgesneden. Verder blijkt het bij het toedienen van de halssteek vaak mis te gaan, met extra sneden en extra lijden als gevolg. Ook kan er bloed in de luchtpijp lopen, wat een gevoel van verstikking oplevert bij dieren die het bewustzijn nog niet geheel verloren zijn. Bovendien blijven de hersenen van onbedwelmde dieren na de halssteek langer actief dan die van bedwelmde dieren. Het is niet uitgesloten dat in het bijzonder runderen na de halssnede relatief lang bij bewustzijn blijven doordat hun hersenen, anders dan bij schapen en pluimvee het geval is, via de niet doorsneden arteria vertebralis nog even van bloed voorzien blijven.” (Bron: Rapport ‘Ritueel slachten en het welzijn van dieren’. Animal Sciences Group van Wageningen UR, 2008.)
Hoe zit het met de smaak?
Er is getest op een rundergehaktbal, een lamskotelet en een kippenbout. Bij de islamitische slagerij hebben ze heel veel halal vlees voor voordelige tarieven, maar een breed assortiment is niet het beste punt. Hier nemen we een lamskotelet en kippenpoot mee. De slow food slager van de supermarkt heeft wel een fraaie bal, lam en kip liggen.
Gehaktbal:
Voor de test is het vlees gebraden in neutrale olijfolie. Als kruiden louter peper en zout: dood dier puur naturel op het bord. Het vlees van de ecoslager is bijna kapot gemalen. Verse groene kruiden verhullen de smaak. Nogal compact en droog. De kosjere bal gaat qua textuur meer de kant op van een tartaar. Vertrouwt op zichzelf en heeft geen toevoegingen nodig.
Lamskotelet:
Het voordeel van lamskoteletten voor deze test is dat ze maar heel kort mogen worden aangebraden. Het vlees moet rosé zijn van binnen. Dus proef je de pure smaak. Qua kleur ontlopen de drie koteletten elkaar weinig, alleen het formaat van het halal lam is veel groter. Eerlijk is eerlijk, het ecolam is malser en soepeler. Een subtiele smaak die nog wel wat rozemarijn en tijm kan gebruiken. De halal kotelet is stugger en smaakt meer naar lam. Zout volstaat. Het kosjere stukje lam lijkt meer dagen in de wei te hebben doorgebracht. ‘Er zit minder babyvet op de botten’, concludeert de culicarnivoor. ‘Een jongvolwassen smaak voor een volwassen vleeseter.’
Kippenbout:
Verder met de eco kippenpoot van Marqt. Altijd beter dan chicken wings met hun chemische nasmaak. Deze eco heeft een boterige bijsmaak, stinkt niet en toont een mooie kleur. Bruikbaar voor elk denkbaar recept. Daarbij vergeleken is de halal kip van Yakhlaf nogal anoniem en vlak van smaak. ‘Deze arme kip heeft een kantoorbaan gehad, jammer.’ Minder bite, minder smaak, snel vergeten. De kosjere kip maakt zijn reputatie waar. Een heerlijk diepe smaak; kip die een fijn leven heeft gehad. Geen grijze pulp maar een echt dier. Wie een kosjere kip klaarmaakt, heeft geen parelhoen nodig om aan extra smaak te komen. Een triomf. (BRON: depers.nl)
Conclusie:
Ritueel slachten is voor de dieren minder prettig omdat ze niet verdoofd worden voor hun strot doorgesneden wordt. Het vlees blijkt soms beter en soms minder smakelijk te zijn. Voor ons maakt het dus niet echt veel uit alleen het dier vindt het minder prettig.
