Ik heb twee jaar geleden één keer aan de Dam tot Damloop meegedaan. Het jaar dat ik liep waren er 35.000 deelnemers en vorig jaar was dit aantal zelfs alweer gestegen naar 40.000 deelnemers. Op de organisatie is niets aan te merken, alles loopt even gesmeerd. In Amsterdam staan vrachtwagens klaar waar je, aan de hand van je startnummer, je spullen kunt inleveren. Er staan tientallen mobiele toiletten op de route naar de startposities en de start gebeurt in groepen van ongeveer 2800 lopers die om de 10 minuten starten.
Wat is er mooi aan een massa evenement?
Het gemeenschappelijke kenmerk van de Dam tot Damloop en andere massale evenementen is dat een enorme groep mensen gelijktijdig hetzelfde doet. Hierbij is niet de activiteit die de deelnemers uitvoeren maar de massaliteit van de deelnemers die gelijktijdig deze activiteit uitvoeren van belang. Het feit dat een enorme groep mensen gelijktijdig eenzelfde activiteit uitvoeren wordt door zowel de deelnemers als door de toeschouwers als mooi ervaren.
Wat is er mooi aan een saaie solo loop?
Ik loop iedere zondagmorgen heel vroeg, meestal met zonsopgang, in mijn eentje13,5 km hard. Ik kom tijdens dit rondje om die tijd bijna niemand tegen. Het is ook bijna altijd droog om die tijd, ik heb in al die 10 jaar maar 4 keer regen gehad tijdens het hardlopen. Ik loop ieder week al 10 jaar exact hetzelfde rondje. Door deze routine loop ik mijn rondje volledig automatisch waardoor ik mijn gedachten de vrije loop kan laten gaan. Hierdoor voel ik me na mijn vaste rondje hardlopen zowel lichamelijk als geestelijk weer helemaal fit.
Hoe verliep mijn eerste massa evenement?
Twee jaar geleden kon ik onverwachts met de Dam tot Damloop meedoen omdat mijn broer via zijn werk een (normaal gesproken bijna niet te verkrijgen) startbewijs had maar hij zelf niet fit genoeg was om te lopen. De Dam tot Damloop was op mijn vaste hardloop dag (zondag) maar ik kon pas om 11.00 uur starten. Ik was zoals gewoonlijk al met zonsopgang wakker en moest dus 4 uur wachten voordat ik met de trein naar Amsterdam ging. In Amsterdam aangekomen was het behoorlijk regenachtig en ontzettend druk. Ik begaf me naar de start en moest met zo’n 2.800 anderen plaatsnemen in een met hekken omsloten startvak. Daar moest ik een heel tijd, wachten tot de 8 startvakken voor ons leeg waren. Toen gingen de hekken van ons startvak open en kon ik eindelijk beginnen met hardlopen. Nou ja, hardlopen, dringen en zigzaggen naar de tunnel, in de tunnel zag je, doordat de weg daar omlaag en vervolgens weer omhoog gaat , pas goed wat voor massa mensen er voor me liep. In de tunnel was het zigzaggen en kon je niet je eigen tempo lopen. Toen ik de tunnel uit liep brak de hemel letterlijk open. De regen viel met bakken uit de lucht en het onweerde. Ik kon echter nergens schuilen omdat ik met duizenden anderen op een vierbaansweg liep waar je niet vanaf kon. We moesten dus wel doorlopen in het onweer en we raakten doorweekt. Na een paar kilometer voerde de route over een smalle afrit naar beneden. Het regende zo hard dat het water over de afrit kolkte. Beneden stond een groot deel van de afrit blank waardoor we ons met zijn allen over een smalle strook moesten dringen. Daarna ging het beter, het klaarde op, we kregen meer ruimte en er stond publiek langs de route te juichen en af en er was af en toe muziek. Doordat ik het eerste deel van de loop niet mijn eigen tempo kon lopen en doordat ik doorweekt was werd het uiteindelijk een zware s voor mij.
Hoe ervoer ik mijn eerste massa evenement?
Al met al viel het lopen in de Dam tot Damloop voor mij letterlijk in het water. Daarnaast voelde ik me verloren tussen de duizenden onbekende lopers waar je geen enkel contact mee had tijdens het lopen. De duizenden onbekende toeschouwers langs de kant zeiden mij ook niet veel. Wat heb je er als loper en als toeschouwer aan dat die toeschouwer “zet hem op!!” roept als je langs loopt en jij niet weet of hij het naar jou roept en de toeschouwer niet weet of jij het hoort? Tenslotte finishte ik anoniem, haalde ik mijn spullen op en ging ik naar een hal vol met onbekenden om me om te kleden. Ik dronk nog wat en ging weer naar de trein. Dat was nog een heel eind lopen en ik moest nog een tijdje wachten. In de trein trof ik eindelijk een man die ook had gelopen die uit mijn woonplaats kwam. Daar heb ik in de trein mee zitten praten. Eenmaal thuis dacht vroeg ik mezelf af, waarom vinden heel veel mensen zo’n massa evenement zo mooi?
