Recensie:
Het gebeurt niet vaak dat je in de bioscoop de combinatie van Science-Fiction en romantiek tegenkomt. Immers, de gedachte aan de grote zwarte ruimte die onze aarde omringt, het idee van andere dimensies waar wellicht onbekende wezens huizen (wat soms moeilijk te bevatten is), is eerder angst- dan lustopwekkend. George Nolfi laat in The Adjustment Bureau zien dat bovenaards gedoe heel goed samen gaat met een ouderwets meeslepend liefdesverhaal.
Dit laatste was eigenlijk al kat in het bakkie toen bekend werd dat Matt Damon tekende voor de rol van een Amerikaanse acteur, met zijn ‘killer smile’ en natuurlijke charme en daarnaast de mooie Emily Blunt (met name bekend van ‘The Devil Wears Prada’). En al is de achtergrond waartegen hun iefdesgeschiedenis zich afspeelt wel een beetje vreemd, de film is erg innemend en onderhoudend. Matt Damon speelt David Norris, een jonge politicus die bezig is met een bliksemcarriere. Aan de vooravond van de verkiezingen voor het senaatschap voor NYC gaat hij echter flink op zijn bek, nadat een lokale krant een foto afdrukt waarop hij met zijn broek op zijn enkels staat. Het ging hier slechts om een simpel studentikoos geintje op een feest, maar het kost David de overwinning.
Maar de dag brengt hem ook iets moois. In minuten voordat hij zijn speech als verliezer moet geven, ontmoet hij namelijk – en ja, U raadt het al – de even verleidelijke als eigenzinnige Elise (Emily Blunt), die zich met een fles Champagne, gekleed in een galajurk, op de herenwc van het Waldorf Astoria heeft verstopt. Tussen de twee slaat een onverbiddelijke vonk over, maar door een gek voorval worden ze voortijdig uit elkaar gerukt. En ook daarna lijkt het lot steeds met opzet wreed tussen hen te komen.
Dat laatste blijkt echter gewoon te kloppen: David en Elise horen niet samen te zijn. Het is zonde om gier verder meer over het plot te verklappen, maar al snel na hun eerste kennismaking duikt een stel mysterieuze mannen op, gekleed in een strak pak met een hoed – de kostuumdesigner heeft duidelijk goed naar de film Men in Black gekeken – die wonderlijke methodes hebben om het tweetal uit elkaar te houden. David ontdekt bij toeval dat die kerels bestaan en hoe ze werken, en krijgt zo het antwoord op de eeuwenoud gestelde vraag of er meer is tussen hemel en aarde. Maar pas op: als hij die kennis verspreidt of een poging doet om Elise opnieuw in zijn armen te sluiten, zal het een verschrikkelijk straf te wachten staan. Het niet wetende welke straf dit is, geeft extra lading aan de geheime boodschap.
Mannen met hoeden die de toekomst manipuleren en zich, om hun macht te kunnen uitoefenen, met behulp van dat hoofddeksel razendsnel door New York bewegen? Nee, The Adjustment Bureau zal geen prijzen winnen voor geloofwaardigheid, maar wat maakt het uit? Wie bereid is mee te gaan in de wereled die de regisseur schept, zal zich daar uitstekend vermaken. Ook als het gaat om visueel plezier, want de vormgeving vna de film is uiterst stijlvol.
Grootste troef blijft echter het duo Blunt en Damon, die zichtbaar plezier hebben in hun rol en met vanzelfsprekende charme de kijker in hun verliefdheid laten geloven. The Adjustment Bureau is bij vlagen tamelijke ‘silly’ te noemen, maar he kunt er veel lol aan veleven en een fijn potje om re zwijmelen, in een setting die dat normaal gesproken uitsluit. En dat is op zich bijzonder genoeg!
