Tunesië is een Noord-Afrikaans land dat ligt aan de Middellandse Zee. Het vormt voor vele Nederlanders een aantrekkelijke vakantiebestemming. Het is namelijk ook een prachtig land. Maar achter de mooie stranden van Tunesië gaat een repressief (onderdrukkend) regime schuil onder leiding van president Zine el Abidine Ben Ali. Hij regeert het land al 23 jaar lang.
Wie is hij en wat voor beleid voert hij?
Ben Ali is president sinds 1987 na zijn voorganger te hebben afgezet. Samen met zijn vrouw, Leila Trabelsi regeerde hij het land Tunesië (tot 14 januari 2011). Onder de bevolking zijn de president en zijn naaste familie alles behalve populair. Zij bezitten namelijk over opzichtige luxe, wat niemand in Tunesië zich ooit kan veroorloven.
Ben Ali is sinds 1987 vijf keer herkozen. Telkens met zo’n 90 % van de stemmen, wat een opmerkelijk hoog percentage is. In 2004 won hij zelfs met 95 %. Volgens de oppositie en internationale organisatie waren het alle oneerlijke verkiezingen.
In 2004 zou Ben Ali met pensioen gaan, hij was al bijna 70. Dit was echter niet het geval, want door het hervormen van de grondwet kan hij in ieder geval tot 2014 president blijven. Na de laatste verkiezingen in 2009 had Ben Ali beloofd om de werkloosheid te bestrijden en het inkomen per hoofd van de bevolking te laten stijgen. Hier is niet veel van uitgekomen in 2 jaar tijd.
Tunesië is een redelijk stabiel en welvarend land in vergelijking met de buurlanden. Het land heeft een meerpartijenstelsel, maar de president heeft alle macht. De oppositiepartijen heeft vrijwel niets te zeggen. Ben Ali was een president die met ijzeren vuist regeert en kritische geluiden niet tolereerde.
Ben Ali en de kleine elite corrumperen en verrijkten zichzelf steeds meer. Er werd door de regering vooral geïnvesteerd in het noorden wat voor toeristen erg in trek is. Daarnaast werd er ook geïnvesteerd in de stedelijke gebieden. In de minder ver ontwikkelde gebieden werd weinig geld gestoken of zelfs bijna niets. Het gaat hier vooral om het armere deel van de bevolking dat grote werkloosheid kent en een gebrek aan toekomstperspectief heeft.
Hoe staat het met de mensenrechten in Tunesië?
De mensenrechtensituatie in Tunesië is misleidend, beweerd Amnesty International. Terwijl de Tunesische regering een positief beeld probeert te schetsen van de situatie, wat betreft de mensenrechten, is dit in werkelijkheid helemaal niet het geval.
Volgens één van de laatste rapporten die Amnesty International doorgaf loopt men daar een groot risico als je kritiek hebt op het regime of als je opkomt voor de mensenrechten.
Mensen met een Tunesische identiteit die opkomen voor de mensenrechten, worden vaak samen met Tunesische journalisten zonder reden gevangengezet. Het is gewoon absurd hoe er met hun wordt omgegaan. Familieleden en zijzelf kunnen bedreigd of lastiggevallen worden. Daarnaast worden hun huizen vaak geplunderd, internet en telefoonlijnen geblokkeerd en e-mails onderschept. Hun hele bestaan wordt grofweg gezegd vernietigd!
Een ouder artikel (link hieronder) gaat over de gedachten van de vorige Tunesische regering over de mensenrechten:
http://www.trouw.nl/krantenarchief/2002/04/30/2135653/Tunesie_bepaalt_zelf_wat_mensenrechten_zijn.html
Waarom zijn er nu protesten en zijn die er altijd al geweest?
De Jasmijnrevolutie, zo wordt het geheel van de aanhoudende protesten in Tunesië genoemd startte voor de kerstvakantie. Dit grootschalige protest begon allemaal bij 1 man (Bouazizi), die zichzelf in de brand stak na zich te hebben overgoten met benzine. Waarom deed hij dat? Hij was werkloos en startte met de verkoop van groente en fruit waar hij geen vergunning voor had. Daarom werd zijn koopwaar in beslag genomen en kreeg hij vermoedelijk ook nog een klap in zijn gezicht van een politie-officier. Hij wordt nu gezien als de nationale held van Tunesië… Er is zelfs al een vliegveld naar hem vernoemd.
De wanhoopsdaad van Bouazizi heeft enorm veel verontwaardiging opgebracht onder de (lokale) bevolking. De protesten begonnen daarom ook in Bouazizi’s woonplaats en verspreidden zich langzaamaan over het hele land. De protesten kregen in het begin nog weinig aandacht in de gecontroleerde media van Tunesië, maar daar begon gauw verandering in te komen.
In de eerste instantie zijn er demonstraties tegen de hoge werkloosheid in het land. Deze zou immers door Ben Ali, de president, verminderd worden wat hij niet heeft waargemaakt. Maar waar het bij de demonstraties vooral om draaide was de grote onvrede en frustratie over het regime van Ben Ali. Inmiddels is de president het land uit gevlucht en moet er spoedig een nieuwe regering plaats nemen.
