Vrouwen in Korea, zelfstandig en volwassen, hebben in principe toch de uitdrukkelijke toestemming van de familie nodig om te kunnen trouwen. Is dat nog van deze tijd? Welke waarden worden er gehanteerd en welke normen zitten daar achter?
Mijn vriendin en levensgezellin, Hea-Ran, is Koreaanse. We wonen nu bijna een jaar samen in Nederland. Haar zoon van 17 woont bij ons. We zijn beiden eerder getrouwd geweest. Hea-Ran’s vader leeft niet meer, maar haar moeder wel. Moeder heeft haar toestemming gegeven en ook haar oudere broer stemt aarzelend in met de nieuwe stap in het leven van zijn zus.Wel hebben we een bezoek gebracht aan Hea-Ran’s oom die in Denemarken woont. Hij vroeg ons officieel naar Kopenhagen te komen. Hij wilde mij ontmoeten en ‘keuren’. Na door deze overigens zeer beminnelijke ballotage heen te zijn gekomen.
Dat ouders en oudere broers toestemming moeten geven bij trouwwensen van dochter en zus, bleek recentelijk toen op een Koreaanse blog-site een 30 jarige zelfstandige Koreaanse die met een Nederlander wilde trouwen, vertwijfeld de hulp inriep van in Nedetrland wonende medelanders. ” Kunnen jullie alsjeblieft helpen mijn oudere broer te overtuigen dat niet alle Nederlandse mannen sex-fanaten, griezels en hasj verslaafde slechetrikken zijn? “
Haar ‘verloofde’ is een hoog opgeleide Nederlandse man van rond de 40, die bij een internationaal opererend bedrijf in Seoul werkt.
De broer van de bruid – in – spe was de mening toegedaan dat zijn zus niet met zo’n ‘grootneus’ uit het westen moest trouwen. Lekker een Koreaanse man zoeken en je niet inlaten met zo’n griezel uit nederland” was zijn advies. Hij verwoordde daarmee ook de mening van de ouders die van een gemengd huwelijk absoluut niet willen weten.
We zijn zover dat we de broer inmiddels wat milder hebben gestemd door hem via de bewuste blog-site met een lang verhaal te overtuigen dat niet alle Nederlanders en andere ‘Westerlingen’ slechterikken zijn, maar er zal nog heel wat oevrredingskracht nodig zijn om de oudere broer en de ouders te overtuigen..
Interessant is:Waarom is de rol van de ouders en de oudere broer zo cruciaal in de Koreaanse samenleving?
De Koreaanse samenleving is traditioneel van karakter. Ookal verandert er de laatste decennia veel, nog steeds wordt doen en laten in de samenleving, de waarden en de normen sterk beinvloed door het Confuciaanse principe dat ouders, ouderen in leeftijd en family boven de indiviuduele belangen moet worden geplaatst. Met name op het platteland leven deze tradities nog hel sterk, maar ook in de meer ‘moderne’ gezinnen en families, zijn de familierelaties nog van groot belang en wort er geluisterd naar de mening van de ouders em ‘ouderen’.
Een stukje geschiedenis en een paar woorden over de grote wijsgeer Confuscius zijn op z’n plaats.
Korea kent een lange geschiedenis die zo’n 5000 jaar geleden begon. Omstreeks 4000 jaar geleden trokken Tungusic stammen vanuit het tegenwoordige Mongolie naar het schiereiland dat tegenwoordig Noord- en Zuid-Korea huisvest. De stammen die eerder woonden in het Altai gebergte, namen oude culturen en gebruiken mee. een daarvan was het Shamanisme. Ongeveer 500 voor Chri. bestonden er op het schiereiland verschillende kleine ommuurde staten die belangrijk genoeg wren en genoeg invloed hadden om door grote broer ‘China’ te worden opgemerkt. Choson was daarvan de belangrijkste en lag op de plaats waar het tegenwoordige Noordkoreaanse Pyongyang ligt. In de derde eeuw voor Chr. vielen de Chinezen Choson aan en waren de volgende 400 jaar de heersers op het schiereiland. Vanaf zo ongeveer 50 jaar voor Chr. tot 668 jaar na Chr. volgt de periode van “The Three Kingdoms” : Kogoryo, Paekche en Silla. Silla overwon de beide andere vorstendommen en de drie werden samen: Silla. In Silla bloeide de cultuur en het Boedhisme, dat met Confuscius via China naar Silla werd gebracht was er de alomvattende leer. Toen in 936 een generaal uit het eerdere Kogurya de overwinning op de Silla-heersers verklaarde, werd de Koryo dynastie geboren. De naam Korea komt daar vandaan.
In 1392 viel het doek voor Koryo toen Generaal Yi-Song-Gye de koning van zijn troon stootte en de Yi dynastie stichtte. De Yi-dynastie duurde voort tot in de 20e eeuw! Het nieuwe koninkrijk Choson volgde de leer van Confucius en door die lange traditiestaan familie en gemeenschap en de plicht deze boven het eigenbelang te stellen en te respecteren, nog steeds centraal in het tegenwoordige denken in Korea, ondanks de succesvolle opmars van het Christendom sinds de vorige eeuw.
In de 5000 jaar geschiedenis die Korea kent is het meer dan 900 keer aangevallen door Mongolen, Chinezen, Japanners en andere vreemde mogendheden. Reden dus om het land te verdedigen tegen buitenlandse invloeden. Reden dus ook voor veel traditioneel denkende Koreanen om ’trouwen met niet-Koreanen’ te weren.
Ik heb onze vriend, de zoon van traditioneel denkende ouders verteld dat de waarden en normen die in Korea stammen uit de notie dat de leer van Confucius de juiste invalshoek is, zeer te repecteren zijn en dat de zorg die hij heeft als oudere broer voor de realtie die zijn zus aangaat met een Nederlander, begrijpelijk en te waarderen is. Maar de wereld verandert , wordt steeds kleiner en normen en waarden uit andere landen, waaronder Nederland zijn een deel van de normen en waarden die de nieuwe ‘wereldburger’ tot zich neemt. Op een )schier)-eiland blijven zitten en denken dat de Koreaanse waarden en normen altijd en overal de beste zijn, is niet van de ze tijd.
Koreaanse vrouwen zijn nog steeds ondergeschikt aan de Koreaanse man; ideeen uit het Westen worden door traditioneel denkende Koreanen nog steeds als ‘ niet goed of zelfs ‘slecht’ beschouwd.
Honderdduizenden Koreanen, mannen en vrouwen wonen sinds een eeuw in Amerika en ook in Europa. Zij hebben de Koreaanse cultuur meegenomen, maar hebben die als moderne wereldburgers geintegreerd in de normen en waardensystemen van andere landen.En zo moet dat ook. Van elkaar leren is het motto en niet: vasthouden aan het traditionele, koste wat kost.
Gelukkig zijn Koreaanse vrouwen meer en meer in staat om hun eigen keuzes te maken en partnerships met niet-Koreanen zijn in veel gevallen ‘ common practice’.Als je als Westerling een prachtige Koreaanse aan de haak slaat behoef je dan ook niet ” Help! Mijn vriendin is een Koreaanse” te roepen. Wees blij dat je een partner hebt die iets mee brengt van de oude waarden van een ver land , een oude cultuur en een groot wijsgeer.
Want immers:
“Alle mensen zijn hetzelfde. Het zijn slechts hun gebruiken die verschillen.”
(Confucius)
Riemer Kramer/Ommen 20.10.2009
