Iedereen kent haar wel, Keizerin Elisabeth. Waarschijnlijk niet onder de naam Elisabeth maar onder Sisi. Van de romantische films met Romy Schneider waar we met de Kerst elk jaar weer van kunnen genieten. Maar was haar leven echt een sprookje? Was het niet een tragisch bestaan dat deze geliefde Keizerin, waar men nog steeds over spreekt 178 jaar later, leidde? De musical die gebasseerd is op het echte leven van Sisi verteld dit. De musical verteld het verhaal waar de Sisi-films ophoudt. Van haar gelukkige jeugd tot de dood van de Keizerin.
Er zijn een aantal belangrijke hoofdpersonen die, wanneer je de musical bekijkt, moet weten. Van sommige rollen zijn alleen niet bekent wie deze rol speelt.
Elisabeth, de Keizerin van Oostenrijk en Koningin van Hongarije. Gespeeld door Pia Douwes
De Dood, Elisabeths geliefde en de jeugdvriend van Kroonprins Rudolf. Gespeeld door Stanley Burleson
Luigi Lucheni, Elisabeths moordenaar en de verteller. Gespeeld door Wim van den Driessche.
Franz-Joseph, Elisabeths man en Keizer van Oostenrijk. Gespeeld door Jeroen Phaff
Rudolf, Elisabeths zoon en Kroonprins van Oostenrijk. Gespeeld door Addo Kruizinga
Aartshertogin Sophie, de strenge moeder van Franz-Joseph. Gespeeld door Doris Baaten
Hertog Maximiliaan in Beieren, Elisabeths vader. Gespeeld door Nico Schaap
Hertogin Ludovika in Beieren, Elisabeths moeder.
Prinses Helene in Beieren, Elisabeths zus die eigenlijk zou trouwen met Franz-Joseph.
Gravin Esterházy, de bazin van het huishouden. Gespeeld door Marleen van der Loo
Frau Wolf, de bazin van een bordeel in Wenen. Gespeeld door Nicole Hermans
Dan nu verder.
De musical begint met het verhoor van Luigi Lucheni. De rechter vraagt hem waarom hij de Keizerin Elisabeth heeft vermoord. Hij verteld hem dat hij het heeft omdat de Dood hem daartoe heeft gedwongen. Hij roept de tijdgenoten van Elisabeth op om over haar dood te spreken en ze zingen het eerste lied.
Nijd, nood, plicht die ons negeert
Rouw, roem, alles wat ons blijft
Waan, doem, alles ging verkeerd
Elisabeth, Elisabeth
Jij was alleen, tot op het eind
Een raadsel werd ons voorgezet
De oplossing werd nooit bekend
Zwak, schuw, heilig en vervloekt
Teer, ruw, eenzaam en begeerd
Wild, mak, naar geluk op zoek
Sterk, zwak, wat ging er verkeerd?
Allen dansten met de Dood maar niemand als Elisabeth
Daarna komt de Dood en zingt dat hij het niet kon verklaren waarom hij Elisabeth niet had meegenomen toen hij dat kon, in het stuk komt hij tot de conclusie dat hij werkelijk van haar hielt.
Na dit lied, gaat de musical terug naar Elisabeths kindertijd en zien we Pia als de jonge Elisabeth. Haar vader gaat weg om te jagen en zij wil eigenlijk met hem mee omdat haar moeder familie ontvangt, wat ze niet fijn vind. Liever zou ze met een citer door het land trekken, zo vrij als een zigeuner. Of om met het circus mee te gaan. Maar helaas vind haar vader dit geen goed idee en laat hij haar thuis achter. Elisabeth probeert haar gouvernante te slim af te zijn en rent weg.
