In mijn eerste artikel over Vietnam beschreef ik kort mijn ervaringen in Hanoi. Vervolgens ging de reis naar de streek ten zuidwesten van Hanoi. Een bergachtige streek met een wirwar van rijstvelden, bergdorpen (met hun specifieke bewonersgroepen), buffels, paalwoningen en ja, hier is ook het bewijs geleverd dat in Vietnam nog steeds hond wordt gegeten….
Er stond ons een dag reizen te wachten naar de vallei van Mai Chau. Indien je rechtstreeks naar Mai Chau reist, is de afstand ongeveer 4 uur. Het is sneller te bereizen vanuit Hanoi, dan bijvoorbeeld Sapa, waar je een vergelijkbaar beeld aantreft van bergstammen, rijstvelden en uitgestrekte natuur.
Muong Bergstam:
Voor ons stond een tussenstop gepland bij een Muong dorpje.
De Muong is een bergvolk van Vietnamese afkomst. Zij hebben echter nog een volstrekt eigen cultuur en taal.
Bij aankomst in het dorp stond ons een wat mij betreft onaangename verassing te wachten.
Gezien de goede bereikbaarheid vanuit Hanoi heeft het toerisme hier zijn weg gevonden. De meeste Muong hebben het niet breed (om niet te zeggen arm).
Hoe logisch is het dan ook dat je een groep toeristen probeert over te halen om voor een paar Dong een foto van je te laten maken. Ik vond het allemaal wat al te opdringerig wat niet wegneemt dat het een mooie ervaring was. De klederdracht, de paalwoningen en de zelfgestookte rijstwijn droegen bij aan een ervaring die je wellicht zeker niet mag missen als je toch in de buurt bent.
Mai Chau:
Via een prachtige bergweg kom je aanrijden op de Mai Chau vallei. Wij zijn er even gestopt om het unieke beeld vast te leggen van een wirwar aan rijsvelden van grote hoogte met zijn enorme varieteit aan kleuren groen.
Eenmaal in het dorp aangekomen eerst maar eens ingechekt in de ons toegewezen lodge. De Mai Chau Lodge. Bij binnenkomst op de kamer stond er voor iedereen al (weer) een karafje rijstwijn klaar.
Overigens verhuren een aantal bewoners in dit dorp kamers in hun paalwoning. Leuk alternatief voor een hotel !
Na even opfrissen hebben we een wandeling gemaakt door het dorpje. Ondanks het feit dat toeristen ook hier hun weg hebben gevonden vond ik het een oase van rust. Het was prachtig weer en het dorpje zelf bestond uit paalwoningen, kleine winkeltjes, weefgetouwen. Veel kleuren, geuren en indrukken.
De dag erop hebben we een fietstour gemaakt. Een absolute aanrader. Op een paar korte stukjes na is het zeer goed te doen en je fietst dwars door de rijstvelden, komt buffels tegen, kinderen die “Hello” naar je roepen -het enige Engelse woord dat ze kennen-, en een hoop andere onverwachte zaken.
Bij vertrek op onze, voor Nederlands begrippen, niet zulke hele goede fietsen, kwam onze Vietnamese gids als laatste aangesneld. Een van de voorwaarden was blijkbaar dat er een EHBO koffer mee moest. De koffer was een legergroen gedeukt blik met een rood kruis erop, volgens ons een rechtstreeks overblijfsel uit de Vietnam oorlog. We hoopten maar dat ons niets ernstigs zou overkomen.
Overal op onze route waren (hoofdzakelijk vrouwen) de rijstvelden aan het bewerken. Vooral het planten van de jonge plantjes had mijn interesse. Op mijn vraag aan de gids of ik zelf niet eens rijst mocht planten kwam onmiddelijk een reactie. Hij stopte abrupt en riep iets onverstaanbaars naar 2 dames. Zij begonnen verlegen te lachen maar op mijn -met handgebaren ondersteunde vraag- werd toch wijfelachtig ja geknikt. Ok, de bergschoenen uit, broek opgestroopt en het veld in. Ik kreeg een korte instructie van de dames, en toen kon het planten beginnen. Heel erg leuk ! Toen ik echter uit het water stapte vertelde de gids dat er zowel ratten (die de jonge aanplant opvreten) als slangen (die de ratten opvreten) in de veldjes aanwezig zijn. Toch maar even goed gewassen….
Als laatste zeer bijzondere ervaring fietsten wij op enig moment langs een huis op het platteland waar een hond werd geroosterd. De meningen verschilden van absolute afschuw tot fascinerend, maar voor een aantal overwon de nieuwsgierigheid. Toch even afgestapt, kennis gemaakt met de bewoners en ons laten informeren hoe de gezinssamenstelling was, of ze vaker hond eten etc.
’s Lands wijs, ’s lands eer zullen we maar zeggen.
Tot zover mijn ervaring van Mai Chau en omgeving, hopenlijk heb je inspiratie opgedaan of gewoon lekker gelezen. Ga lekker naar de plaatselijke markt, laat de gastvrijheid van de Vietnamezen over je heen komen en geniet van alle mooie en bijzondere dingen die dit land je kan bieden.
