Ik was eind jaren tachtig met mijn vriendin op vakantie op Kreta. We waren pas getrouwd en hadden niet veel geld dus hadden we alleen een ticket gekocht, een zogenaamde campingvlucht heette dat toentertijd want je moest een verblijfplaats opgeven om een ticket te kunnen kopen en een adres van een camping volstond daarvoor. Dit werd verder echter helemaal niet gecontroleerd als je eenmaal op Kreta was. Eenmaal op Kreta aangekomen huurde we met zijn tweeën een brommertje en met als enige bagage een sporttas en een rugzak tuften we het hele eiland rond.
Na een week belandden we via allerlei hobbelige bergpaden aan de nog onontwikkelde zuidkant van het eiland. Daar troffen we een groot strand aan waar geen mens te zien was. We kleedden ons uit en zwommen in het warme glasheldere water.
Toen we klaar waren in het water liepen we zonder ons aan te kleden over het strand en ontdekten even verderop een vijftal verlaten hutten van takken en riet met fladderende gerafelde kleden in de deuropeningen. (Hier woonden in de jaren zestig een groep hippies hoorden we later). We besloten hier te overnachten. Heerlijk die vrijheid zo zonder kleren.
We verzamelden een flinke hoeveelheid hout en toen het donker werd ontstaken we een kampvuur. Het vuur was echt het enige licht, waar je verder ook keek was een ondoordringbare duisternis. Het was heerlijk warm en het enige geluid wat we hoorden was het geknapper van het vuur. Gelukzalig genoten we van de heerlijke straling van het kampvuur op onze blote huid.
Zo zaten we een hele tijd stil te genieten bij het knapperende kampvuur, gebiologeerd door de steeds weer wisselende flakkerende vlammen. Op een gegeven moment ging mijn vriendin staan met haar handen op haar achterhoofd. Half in trance stond ze te wiegen en te genieten van de warmte van het vuur op haar blote huid. Blijf zo staan fluisterde ik, dan neem ik een foto van je. Ik liep een heel eind het strand op om de ondoordringbare duisternies met daarin als enige lichtpunt mijn vriendin en het kampvuur vast te leggen.
Toen we een paar weken later weer thuis waren en we onze vakantiefoto’s zaten te bekijken met onze vrienden vroegen ze, wat is dit nou voor foto. Oh, zei ik, daar is mijn vriendin gratis aan het stoken.