Lucheni kondigt aan dat Elisabeths moeder, Ludovika, een belangrijke brief heeft gekregen van haar zus, de moeder van de jonge Keizer van Oostenrijk. Alle familie leden zijn er en vol enthousiasme verteld Ludovika dat Helene en zij naar Bad Ishl gaan om daar ’toevallig’ Aartshertogin Sophie te ontmoeten. Dan verteld ze dat Helene Keizerin van Oostenrijk word. Een aantal van hun familie geloofd het niet, andere zijn blij. Maar die blijdschap is van korte duur wanneer Sisi aan de trapeze hangt en stunts uithaalt. De familie wil haar stoppen maar het is te laat, Sisi valt, recht in de armen van De Dood. Hij draagt haar naar haar bed. Daar legt hij haar neer en weet dat hij haar moet kussen en mee moet nemen naar het Rijk van de Doden maar net wanneer hij haar wil kussen, opent Sisi haar ogen en hij word verlieft op haar. Ze vraagt hem waarom hij niet blijft, haar Zwarte Prins. En dat ze zich heel goed beseft dat hij De Dood is maar dat ze niet bang voor hem is want die domme mensen angst is niet voor haar. Sisi zegt dat alleen hij haar kan begrijpen. Maar hij is al weg en haar familie denkt dat ze aan het hallucineren is vanwege haar val. Ze weet dat ze hem echt heeft gezien maar haar familie gelooft haar niet.
Lucheni begeleid ons verder naar het Oostenrijkse hof, waar de jonge Keizer Franz-Joseph onder het gezag van zijn moeder beslissingen maakt. Zoals wanneer er een jonge moeder aan het hof verschijnt. Ze vraagt hem om genade en dat haar zoon weer vrij word gelaten. Hij heeft niets fout gedaan en de dood verdient hij niet. De Keizer toont medelijden maar zijn moeder steekt daar een stokje voor. Hij moet sterk zijn, hard. Hij wijst de moeder af en ze word weggestuurd.
De Keizer en zijn moeder maken hun weg naar Bad Ishl waar we Ludovika, Helene en Elisabeth opnieuw zien. Sisi is wilt en rent door het paleis, op zoek naar iets om mee te spelen, de Keizer ziet haar en word verlieft op haar. Wanneer Aartshertogin Sophie hem zegt dat hij naar zijn vrouw moet gaan, ze bedoelt natuurlijk Helene maar Franz-Joseph gaat naar Sisi. Hij houd zijn hand naar haar uit en zij pakt het. Elisabeth word ook verliefd op hem en Ludovika, Sophie en Helene snappen er niets van. Sophie is boos op haar zoon dat hij de ‘verkeerde’ heeft gekozen, Ludovika is verward en Helene is verdrietig. Maar nu weten ze, ook al hadden ze het zo mooi uitgeplant, niets gaat zoals je het wil. Ze laten Franz-Joseph en Elisabeth alleen.
Wanneer de andere zijn weg gegaan, vraagt Franz Elisabeth ten huwelijk. En zo geschiede het dat ze erg snel trouwde. Als Elisabeth het ja woord aan Franz geeft, ego het door de kerk. Aan het touw dat de klokken luid, hangt de Dood en lacht gemeen. Ze kijkt bang in het rond maar kan hem niet zien. De lichten op het podium gaan even uit om van scene te veranderen en krijgen we de balzaal van het paleis te zien. Sophie en Maximiliaan zingen dat Sisi niet aan het hof past en de gasten van de bruiloft nemen dit over. Franz en Elisabeth horen dit niet en dansen door.
Na dit lied verschijnt de Dood. Hij laat iedereen stoppen maar alleen Sisi kan hem zien. Hij zingt over dat zij hem heeft laten vallen en dat hem dat zeer verast maar dat zij hem toch heeft uitgenodigt. Hij laat haar weten dat zij uiteindelijk de laatste dans alleen met hem zal dansen. De Dood zal vanuit het donker naar haar gluren, hij is de grote verliezer maar uiteindelijk zal hij winnen. Na dit lied verdwijnt hij, Elisabeth is bang en zoekt troost bij Franz-Joseph die haar meeneemt naar zijn kamer, tenminste daar ga ik van uit want je krijgt het niet duidelijk waar hij haar nou mee naar toe neemt.
Het is de volgende ochtend en aartshertogin Sophie wil weten waar Elisabeth is. Het is al lang dag en vind dat zij haar moet drillen tot Keizerin. Wanneer Gravin Esterházy Elisabeth wekt, weet niet wat er aan de hand is maar snel vertelt Sophie haar dat ze niet zo lang kan slapen. Ze weet ook, van haar zoon, dat Elisabeth haar ‘plicht’ niet deed die nacht. Bijna verbaast zegt Sisi dat ze het niet geloofd en dat Franz-Joseph haar toch nooit zou verklikken. Sophie verteld haar dat haar zoon niets voor haar verborgen houd en ze zegt dat hij er zo aan komt. Elisabeth mag niet reiden en wanneer Sophie haar beveeld om haar tanden te laten zien verteld ze dat ze te geel zijn. Dan komt Franz-Joseph en bijna in tranen vraagt Elisabeth of hij haar wil helpen maar hij laat haar in de steek.
