Regie: Steffen Haars en Flip van der Kuil | Cast: Huub Smit (Richard Batsbak), Tim Haars (Gerrie van Boven), Wesley van Gaalen (Rikkert Biemans), Steffen Haars (Robbie Schuurmans), Flip van der Kuil (Barrie Butsers), e.a. | Speelduur: 87 minuten | Jaar: 2010
Ik heb ongeveer twee weken nagedacht: naar welke film zou ik normaal gezien niet toe gaan in de bioscoop? Eigenlijk ben ik niet iemand die snel zegt ergens niet naartoe te willen, ik heb altijd wel een zekere nieuwsgierigheid tegenover verschillende soorten films. Meestal ga ik alleen met een vriend of vriendin naar de film en voor deze beruchte avond heb ik dan ook gekozen voor een geheel andere setting dan normaal. Ik ben samen met drie vriendinnen en twee vrienden naar ‘New Kids Turbo’ gegaan in de Catharijne bioscoop te Utrecht. Een film die ik uit nieuwsgierigheid wel wou zien mede doordat ik zelf uit Brabant kom, maar een bioscoop waar ik nog nooit geweest was en in een samenstelling die niet vaak voorkomt. Ik vond de korte filmpjes van New Kids wel grappig maar had geen hoge verwachtingen van een film hierover, ik vroeg me af of ze me anderhalf uur zouden kunnen boeien. Ik was echter niet verbaasd dat er een film van uitkwam, aangezien New Kids wel een van de grootste rages van 2010 was. De vrienden die ik deze avond had meegesleept hadden hetzelfde idee hierover en we hadden allemaal een sceptische houding jegens de film.
Toen we aankwamen, netjes gereserveerd van tevoren want het scheen de hele week uitverkocht te zijn, stond er een lange rij waar we helaas achter aan moesten sluiten. De prijs van het kaartje viel ons reuze mee, dit kwam vooral doordat we door de weeks naar de film gingen en ik toch vooral in het weekend de bioscoop bezoek. Om helemaal in de stemming te komen hadden we allemaal een Grolsch biertje (met beugeldop) gekocht om die dan ook op een stil moment in de film open te ploppen. Bij het eerste beeld van de film hoorde ik om me heen iedereen hun Grolsch flesje openen en de popcorn kraken, die mensen om mij heen waren echter bijna geen meisjes, maar vooral jongens van rond de twintig.
Ik heb in eerste instantie geen bezwaar tegen commerciële bioscopen er zijn altijd genoeg films die daar draaien die ik ook graag wil zien, maar het publiek bij deze film was toch wel anders dan ik verwacht had en normaal gewend ben. Er was heel veel lawaai om ons heen, mensen fluisterden niet maar praatten gewoon tijdens de film en omdat het nogal hilarisch was werd er soms zo hard gelachen dat ik het niet eens meer kon verstaan. Bovendien was er een meisje aan de andere kant van de zaal die zo hard moest gieren elke keer dat ik me daar toch wel aan ergerde.
De film opende met een happy hardcore song van Paul Elstak en de hele zaal zat overdreven mee te schreeuwen en te joelen terwijl er hier en daar nog een biertje open plopte. Het leek wel alsof het lokale tuig zich hier had verzameld om hun broeders bezig te zien in de film. Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik ook een beetje baldadig werd door de sfeer om me heen en natuurlijk door de film zelf waarin constant grof werd gepraat en veel geweld werd gebruikt.
De eerste helft van de film was een beetje traag zonder een echt verhaal. De aso’s ondervinden de problemen van de recessie en worden allemaal ontslagen, het team verzamelt zich om vervolgens Maaskantje te terroriseren. De humor die gebruikt wordt is vreselijk platvloers, bot en ongegeneerd keihard. Ik heb hard mee gelachen maar schaamde me er soms ook een beetje voor. Niemand in de zaal leek zich hier echter druk om te maken. Vooral wanneer een mongoloïde jongen steeds maar weer voor gek werd gezet slaakte ik eerder een ‘ooh’ dan dat ik moest lachen. Veel minder moeite had ik er mee wanneer de jongens werden overreden en elkaar en anderen de hersens insloegen.
Ik was wel erg verbaasd toen op de helft van de film (drie kwartier) het licht weer aanging en het pauze bleek te zijn, ik had het idee dat we nog maar net begonnen waren. Maar we haalden nog maar een biertje en een kwartier later gingen we weer verder. Het werd echter wel steeds minder leuk omdat het eigenlijk de hele tijd neer kwam op dezelfde grappen. Toen ik halverwege de tweede helft naar de wc moest van al dat bier vond ik dit eigenlijk helemaal niet erg, want wat ik al dacht toen ik terug kwam: ik had helemaal niks gemist. Het is de hele tijd dezelfde humor die er wordt gebruikt die naar mijn idee alleen maar de hele tijd leuk kan zijn als je echt een fan bent van de jongens uit Maaskantje. Ik vond het leuk maar had het op een gegeven moment wel weer genoeg van. Er is op een gegeven moment wel een plot waar ze naartoe werken maar ook dit maakt de film niet veel spannender. Nee, wanneer je naar deze film gaat moet je geen speelfilm verwachten met personages die zich ontwikkelen. De personages uit New Kids Turbo zijn zo goed als inwisselbaar voor elkaar en ze doen precies hetzelfde als in de sketches op internet. Voor de ware fan, en dat was bijna iedereen in de zaal, geen probleem want alles wat ze deden werd om gelachen.
Het was niet zozeer dat ik echt nooit naar deze film toe zou gaan, maar ik was wel verbaasd waar ik uiteindelijk terecht ben gekomen. Ik had toch niet verwacht dat ik met zo’n publiek in de zaal zou zitten. Een publiek wat serieus heel graag de film wilde zien en hierbij ook helemaal uit zijn dak ging. Ik vond het voor één keer wel leuk en het hoorde misschien ook wel juist bij deze film dat dit allemaal gebeurde, maar dit was toch een heel andere situatie dan die ik me van te voren had voorgesteld. Waarschijnlijk kwam het dat ik er zo over dacht en verbaasd was over de situatie die ik in de bioscoop aantrof omdat ik normaal vooral naar cultbioscopen ga en wanneer ik naar de commerciële bioscoop ga is dit meestal niet voor de echte commerciële films.
De film zelf was niet interessant maar wel vermakelijk evenals de omgeving die ik daarbij cadeau kreeg. Ik vond het al met al een hele beleving die me verbaasd heeft doen staan kijken. Het was leuk om een keer mee te maken maar misschien kwam dat ook wel omdat ik met een groepje vrienden was en we een paar biertjes ophadden. Met mijn vriend samen had ik er misschien weer heel anders tegenaan gekeken.
Het publiek in de zaal kwam dicht bij de personages uit New Kids zelf, ze zagen er misschien niet zo uit maar ze hadden dezelfde humor en dat was echt niet alleen voor die ene avond. Hierbij zie ik wel dat ik een hele andere achtergrond met me meeneem, vooral met mijn film-televisie opleiding heb ik films gezien waar de meerderheid van de zaal waarschijnlijk nog nooit van gehoord heeft. En vice versa waarschijnlijk.
Ik ben me wel bewuster geworden van mijn keuzes, juist omdat mijn nieuwsgierigheid me naar deze film getrokken heeft en me heeft laten zien dat het heel anders was dan ik me überhaupt had kunnen voorstellen. Dit zegt natuurlijk veel over mijn eigen ervaring met film en mijn verwachting daarvan, wat totaal niet in de buurt kwam bij mijn ervaring van die avond. Maar dit maakte de avond er niet minder leuk om.
