blog placeholder

In mijn gedachten saboteer ik midden in de winter ’s avonds om 7 uur alle energie centrales en stopt de hogesnelheidstrein die het leven is geworden. Op het moment dat de hogesnelheidstrein na een paar minuten langzaam tot stilstand komt schrikt iedereen even op van zijn laptop, tablet of smartphone, kijkt even mopperend naar buiten om zich vervolgens weer in zijn eigen wereldje op zijn laptop, tablet of smartphone te storten. Pas als ze merken dat ook alle communicatie netwerken platliggen kijken de mensen echt om zich heen en beginnen ze te beseffen wat er aan de hand is.

De zin van het menselijk leven

Het besef:
Ze kijken om zich heen maar zien niets in het donker. Ze wachten af wat er gebeuren gaat maar er gebeurt niets. Langzaam maar zeker dringt het besef door van hun situatie. Ze hebben geen idee waar ze ergens staan, ze hebben geen idee naast wie ze zitten en wie er nog meer in de trein zitten. Wat nu? Door deze bijzondere situatie worden ze gedwongen om een echt gesprek te beginnen met de persoon naast zich. Wat is er aan de hand, is de grote vraag. Maar niemand weet het antwoord.

De zin van het menselijk leven

Angst:
Dan gaan de mensen nadenken, wat moeten we doen. Moeten we uitstappen en gaan lopen? Moeten we blijven zitten? Hoe lang gaat het duren? Omdat het buiten 20 graden vriest is uitstappen en lopen geen optie omdat de mensen daar niet op gekleed zijn. Iedereen blijft dus zitten en hoopt dat de trein weer snel gaat rijden. Na een paar uur begint de temperatuur in de trein behoorlijk te dalen en de mensen beginnen het koud te krijgen. Na nog een paar uur vriest het in de trein en beginnen de mensen dorst te krijgen. Dan slaat de angst toe. Iedereen wordt bang want ze beseffen dat ze op deze manier niet lang meer te leven hebben.

De zin van het menselijk leven

De zin van het leven:
Uiteindelijk om 4 uur ’s nachts als net iedereen in de trein is doodgevroren begint de trein op de automatische piloot weer te rijden. Na vijf minuten dendert de hogesnelheidstrein die het leven is weer op volle snelheid door en zijn alle overleden inzittenden vergeten. Er is nog maar één vraag die rest na deze surrealistische gebeurtenis, wat was de zin van het leven van al deze overleden mensen?

De zin van het menselijk leven