Wetend dat ze alleen staat, zingt Elisabeth het lied ‘mijn leven is van mij’ een ontroerend lied over dat ze alleen over zichzelf beslist en dat niemand anders dit kan. Dat ze vrij is en dat ze wil leven zoals zij dat wil.
Ik hunker naar vriendschap en wil graag geborgen zijn
Ik deel in jou blijdschap en ook als er zorgen zijn.
Maar verlang niet mijn leven, dat kan ik jou niet geven.
Mijn leven is van mij.
Van mij!
Elisabeth krijgt een dochter, die haar schoonmoeder Sophie noemt. Maar ze krijgt haar niet vaak te zien. Ze vraagt Franz-Joseph eindelijk eens te zeggen wat hij er van denkt maar hij zegt dat zijn moeder wel weet wat te doen. Elisabeth vind dat wanneer hij dat zegt hij tegen haar is en dat ze haar kind wil maar ze word weggestuurd.
Ook haar tweede kind, Gisele, mag ze niet zelf opvoeden en als Franz-Joseph aan haar vraagt of zij mee wil naar Hongarije omdat haar schoonheid hem kan helpen in de politiek, ziet zij een goede manier om haar kinderen terug te krijgen. Ze chanteerd hem eigenlijk, wanneer hij haar de kinderen mee kan laten nemen en dat ze weer voor ze kan zorgen, zal ze mee gaan met hem. Wanneer hij zegt dat dat niet kan omdat ze te klein zijn zegt Elisabeth dat ze haar kinderen wil en anders op alles nee zal zeggen. Hij begrijpt het niet maar geeft haar haar zin.
En zo gaan het Keizers paar met de twee kinderen naar Hongarije. Maar alle twee de kinderen worden ziek. Gisele hersteld maar de kleine Sophie gaat dood.
De Dood komt weer in beeld, hij heeft hun dochter in zijn armen en Elisabeth gilt dat ze hem nooit zal vergeven. Hij beveeld haar om hem te bekennen dat zij meer om hem geeft dan om Franz-Joseph en bij hem hoort, dat zij zijn ondergang zal worden.
Er valt een zwarte schaduw.
Het word donker voor jou nacht begint!
Er valt een zwarte schaduw.
Jou wereld sterft, laat los het Duister wint!
Elisabeth word depressief vanwege de dood van Sophie en wil niemand meer zien. Na een tijdje gaat het beter met haar en raakt ze in verwachting van een zoon, Rudolf. Wanneer hij geboren is mag ze ook hem niet zelf opvoeden. Maar dit krijg je niet te zien in de musical.
De musical gaat verder als Rudolf een jongen van ongeveer acht is. Hij roept om zijn moeder en dat iedereen zo gemeen is tegen hem, hij mag niet huilen en word gedrilt tot Keizer. De Dood komt naar hem toe en verteld hem dat hij zijn vriend zal worden. Rudolf weet niet dat dit de Dood is en is blij dat hij eindelijk een vriend heeft.
Elisabeth komt erachter dat Rudolf gedrild word tot Keizer en dat ze hem pijn doen. Ze wil dit niet en zorgt ervoor dat ze een ultimatum voor Franz-Joseph heeft. Wanneer hij op de deur van haar slaapkamer klopt om te vragen of hij bij haar mag slapen vraagt ze waarom hij niet weer naar zijn moeder gaat zoals altijd en geeft hem het ultimatum, hij moet zorgen dat Rudolf geen militaire opvoeding heeft maar een normale. En als hij dit niet doet, hoeft hij niet meer bij haar te komen. Of te wel, hij moet kiezen, of voor zijn moeder of voor Elisabeth.
En de Dood komt weer in beeld. Hij zegt dat ze vrij kan zijn in zijn armen en dat ze niet meer hoeft te huilen. Hij is daar en zal haar troosten en dat hij van haar houdt. Maar Elisabeth weet dat ze dit niet moet doen en stuurt hem weg met de tekst dat ze hem niet meer hoeft en niet zoekt.
De Dood bedenkt zich niet en gaat meteen weg.
