blog placeholder

Mag ik nog normaal mijn brood verdienen?

Het gaat aan niemand voorbij dat de wereld stevig aan het veranderen is. Wat wij lang als stabiel ervaren hebben blijkt niet stabiel meer…..

…Ervaring wordt niet gehonoreerd, vakwerk evenmin. Kwaliteit omlaag, die consumeren, levert ergernissen en weer kosten op, er is geen geld, geen tijd, dus vlug vlug vlug aanvullen en doorjakkeren en afgeblaft worden….

….Dit is gaan reflecteren op de arbeidsmarkt en plaatsing van personeel. De onnadenkende omgang met waardevolle krachten, ervaren mensen, ouderen maar ook de jongeren…..

….Ik heb de bui allang zien hangen en zorg op allerlei vlakken dat mijn gezin kan overleven. Ben je ondernemend en serieus, wil je oriënteren op wat anders dan het gebruikelijke? Kijk maar eens hier….

 

Het gestres.

Het gaat aan niemand voorbij dat de wereld stevig aan het veranderen is. Wat wij lang als stabiel ervaren hebben blijkt niet stabiel meer. Dat is overigens wel vaker voorgekomen in de geschiedenis maar destijds was het allemaal localer van aard en met redelijke tussenposen zodat men nog enigzins kon “ademhalen”

Voor of tegen? maakt niet uit!, de globalisering vindt gewoon plaats en dat betekent dat wanneer het ergens goed rommelt, het ook rommelt in ons straatje. Daarnaast worden de “uitvindingen” om geld te verdienen steeds draconischer van aard, zeker na de laatste grote crisis. Het is gewoon paniek te noemen. Voor productie en verkoop (winst) worden we steeds harder opgejaagd. Tegelijk wil men nergens voor betalen, ook niet in tijd. Bijkomende trend is gebrek aan communicatie, samenwerking, inzicht zelfs. Ervaring wordt niet gehonoreerd (te duur hè?), vakwerk evenmin. Kwaliteit omlaag, de lage kwaliteit consumeren, levert ergernissen en weer kosten op, er is geen geld, geen tijd, dus vlug vlug vlug aanvullen en doorjakkeren en afgeblaft worden. Je ziet dit op allerlij terreinen en diensten.

Dit is gaan reflecteren op de arbeidsmarkt en plaatsing van personeel. De onnadenkende omgang met waardevolle krachten, ervaren mensen, ouderen maar ook de jongeren.

De nieuwe mode, Flex.

NRC-redacteur Michèle de Waard sprak met de onderzoekers en schreef in NRC Handelsblad: “Wilthagen ziet een nieuwe ‘’sociale kwestie’ ontstaan als de groei van flexwerk en zzp’ers niet samengaat met nieuwe vormen van sociale zekerheid. Voor de insiders met een vaste baan bestaan goede voorzieningen, maar de outsiders hebben vaak geen pensioenregeling, geen arbeidsongeschiktheidsverzekering en zelfs geen basiszorgverzekering.” “De flexwerkers en zzp’ers vingen de klappen van de recessie op. Ze werden ontslagen en zzp’ers moesten sterk met hun tarieven omlaag. Ruim een kwart van de zzp’ers had afgelopen jaar geen werk en teerde in op het spaargeld. Tienduizenden kozen weer voor een vaste baan.”

 Ja, teken aan de wand, herkenbaar voor velen. En dan die laatste zin “Tienduizenden kozen weer voor een vaste baan” ??? 

Ik heb dat voorrecht totaal niet! Ik zou niet weten hoe! Ondanks mijn hoge opleiding, expertise, welwillendheid, inzet, continue bereid om te leren! Moet ik geld onder tafel schuiven? (in sommige landen doen ze dat trouwens echt) Er is zo’n gemak waarmee werkgevers de groei van het aantal flex- en uitzendkrachten in de hand werken. Is dit nou wat wij willen?, dat enkelen de zekerheid van een vast contract hebben en een groeiende groep met los/vaste contracten moet werken en niet een normaal bestaan kán opbouwen. De flexibilisering slaat geheel door op een manier die onwenselijk is.

