’s Avonds nadat de jaarlijkse demonstratie tegen het Hooggerechtshof afgelopen zijn, worden er twee hooggeplaatste rechters vermoord, Abraham Rosenberg (91) en Glenn Jensen (begin 40). Professor Thomas Callahan was groot fan van Rosenberg en zit na het desastreuze bericht diep in de put. Zijn vriendin Darby Shaw, die tevens één van zijn studenten is, gaat op onderzoek uit en schrijft een dossier met een mogelijk scenario met motief van de dader. Callahan geeft het dossier aan een vriend Gavin Verheek die bij de FBI werkt als advocaat en adviseur. Wanneer dit dossier het tot de directeur van de FBI schopt, wordt deze na enige bewondering richting het Witte Huis gestuurd. Bepaalde feiten uit het dossier kunnen schadelijk zijn voor de reputatie van de huidige president en zijn assistent Coal zal er alles aan doen om uitlekken te voorkomen. Coal adviseert de president het onderzoek van de FBI naar het dossier stil te leggen voordat de pers er lucht van krijgt. Later die avond eten professor Callahan en zijn vriendin Shaw een hapje in een restaurant en verlaten uiteindelijk tegen middernacht het eetcafé om vervolgens met de auto richting hun huis terug te keren. Maar Callahan heeft zijn drankprobleem niet meer onder controle sinds het overlijden van rechter Rosenberg en Shaw weigert om bij de dronken man in te stappen en besluit lopend terug te gaan of een taxi te nemen. Wanneer Callahan zo eigenwijs is om toch naar huis te rijden, ontploft zijn auto door een autobom. Ze vlucht naar een hotelkamer en probeert zich onzichtbaar te verplaatsen om haar toekomstige moordenaars te ontlopen. Ze haalt de meest rare capriolen uit om deze mannen van zich af te schudden. Klaarblijkelijk ligt de conclusie die getrokken is in het dossier erg dicht bij de waarheid en het wordt te warm onder de voeten van de dader, die besluit hier iets aan te doen. Zal de jonge rechtstudente Shaw een peloton moordenaars te slim af zijn? Of is het schrijven van dit zogenaamde Pelikanen dossier haar laatste nuttige daad geweest in dit leven?
[plaatje]http://ec1.images-amazon.com/images/I/51VVP4YQ1TL._SS500_.jpg[/plaatje]
Recensie:
The Pelican Brief is een verfilming van het boek van John Grisham. Alan J. Pakula heeft in 1993 deze bestseller op beeld gebracht en heeft dat naar mijn mening met verve gedaan. Het is altijd moeilijk om een boek precies te verfilmen en elk detail over te laten komen, maar bij deze uitvoering was ik blij verrast. Eigenlijk zijn er alleen kleine puntjes aangepast of veranderd, zoals dat journalist Grantham op eigen houtje Garcia spot en niet door een privé-detective laat doen. Maar over het algemeen staat het boek gelijk aan de film, terwijl meestal het boek beter en duidelijker omschreven staat dan dat door de film is laten zien.
Daarnaast zijn er grote acteurs voor de uitvoering uit de kast getrokken, denk aan de mooie Julia Roberts en de charismavolle Denzel Washington. Persoonlijk vind ik Washington één van de beste levende acteurs (samen met Travolta). Ook in deze film laten ze zien dat het inleven in een rol erg belangrijk is en dat wordt dan ook met veel kwaliteit gedaan. Ze hebben het vermogen te overtuigen dat de rol die zij vervullen werkelijk is. Chapeau!
Als laatste wil ik nog even kijken naar de boodschap die overgebracht is. Alles in de wereld draait om geld en meer is niet veel genoeg. Zo blijkt ook voor de mysterieuze moordenaar. Hij heeft een olieveld ontdekt en kan daar veel geld mee verdienen alleen het gebied wordt beschouwd als beschermd door de uitstervende pelikanen (vandaar dus het pelikanen dossier). Er zijn twee rechters die hem geen toestemming geven om te boren, juist u raadt het al: Rosenberg en Jensen. Door hen uit de weg te ruimen, ligt het geld voor het oprapen. Doordat er een republikeinse president zit, zal er aller-waarschijnlijkst een republikeinse rechter worden aangesteld die niet zoveel om natuur geven als de democratische. Deze man gaat over lijken om zijn eigen leven beter te maken. Is dit extreem? Nee, dit gebeurt dagelijks door de hoge piefpaffen. Alleen wij merken het niet altijd, maar deze achterlijke acties zijn net zo normaal als ontbijten en tandenpoetsen.
Al met al een zeer sterke film met een verrassend plot. Complimenten voor de auteur van het boek en de regisseur en acteurs van de film. Darby Shaw, you take my breath away!