Ondertussen doet Luigi Lucheni net alsof hij een melkboer is en brengt dit naar de armen maar in zijn bus zit geen melk meer. Hij verteld hun dat Elisabeth al hun melk heeft. En dat ze ongelukkig is omdat ze in haar kam de haren telt, dan zou ze huilen om haar haar terwijl waarschijnlijk ongelukkig is omdat haar echtgenoot niet aan haar kant staat, omdat ze gevangen zit in het paleis. Lucheni zorgt dat de mensen aan zijn kant staan en niet meer aan de kant van Elisabeth. Zodat er een revolutie komt, zelf denk ik dat De Dood hem heeft bevolen om de armen zo ver te krijgen tot een revolutie.
Na dit lied, zien we dat Gravin Esterházy het bevel voert over de vrouwen die het badwater van Elisabeth verzorgen. Ze baat in melk voor haar huid maar Franz-Joseph komt binnen en de Gravin verteld hem dat ze nog niet klaar is. De Keizer zegt dat hij met de Keizerin moet spreken en de Gravin zegt dat ze hem wel kan horen. Dan gaat ze weg. Franz-Joseph zingt dat hij op haar voorstel in gaat en dat hij niet zonder haar kan. Dat het voortaan haar zaak is hoe Rudolf word opgevoed, dat zijn moeder niet meer zal beslissen hoe alles moet en dat zijn leven van haar is. Dan komt Elisabeth naar beneden, in haar beroemde sterren jurk en verteld hem dat ze voor hem mooi wil zijn maar ook respect eist van hem. Dat ze niet een kooi wil zitten en dat niemand haar leven beheerst, zelf niet hij. De Dood staat er weer, hij zingt dat wat nu haar ogen zien, morgen al weer verleden tijd zal zijn en volgens oud stramien is aan zijn kant de eeuwigheid. Elisabeth kan hem niet horen of zien, net zoals Franz-Joseph en Elisabeth zingt dat ze eindelijk vrij is.
Daarna is het pauze.
Na de pauze zien we dat Lucheni bij de Kerk in Boedapest staat, waar de Keizer van Oostenrijk en de Keizerin van Oostenrijk, Koning en Koningin van Hongarije worden. Hij verkoopt kitsch en zo heet het lied ook meteen. Mensen kopen zijn bekers en foto’s en terwijl ze dat doen, verteld hij dat Elisabeth ‘in’ is, dat na honderd jaar ze nog steeds populair is. Maar in werkelijkheid een grove egogist is. Dat ze omwille van haar zoon, Sophie heeft bestreden met sluwheid en met list maar toen ze hem eenmaal had, meteen weer liet vallen. Maar dat iedereen hoort wat ze zelf verkiezen dus dat hij goede zaken doet.
De kroning zelf zie je niet, wat ik best wel jammer vind. Ik heb een productie gezien waar ze de kroning wel laten zien dus dat is een beetje een teleurstelling vind ikzelf.
Weer zien we Rudolf, die weer om zijn moeder roept maar weer geeft ze geen antwoord. Ze maakt zich mooi en De Dood komt weer op het toneel. Hij verteld Rudolf dat ze zich mooi maakt en dat ze zich door haar schoonheid heeft bevrijd. Hij vraagt of ze zich van hem heeft bevrijd waar de Dood op antwoord ”Ik ben dichtbij.” Rudolf gaat naar De Dood die hem troost. Eigenlijk vind ikzelf dit een van de meest ontroerende scenes.
Ondertussen is een postiljon d`amour naar Frau Wolfs salon gegaan om een prostitue uit te zoeken voor de Keizer. Zijn moeder heeft hierom gevraagd om hem en Elisabeth verder uit elkaar te drijven. Luigi Lucheni is daar ook om te vertellen wie de Franse Ziekte heeft van alle prostituees en de postiljon d`amour kiest de zieke uit voor de Keizer.
Wanneer Elisabeth zomaar neer valt onder de ringen, komt de dokter. Hij verteld haar dat ze de Franse Ziekte heeft, dat dat ook wel geslachtsziekte word genoemd. Ze ontkent het en zegt dat haar man haar nooit zou bedriegen. De dokter verteld dat hij dat wel zou doen en Elisabeth roept dat ze zich beter van kant kan maken. Dan gooit de dokter zijn hoed weg en is het te zien dat het eigenlijk de Dood is. Hij roept dat hij zich verheugt op haar komst. Elisabeth bedenkt zich en zegt dat ze niet met hem mee gaat en dat hij weg moet gaan. Uiteindelijk gaat de Dood ook weg.
