Wie heeft er nu nog nooit gehoord van de legende van Romulus en Remus, die het verhaal verteld van het ontstaan van de stad Rome? Iedereen heeft er wel eens over gehoord, maar hoe gaat het verhaal ook al weer precies? Hier zal worden verteld hoe het verhaal over Romulus en Remus door de eeuwen heen bewaard is gebleven.
Romulus en Remus.
Het verhaal begint met een vete tussen 2 broers. Numitor was de wettige koning van een gebied dat Latium heette. Maar Numitor werd door Amulius, zijn broer, van zijn troon gestoten. De zoon van Numitor werd vermoord door Amulius en de dochter van Numitor, Rhea Silvia, werd gedwongen door Amulius om priesteres te worden van de godin Vesta. Amulius hoopte hiermee te bereiken dat hij nooit meer door een rechtmatige erfgenaam van de troon kon worden gestoten. Helaas voor Amulius ging zijn plan niet zoals hij hoopte. Rhea Silvia werd namelijk zwanger van de oorlogsgod Mars. Zij schonk het leven aan een gezonde tweeling.
Toen Amulius erachter kwam dat Rhea Silvia 2 zonen had gebaard liet hij Rhea doden. Voor de 2 zonen had hij iets anders in gedachten, hij beval zijn dienaren om beide jongens in de rivier de Tiber te gooien, hiermee dacht Amulius het probleem opgelost te hebben. Maar het geluk was weer niet aan zijn zijde, de Tiber was namelijk buiten haar oevers getreden toen de jongens erin werden gegooit en het water daalde niet lang daarna, zodoende kwamen de jongens op het droge te liggen.
De tweeling werd gevonden door een wolvin en deze ontfermde zich over de broers. De broers bleven niet lang bij de wolvin. Na een tijdje kwam er een schapenherder genaamd Faustulus langs het hol van de wolvin en deze nam de jongens mee naar zijn huis. Pas bij Faustulus kregen de jongens de namen waarmee ze nu bekend zijn: Romulus en Remus.
Toen brak de dag aan waarop Faustulus vertelde dat Romulus en Remus niet zijn eigen zonen waren, maar afstammelingen van de vermoorde koning Numitor. Dit betekende dus ook dat ze recht hadden op de troon. Samen met hun pleegvader Faustulus pleegden de broers een aanslag op Amulius en kregen ze hun rechtmatige troon in handen.
De stichting van Rome.
Nu de broers de troon in handen hadden besloten ze dat ze een eigen stad wilden bouwen vlak bij de plaats waar ze in het water waren geworpen. De naam voor de stad werd meestal gebaseerd op de naam van de oudste broer, maar Romulus en Remus waren tweelingbroers dus daarom lieten ze de keuze van de stadsnaam over aan de goden.
De broers beklommen een heuvel om een teken van de goden af te wachten. Na dagen wachten hadden de goden nog geen teken gegeven van hun aanwezigheid. Maar op een dag zag Remus 6 gieren door de lucht vliegen, hij en zijn volgelingen zagen dat als een teken dat hij koning moest worden. Maar Romulus en zijn volgelingen waren ook aan het juichen, Romulus had ook gieren zien vliegen, maar geen 6, maar 12! Er was dus geen oplossing voor het probleem van de broers want wat woog zwaarder: de eerste te zijn die gieren voorbij zag komen, of degene te zijn die de meeste gieren had gezien?
De beslissing werd in het voordeel van Romulus genomen en hij begon aan het bouwen van zijn stad. Remus was vervuld van wrok. Smalend zei hij tegen zijn broer: ‘Wat jij nu doet, zullen later jouw vijanden je nadoen.’ Dit maakte Romulus woedend en om aan te geven wat hij met zijn vijanden zou doen stak hij zijn eigen broer neer. Voordat Remus de grond raakte was hij al dood. Romulus had de rest van zijn leven verdriet om zijn broer en een ontzettend schuldgevoel.
Het was een trieste geschiedenis van 2 broers, die ons uiteindelijk de stad die wij nu kennen als Rome heeft gegeven.
