Nadat ik 7 jaar geleden via internet een Russische heb leren kennen vlieg ik regelmatig daar heen om bij mijn partner te zijn. In dit artikeltje en ook in eventuele vervolg artikelen wil ik proberen een beetje meer inzicht te geven in het dagelijks leven daar en zijn bewoners.
Opgegroeid tijdens de koude oorlog met in de schoolboeken alle info over het grote gevaarlijke Rusland met een dictator aan het roer waar de KGB op elke straathoek staat ging ik toch wel wat nerveus de eerste keer op reis met de verwachting dat de douane en visa controle door gewapende grenswachten met blaffende honden uren in beslag zou gaan nemen. Viel dat even tegen geen hond te zien en de inhoud van mijn koffer was ook helemaal niet interessant, 10 min later stond ik met stempel in Rusland. Sheremetyevo in Moskou is een prachtig en groot vliegveld met 4 terminals gelukkig ook alles in het engels aangegeven zodat het vinden van de juiste terminal en gate voor de binnelandse vlucht geen problemen gaf. Het gevoel dat ik in een oude Russiche Tupulov gestopt zou worden bleek ook al niet te kloppen, er stond een boeing klaar voor mijn vlucht naar Rostov on Don, kortom mijn idee over Rusland leek niet geheel de werkelijkheid tot op heden.
Na aankomst in Rostov on Don geen formaliteiten meer want het is een binnelandse vlucht en tegenwoordig ga ik dan met de taxi naar Taganrog, de plaats waar mijn partner woont, zo ongeveer 80 km verder naar het zuiden.De taxi tarieven zijn een stuk vriendelijker dan hier en ik ben dan ook voor € 15.00 op de plaats van bestemming ongeveer anderhalf uur later. De stad Rostov is een provicie hoofdstad met 1.200.000 inwoners, geen dorpje dus. Het kost enige tijd om daar om heen te rijden richting zuiden ook omdat er weinig asfalt tussen de gaten zit, de wegen in Rostov zijn niet echt geweldig. De snelweg naar Taganrog is redelijk nieuw en een prima verbinding.
Taganrog is een stuk kleiner met 320.000 inwoners en ligt aan de Azov zee en heeft in zijn geschiedenis Nederlandse inbreng waar ik later nog wel een artikeltje van maak. Klimaat best lekker met de start van de zomer in mei tot en met september top temperatuur rond de 40 graden, echt winter in januari tot maart met -20. Ondanks dat de bebouwing uit veel flats bestaat in de buitenwijken is er veel laagbouw en mooie oude panden uit tijden van voor de revolutie, de wegen zijn veel breder dan bij ons en veel meer groen zoals abrikozen langs de wegen die je zo kunt eten en andere vruchten en bessen.
Je ziet er heel veel kleine winkels en markten wat vooral het centrum heel levendig maakt. Natuurlijk vind je er ook grote supermarkten en winkelcentra. De winkels zijn veel en tot laat open en je kunt er alles krijgen wat je maar zoekt. Toen ik in een supermarkt ging shoppen zag ik alle bekende merken staan die bij ons ook in het rek staan dus geen enkel probleem om je boodschappen te doen. De prijzen zijn ongeveer een kwart van onze prijzen dus levensonderhoud is goedkoop als je met euro’s komt en je komt echt niets te kort, alleen hagelslag en pindakaas moet je meenemen voor de rest ligt er genoeg.
Taganrog ligt aan de Azov zee en heeft een leuke boulevard, het strand is smaller en niet zo mooi als onze stranden maar er is genoeg te doen.
Ik ben altijd blij als ik er weer ben, het voelt voor mij als thuis inmiddels. De mensen op straat lijken wat stug maar dat is deel van de cultuur om niet aan vreemden te laten merken hoe men zich voelt. Thuis zijn ze heel anders, heel gastvrij en geen moeite is teveel om het je naar de zin te maken. Ze houden van feest vieren en vieren werkelijk alles wat er te bedenken valt. Dat houd niet in dat ze lui zijn, integendeel ze werken heel hard voor meestal niet al te veel geld. Toch zien de meeste kans om een huis of flat te kopen voor hun kinderen en deze een goede opleiding en start te geven. Russen zijn niet anders, ze willen een goeie baan, goede school voor hun kinderen, een dak boven hun hoofd en wat te eten. Een van de grote verschillen met ons land die ik daar zie is dat je in elke taxie of bus de chauffeurs het geld open en bloot kunnen laten liggen, net zo in de winkels. Juweliers hebben geen sluizen of extra beveiliging en de pin automaten staan werkelijk in elke hoek of bloemen kiosk in een gipswandje geschoven met de achterkant open en bloot in de winkel. Die waren bij ons allang de winkel uitgereden en de bussen en taxie’s leeg geroofd. Ik vond en vind het de moeite waard eens zelf in het land te gaan kijken en met mensen te praten die er wonen en leven, ik heb mijn mening over dit land die ik had voordat ik er geweest was aardig bij moeten stellen en kijk er weer naar uit om op het vliegtug te stappen. Natuurlijk ook omdat mijn partner er woont. Ik wil het niet verheerlijken ook daar is niet alles pluis en ok, maar geloof niet alles wat je hoort en ziet op tv want ook hier is niet alles pluis en ok. Ter afsluiting nog een paar optimistische plaatjes en ik raad iedereen aan om er toch echt eens te gaan kijken.