En terwijl ik dit artikel schrijf belt mijn vrouw met de mededeling dat ze niet meer op haar werk hoeft terug te komen……….!!….Werkelijk, ze werkt daar maar net 7 weken, in die tijd heeft ze haar loon nog niet ontvangen, ook de loonstrook niet! Reden van van beëindiging?; op één (van de vele) productiestations kon ze het tempo niet bijhouden. 

Nou, let op: 

1 Meerderheid van productiepersoneel kan dat op die plek niet. 

2 Waar is überhaupt het geduld gebleven? Mensen kun je toch intrainen? maar telkens een nieuweling daar neerzetten, gaat niet werken hè?

 3 Als het daar zo’n knelpunt is, engineer daar dan hulpmiddelen voor, dat hoeft helemaal niet duur te zijn en toch efficiënt, ik kan dat wel, ik heb de knowhow, maar ik zal dat voor zo’n toko VERREKKEN!

4 als de voorman zélf ergens mee zit, ten opzichte van het bedrijf en/of de leidinggevende, moet dat dan over de rug van de productiemedewerker(s) zó uitgespeeld worden?, het gaat verd…. om ons inkomen, ons salaris, als gezin!!

Is dit wat wij met elkaar willen? De wet staat het maar toe, maar wat betekent dit voor onze samenleving? 

Tegenstrijdigheden in ons bestaan.

En dan al die tegenstrijdigheden waar we mee geconfronteerd worden:

Het ene bericht stelt dat mensen tot hun 67ste moeten doorwerken, andere artikelen gaan over 50-plussers die niet meer aan de bak kunnen komen. moeders moeten gaan werken, terwijl we ons tegenwoordig ook kunnen afvragen hoe veilig de crèches zijn. 

Werkgevers gaan steeds verder werven (over de grens zelfs), terwijl werknemers het meer regionaal zoeken. Zij willen maximaal ongeveer 45 minuten per dag reizen, maar in dat tijdsbestek kun je vandaag minder ver komen dan tien jaar geleden. En niet alleen zitten de wegen meer en meer dicht, ook de huizenmarkt is gefrustreerd. Vroeger waren mensen nog bereid om te verhuizen voor een baan, maar met de huizenmarkt vandaag ligt dat echt anders.

En als je weet hoe waardeloos met sollicitanten wordt omgegaan. De helft van de sollicitanten krijgt niet eens een afwijzingsbriefje, die gaan dus nooit meer een tweede keer bij je solliciteren. Het ligt meer aan de manier waarop je je profileert, dan dat er een zogenaamd tekort aan mensen is. De bedrijven zijn zich niet bewust van hun werkgeversimago.

Er bestaan inmiddels zoveel media op internet/telefonie. En tegelijkertijd zien we dat steeds minder mensen ze echt en goed (kunnen) gebruiken. Werknemers denken dat ze goed kunnen zoeken op het internet, terwijl ze de helft van de voor hen Relevante vacatures niet kunnen vinden. Gewoon slecht te vinden, er wordt geen moeite voor gedaan om goed in beeld te komen.

En dan UWV, van de ene kant echt goed dat we het hebben want, zo niet, dan ach, …kijk maar naar de USA. Maar hoe goed de bedoeling ook is, de hulp vanuit deze instanties is nou ook weer niet zaligmakend. Omscholing en reïntegratie? Feitelijk, beste (ex)werknemer, zoek het maar uit.

 

Dus……., gaan we steeds harder langs elkaar (en over elkaar) heen hollen?

Als je op dit punt van het artikel bent aangekomen en het volledig gelezen hebt dan neem ik aan dat je het wel interessant vond en, mogelijk op de één of andere wijze, jezelf hierin herkent.

Ik heb de bui allang zien hangen en zorg op allerlei vlakken dat mijn gezin kan overleven.