Stichting Stadshout Amsterdam is opgericht door meubelmaker Crisow von Schulz in het jaar 2010. Doelstelling van de Stichting is: Het hout uit de parken, plantsoenen en straten van de stad Amsterdam niet langer als afval vermalen maar hoogwaardig gebruiken.
Geen boom de Pijp uit!
Von Schulz geeft aan dat het dwaas is om uit den vreemde hout te importeren en het hout dat bij onszelf groeit, op locatie, tot pulp te laten vermalen. Hij legt uit, dat, waar haalbaar, de grondstoffen in de directe omgeving gebruikt moeten worden. Hierdoor wordt onder meer het verbruik van fossiele brandstoffen ten behoeve van transporten teruggedrongen.
De meubelmakerij van von Schulz werkt in principe enkel met stadshout. Von Schulz gebruikt voor al zijn producten diverse houtsoorten die te vinden zijn in de stad zoals esdoorn, iepen essen en linden om er een paar te noemen.
Stadshout is een stap naar schaalverkleining. Naar meer diversiteit. Crisow von Schulz stelt voor de behoefte aan hout als volgt te benaderen:
* Eerst het hout ter plekke inventariseren en benutten.
* Als er dan nog meer nodig is aanvulling uit de regio.
* Als er dan nog meer nodig aanvulling uit het land.
* En als er dán nog meer nodig is dán pas verder weg.
Het is een omgekeerd proces. Het materiaal wat je hébt, wordt het uitgangspunt van je vormgeving en toepassing, en niet andersom. Een boomtak wordt in zijn vorm aan planken gezaagd en daar wordt net zo lang mee gepuzzeld tot alle elementen ervan opgaan in een product.
Cradle to cradle. In elke fase van het hout is het hout onderdeel van een kringloop. Er is geen enkel moment dat het product afval is of schadelijk kan zijn. In een goede kringloop bestaat er geen afval. Afval is iets wat geen plek heeft. Van wieg naar wieg betekent niet meer dan dat er gewoon een ononderbroken cirkel is.
Een economie van waarden.
Als je het organisme van onze economie gezond wil krijgen, moet je er waarden aan toevoegen en het niet willen uitbuiten. Eerst en vooral moeten we hier ter plekke gaan kijken. Wat kunnen we allemaal doen met wat we hier hebben. Als we het als mensen op deze aardbol goed willen doen moeten we in symbiose leven met de omgeving. Dat is de omslag die we moeten maken. Mensen kopen nu te snel iets nieuws, in plaats van dat ze de dingen die ze hebben repareren, omdat ze nu weinig waarde aan een product hechten.
Een democratische verdeling.
Over de hele aarde wonen mensen. Die mensen zijn intussen met elkaar verbonden door internet. Er vindt een democratische kennisdeling versneld plaats. Dat leidt weer tot verdergáánde democratisering. De Arabische lente. Dictators zijn een uitstervende soort.
Procentueel zijn maar enkele mensen rijk geworden. Dit heeft plaatselijke samenklonteringen van macht veroorzaakt, waardoor een goede doorstroming in het organisme van de economie verhinderd wordt, en er gebieden ondervoed raken. Macht moet goed verdeeld worden over vele kleine centra. Zoals een bloemkool bij nadere beschouwing uit veel kleine bloemkooltjes bestaat.
Als besluit zegt von Schulz: Het waarden toevoegen aan de economie is zoiets als een kunstwerk maken. Ik probeer op het gevoel iets te veranderen maar weet ook niet precies hoe het uitpakt. Zoals ik dat ook niet weet als ik aan een schilderij begin.
Bron: Een interview met Crisow von Schulz