En zo gaat het leven door. Lucheni verteld ons dat Elisabeths zoon niet meer naar zijn ouders luistert en dat de Keizer haar overlaat met geschenken, een jacht, een stoeterij, een kasteel… maar de Keizerin is niet tevreden. Nee. Wat ze wil is een gekkenhuis. Daar zien we Elisabeth weer. Er komt een vrouw op haar af die zegt dat zij de Keizerin niet kan zijn maar dat zij, de gek, Elisabeth is. De broeders willen de gek opsluiten maar de Keizerin wijst hun af. Ze wil niet dat hun haar pijn doen, ze wil met haar spreken. Ze zingen een duet en Elisabeth leert dat de gek echt gelooft dat zij de Keizerin is. Dan valt ze neer. Elisabeth zingt erover dat zij de gek zou willen zijn want bij haar word alleen maar haar lichaam gebonden en bij haar ook de ziel.
Ik dans op het koort en de angst maakt me ziek
want kijk ik omlaag dan zie ik, niets, niets echt niets.
Ik ga tastend verder met zoekende tred
en word als maar banger voor het niets niets echt niets.
Waanzin zal mij waarschijnlijk pas bevreiden
maar voor waanzin mis ik de moed!
Ik laat me niet kennen en hou me maar groot
alsof mijn leven meer dan leugens en pijn in zich droeg.
Als was niets niets echt niets genoeg!
Rudolf is opgegroeid tot een jonge man. Hij keert zich tot zijn vader met het gezegde dat de Hongaren vrij willen zijn. Zijn vader zegt dat hij zich er niet mee moet bemoeien en zich erbuiten moet houden, anders zullen er erge dingen met hem gebeuren. Want hij kan niet tegen zijn eigen vader zijn. De Dood komt weer inbeeld en vraagt aan Rudolf, wanneer zijn vader weg is gegaan, of hij zijn oude jeugdvriend is vergeten, waar Rudolf op antwoord dat hij hem nooit is vergeten en altijd om hem zal roepen wanneer hij angstig is. Ze zingen het lied Er valt een Zwarte Schaduw.
Er valt een zwarte Schaduw
Nu we langzaam naar de afgrond gaan
De Duivelszang word luider.
Wie kan de wrede Satan aan?
Er valt een Zwarte Schaduw.
Keizer Rudolf zal de ondergang weerstaan!
De Dood is er van overtuigt dat Rudolf alles zal doen wat hij zegt en dus verteld hij Rudolf, wanneer hij en een paar van de Hongarse revolutionairen praat over hoe ze Hongarije vrij kunnen krijgen, dat hij moet ingaan op het aanbod. Hij zal de Hongaren hun vrijheid terug geven en omdat Rudolf roept dat Hongarije eindelijk bevrijd word, laat de Dood hem zien dat de Hongaren hem aanbidden als hun koning. Zijn moeder, naar wie hij zo erg smacht om gezien te worden, strekt haar handen naar hem uit en hij loopt naar haar toe, daar word hij ‘gekroont’ maar zijn vreugde is van korte duur en wanneer de Hongaren ”Eljen Rudolf” zingen, knipt De Dood met zijn vingers en de Duisteren Engelen van De Dood pakken zijn kroon af. Hij rent van de ene kant naar de andere en uiteindelijk komt de kroon bij De Dood, die zijn hand naar hem uitsteekt.
Rudolf heeft door dat het allemaal een illusie was en ze zijn terug in het cafe waar de revolutionairen hem weer vertellen ze hem dat hij de enige is die hun kan helpen.
Hij probeert de hand te pakken van één van hun maar De Dood drijft hen uit elkaar. Hij laat hem weer geloven dat de Hongaren hem eren maar deze keer was het niet De Dood die het verstoort maar de Franz-Joseph en zijn bewakers. Ze schieten en een twee van de revolutionairen raken gewond. Maar dat is wel het minste van Rudolfs problemen want Franz-Joseph ziet hem en hij word erg boos op hem. Hij zegt dat hij zich erbuiten moet houden en dat dit de laatste waarschuwing is.
Besluiteloos keert Rudolf zich tot zijn moeder. Hij zingt het ontroerende lied Was ik jou Spiegel maar.
Was ik jou spiegel maar.
