Evenwicht tussen economische en ecologische doelstellingen vereist dat de huidige patronen van productie, distributie en consumptie moeten worden herzien en opnieuw ontworpen. Het gaat er hierbij om milieustrategieën te ontwikkelen die het aan de ene kant voor de binnenlandse ondernemingen mogelijk maken om zowel met kwaliteit en milieuprestaties als met de prijs van hun producten te kunnen concurreren in binnenlandse en buitenlandse markten door het effectieve en rationele gebruik van natuurlijke energiebronnen en grondstoffen en aan de andere kant het in het land mogelijk maken van duurzame economische, sociale en ecologische ontwikkeling.
In deze zin zijn efficiëntie en maatschappelijk verantwoord ondernemen een effectief instrument voor gezamenlijke acties van overheden en de burgermaatschappij, om de impact van de productie op het milieu te beperken.
De goedkeuring van eco-efficiënte praktijken in alle productieve economische activiteiten moet worden gezien als een kans om zaken te doen en nieuwe marktniches te openen die maatschappelijk verantwoord ondernemen in de richting van het milieu als voorwaarde stellen.
De uitdaging van duurzame ontwikkeling confronteert ons tweemaal namelijk de uitdaging om te minderen verminderen of vervuiling te voorkomen en tegelijkertijd het handhaven van groei en het verbeteren van de levenskwaliteit van mensen.
In deze context zijn ‘carbon credits’ (een in het Protocol van Kyoto beschreven economisch instrument) een internationaal instrument om de uitstoot van vervuilende broeikasgassen in het milieu te verminderen. Aan de ene kant zorgen ‘carbon credits’ voor “economische prikkels” om particuliere bedrijven te stimuleren bij te dragen aan de verbetering van de milieukwaliteit en aan de andere kant wordt bereikt dat de vervuiling van hun productieprocessen worden gereguleerd. Daarnaast geven ze door het recht om tegen een vastgestelde prijs te mogen vervuilen een alternatief voor bedrijven in ontwikkelde landen die niet de mogelijkheid hebben om op hun grondgebied compenserende maatregelen uit te voeren. Hiertoe kunnen bedrijven in groeilanden ‘carbon credits’ kopen van landen waar de methodes wel kunnen worden toegepast voor schone ontwikkeling of ze kunnen investeren in dergelijke initiatieven en zo hun reductie quota vervullen, zodat ze sancties kunnen voorkomen.
Op deze manier zorgen “carbon credits” voor het verenigbaar maken van economische prestaties met de uitrol van een duurzame ontwikkeling, aangezien de implementatie van “carbon credits” technologie stimuleert die bijdraagt aan een duurzame ontwikkeling van het land, en aan de andere kant houdt het belangrijke moneymakers in stand die het voor bedrijven mogelijk maakt om levensvatbare investeringsprojecten te ontwikkelen die anders niet kon worden uitgevoerd, waardoor wordt bijgedragen aan de economische groei.
Het succes voor bedrijven ligt in het verbeteren van hun productiviteit, het concurrentievermogen en de winstgevendheid veroorzaakt door de invoering van nieuwe technologieën om de toegevoegde waarde van producten te optimaliseren, de productie kosten te minimaliseren, de omzet te verhogen en het corporate image te verbeteren om goedkeuring en prestige te verkrijgen in hun gemeenschap.
