4 jaar lang reis ik, elke dag met de trein, van Alkmaar naar Amsterdam en weer terug. Mijn twee favoriete bezigheden zijn het lezen van de gratis krantjes en met name het observeren van mijn mede-reizigers.
En weer een vroege, koude donderdagochtend in de Intercity op weg naar Amsterdam Sloterdijk. Het is half acht en alle stoelen zijn bezet. Opnieuw kies ik voor het trappetje en kijk uit over de coupe waar velen hun favoriete krantjes lezen, varierend van De Telegraaf tot een opvallende Polder Express. Een wirwar van mensen waar toch een regelmaat in te vinden is. De meesten hebben een Metro bemachtigd en bladeren snel door naar het grote aanbod van de entertainmentsectie waar de grootste sensatieverhalen staan. Begrijpelijk, even wat ontspanning en vermaak voor de werkdag echt begint.De Telegraaf-lezers richten zich meer op de voorpagina en lezen de krant aandachtig door, ze hebben het blad toch speciaal gekocht en meegebracht.
De man voor mij eet nog even zijn broodje pindakaas op en kijkt soms wat chagrijnig om zich aan, glurend naar de studenten op de twee stoelen naast hem die plannen maken voor het weekend.
Station Castricum
Een nieuwe stroom mensen komt binnen, ze werken zich met moeite langs de reizigers in het trapgat de coupe binnen op zoek naar een zitplek, uiteraard tevergeefs. Naast mij komt een man staan, strak in het pak met een kreukvrij exemplaar van het NRC Handelsblad. Met moeite weet hij het grote formaat uit te slaan terwijl zijn tas onder zijn arm blijft geklemd. Hij kijkt wat streng en houd de aandacht bij zijn krant, vastbesloten goed op de hoogte te zijn bij aankomst op zijn werk.Ikzelf ben mijn Pers op schoot vergeten terwijl ik mijn medepasagiers observeer en het meisje dat achter me zit vraagt of ze het mag lezen, ik stem toe en kijk het meisje even aan, ze lacht me vriendelijk toe en begint dan snel met lezen, blijkbaar heeft ze haast.
Een opvallende verschijning
In de coupe wordt er wat geschoven waardoor de lezer van de Polder Express eindelijk zichtbaar is. Een opvallende verschijning in de Intercity naar Amsterdam. De man hoort hier duidelijk niet thuis gezien zijn vieze lederen werklaarzen en werkjas. Zijn ongeschoren gezicht oogt slaperig en heeft weinig aandacht voor het plaatselijke krantje. Waar zal deze man in godsnaam heengaan? Ik zie dat meerdere mensen zich hetzelfde afvragend door steeds een blik te werpen op de pasagier. Ik ben zelf opgegroeid in een boerendorp waar hij zo tussen past. De boeren die daar wonen reizen vrijwel nooit met de trein en hun werkzaamheden liggen dicht bij huis.
Iedere ochtend op weg naar school lees ik mijn favoriete krantje de Pers in de trein. Een moment van ontspanning. Ik kan het niet laten om ook naar andere reizigers te kijken, wat ze lezen kan veel over ze zeggen. Ik zal er nooit achter komen waar deze mensen vandaan komen en wat ze gaan doen, maar gissen is ook het leukst.