Zag jij jezelf weerkaatst in mij
dan viel ’t jou niet zo zwaar
om te verstaan wat ik nooit zei
maar jij negeert me.
Omdat jij jezelf in mij herkent!
Elisabeth verteld hem dat ze niets wil doen omdat ze de banden heeft doorgesneden. Ze vraagt nooit iets en is dat ook niet bereid te doen voor hem. Daarna gaat ze weg en zegt Rudolf ”dus….je laat me in de steek!”
Wanhopig roept Rudolf De Dood die hem na een dans kust en meeneemt naar zijn domein. Ontroostbaar door het verdriet roept Elisabeth om haar enige zoon, die nu dood is en wil niet getroost worden. Niet eens door haar man. Ze weet dat het haar schuld was omdat zij zonodig vrij wou zijn, liet ze haar enige zoon in de steek. Wanneer haar man is weg gegaan, roept ze om de Dood en smeekt hem haar ook te nemen maar hij weigert, hij wil haar liefde niet haar leven en loopt weg. Lucheni komt weer in beeld om ons te verbleiden met een reprise van het nummer Kitsch. Hij verteld ook dat er een randevue op Elisabeth wacht. Met haar man, onder een sterrenhemel. Daar waar ze elkaar voor het eerst hebben ontmoet. Ze verteld hem dat ze nooit gelukkig kunnen worden zoals ze toen waren.
Wij zijn als twee schepen in de nacht.
Ieder op zijn eigen koers en met zijn eigen vracht.
Wij passeren elkaar op zee.
Telkens weer valt afscheid niet mee.
Gelukkig zijn lag niet in onze macht.
De Keizerin reist en reist. Totdat op een reis naar Geneve, 10 september 1898, eindelijk verlost werd uit haar leiden door Luigi Lucheni die haar vermoorde met een scherp mes en haar eindelijk met haar geliefde herenigde.
Ik huilde, ik lachte. Maar wat me beschermen zou.
Was steeds die gedachte, mijzelf blijf ik altijd trouw.
Nooit word prijs gegeven wat mij heeft gedreven.
Mijn leven is van mij.
Dat was de musical. Het is een mooie musical met vele bijzondere karakters. Ik heb vele versies gezien van Elisabeth en elke keer blijf ik het een bijzonder verhaal vinden, bijzondere karakters en een bijzonder decor met kostums. Deze resencie ging over de Nederlandse versie. Zelf vind ik deze versie mijn op één na mooiste versie. De mooiste vind ik van de Takarazuka revue. Dit is een Japanse revue met alleen maar vrouwen. Ik vind dit zo mooi omdat De Dood word neergezet als een man, ook al is het een vrouw die deze rol speelt het blijft een mannenrol, die hoopeloos verliefd is op Elisabeth en alles voor haar zou doen wat ik een beetje mis in de Nederlandse en Duitse musical. Het Dodenrijk word ook in de Takarazuka versie heel anders afgebeeld, het is met aartshertogin Sophie, hertogin Ludovika, Luigi Lucheni, Rudolf als kind, Rudolf als volwassene, Hertog Maximiliaan en Keizer Franz-Joseph. Dit vind ik persoonlijk mooier dan alleen maar het ensemble en Luigi Lucheni. Meer van de liedjes zijn mooier in het Japans. Zo heeft de Takarazuka versie van Melk ook De Dood er in, terwijl de Nederlandse dat niet heeft. Ook heeft de Takarazuka versie een lied, Ai to Shi no Rondo wat betekend De Ronde dans (of de Rondo) van Liefde en Dood. Zelf vind ik dit nummer het allermooiste en word gezongen door de Dood. Dat is wanneer hij verliefd word op Elisabeth en haar terug stuurt naar het leven. Ze kussen niet echt in de Takarazuka versie maar faken dit omdat het wel vrouwen zijn.
Een paar foto’s van de Takarazuka De Dood : dat is Haruno Sumire-san van de Flower Troupe 2002-2003, dat is Ayaki Nao-san van de Moon Troupe 2005, dat is Mizu Natsuki-san van de Snow Troupe 2007 en dat is Asumi Rio-san van de Flower Troupe 2014
De Nederlandse show heeft ook hele mooie liedjes, zoals:
Als Jij gezongen door Pia Douwes als Elisabeth
Zwarte Prins gezongen door Pia Douwes als Elisabeth
Niets weegt te zwaar gezongen door Jeroen Phaff en Pia Douwes als Franz-Joseph en Elisabeth
De Laatste Dans gezongen door Stanley Burleson als De Dood
Mijn leven is van mij gezongen door Pia Douwes (dat is mijn lievenlings lied en zal dat altijd blijven.)
Er valt een Zwarte Schaduw gezongen door Stanley Burleson en Addo Kruizinga als De Dood en Rudolf
De Sluier valt gezongen door Stanley Burleson en Pia Douwes als De Dood en Elisabeth.
Pia Douwes vond ik een top Elisabeth maar nu ben ik ook een grote fan van haar en tja… Ze blijft mijn favoriet. Haar jonge Elisabeth is zo speels en zo vrij. Haar Elisabeth wanneer ze bij de Dood is, bang maar ook sterk en wanneer ze de oudere Elisabeth speelt, vanaf Rudolf’s dood ongeveer, is ze zo verbittert. Dit vind ik zelf heel mooi en geweldig, hoe Pia dit heeft gedaan!
Stanley Burleson is een geweldige De Dood. Hij laat de Dood een beetje zien als iemand die tot het einde zal gaan om Elisabeth te krijgen. Soms denk ik dat zijn De Dood meer uit is om haar te krijgen dan haar echt lief te hebben. Zijn Er valt een Zwarte Schaduw (in de Eerste acte) gaf me kippenvel net zoals zijn De Laatste Dans. Soms vond ik het een beetje saai worden maar dan heeft Stanley’s De Dood telkens weer een verassing, zoals dat hij ineens een hoge noot doet, die ik helemaal niet verwacht, of net een aanraking bij Elisabeth wat dan weer een reactie van Pia uitlokt. Een mooie en krachtige De Dood.
Jeroen Phaff was een goede Franz-Joseph. Meestal denk ik bij de rol van Franz-Joseph ”kom op, get over yourself.” maar bij Jeroen’s Franz-Joseph had ik dat helemaal niet. Hij is zo lief voor Elisabeth en zo vel tegen Rudolf maar toch op de een of andere manier toch een beetje vaderlijk naar hem toe. Bij Schepen in de Nacht zie je dat hij Elisabeth echt mist maar haar niet kan bereiken. Top Franz-Joseph.
Wim van den Driessche vond ik goed maar ik heb betere Luigi Lucheni’s gezien. Ik had hoge verwachtingen van hem omdat ik weet dat hij een hele goede acteur is. En misschien viel het daarom ook wel tegen voor mij. In het sarcastische stuk van Lucheni was hij wel heel goed maar zoals ik al zei, ik heb betere Lucheni’s gezien.
Overall vond ik de Nederlandse cast goed. Sommige wat beter dan anderen maar het is mijn op een na mooiste voorstelling.
Hier nog een paar linkjes naar de liedjes die ik eerder noemde:
https://www.youtube.com/watch?v=KfQti7xWgJM – Als Jij met, na het lied waarin Ludovika verteld dat Helene Keizerin word, Zwarte Prins.
https://www.youtube.com/watch?v=0FMaoGOQL8I – Zij past niet met daarna de Laatste Dans.
https://www.youtube.com/watch?v=JAShiOPsZkc – Er Valt een Zwarte Schaduw met daarna de Samenzwering
https://www.youtube.com/watch?v=QLtJ4i2FzyI – De Sluier valt met het slot applause.
En als laatste het mooie lied Mijn leven is van mij. https://www.youtube.com/watch?v=yrLbfrNSLeA
Als u geintereseerd bent in de Takarazuka revue, qua liedjes dan zijn er een stuk of wat te vinden op Tudou.com
http://www.tudou.com/programs/view/VVRvyhugBc8/ met Haruno Sumire-san als De Dood.
http://www.tudou.com/programs/view/mLAE2nneGqo/ met Ayaki Nao-san als De Dood.
http://www.tudou.com/programs/view/RMkMDwqNShY/ met Asaji Saki-san als De Dood.
http://www.tudou.com/programs/view/P8zixdYsnGs/ met Asumi Rio-san als De Dood.
Elisabeth ; het is meer dan een verhaal. Het is geschiedenis.
Bronnen: http://www.songteksten.nl ; http://www.Youtube.nl ; http://nl.wikipedia.org/wiki/Elisabeth_in_Beieren_%281837-1898%29 ; http://en.wikipedia.org/wiki/Takarazuka_Revue ; http://www.Google.nl
