In een slaapstadje Grant County, vlak nabij Atlanta (Georgia), ontstaat grote deining als een jonge lerares wordt verkracht en op gruwelijke wijze vermoord. De vrouw wordt gevonden door Sara Linton, de plaatselijke kinderarts en lijkschouwer. Samen met politiecommissas Jeffrey Tolliver, haar voormalige echtgenoot, probeert ze ondanks hun verstoorde verhouding het mysterie van de moord op te lossen.
Intussen verricht ook Lena Adams, de tweelingzus van het slachtoffer, op eigen houtje naspeuringen. Dan dient het volgende slachtoffer zich aan.
“Een sterk debuutroman waar veel routiniers nog iets van kunnen leren.” – Het Parool
“Een zeldzaam goed boek, dat je vanaf de eerste bladzijde bij de strot grijpt.” – Val McDemid
Dit boek is in Nederland in 2002 uitgegeven door Uitgeverij De Bezige Bij. En het betreft een Sara Linton-serie, die de hoofdrol vertolkt in het boek. Het gaat voornamelijk over haar relatie met haar voormalige echtgenoot Jeffrey, politiecommissaris in Grant county. Daarnaast vind zij per ongeluk een lijk van het zusje van één van Jeffrey’s rechercheurs. Sybil Adams was een blinde docente op Georgia Tech (voluit: Georgia Institute of Technology) , één van de top universiteiten uit de States, die je zou kunnen vergelijken met de Technische Universiteit van Delft. Op de lijst van de beste technische universiteiten staat Georgia Tech op de 13e plaats en TU Delft op de 18e. Zij werd vermoord in het toilet van het plaatselijke café. Drogeren met nachtschade, verkrachting en steken in de maagstreek met een enorm mes. Dit is het begin van een lange weg van onderzoek.
Er zijn twee hoofdaspecten waarin het verhaal wordt verteld. Om te beginnen met de drugs nachtschade, wat meteen de titel van het boek verklaard. Nachtschade is een bedektzadig plant, dat ook wel wordt gebruikt voor medicijnen. Een andere naam hiervoor is ‘Belladonna – Schone Vrouwen’, een plant die dodelijk is, maar ook gebruikt kan worden ter genezing van bepaalde kwalen (oppervlakkige abcessen). Volgens de geschiedenisboeken gebruikten Romeinse vrouwen het sap van de plant om de pupillen van hun ogen schitterender en groter te maken. Een nevenwerking is dat het kruid ook wel pijnstillend als slaapverwekkend werkt. De naamverklaring komt doordat verschillende soorten pas tegen de avond een sterke geur afgeven en het heeft vergiftige eigenschappen, dus vandaar: Nachtschade. Slaughter heeft dit kruid een hoofdrol gegeven waaraan de slachtoffers van een vreselijke verkrachter zich moeten overgeven. Haar manier van schrijven over de nachtschade is aangenaam te noemen, het wordt rustig en in normale taal uitgelegd. Daarnaast wordt duidelijk waar de naam vandaan komt, dus het bevat ook nog enige geschiedenisles (maar dan op een leuke manier). De reguliere mens weet vrij weinig over dit soort terwijl het toch overal om ons heen groeit. Zij geeft aan dat iemand met een zieke geest gewoon bij de apotheek een medicijn met nachtschade kan halen en met de juiste hoeveelheid een persoon compleet drogeren. Na het eerste boek gelezen te hebben, viel mij direct op hoe extreem haar voorbeelden zijn. Zij creëert personages die echt het uiterste zijn van de samenleving, maar niet onmogelijk als je wel eens op het nieuws ziet wat voor zieke geesten er ronddwalen in deze grote boze wereld.
Het tweede aspect dat centraal wordt gesteld is de religie. Hier wordt het christelijke geloof gebruikt dat door de dader als denkbeeld wordt toegepast. Hij is zwaar gelovig en volgt de bijbel nauwkeurig op. Alles wat in het grote boek van sinterklaas staat is waar en kan maar op één manier worden opgevat. Ik vind het vreselijk als mensen zo beperkt leven en hun laten leiden door iets wat zij niet eens kunnen verklaren en uitleggen aan anderen. Deze irritatie werd ook bij mij opgewekt toen het profiel van de dader las. De schrijfster heeft deze verschrikkelijke man perfect op papier gezet. Ik durf te beweren dat zij een extreme fantasie heeft van erge en heftige ontwikkelingen die zij op zo’n manier toch reëel kan over laten komen.
Zeker als die je debuutroman is die als thriller in het rijtje van de grote namen thuis hoort en misschien wel als aanvoerder van die lijst. Haar manier van schrijven is zeer prettig te noemen, lekker vlotte stukken. Daarnaast is wel opvallend dat de hoofdstukken redelijk lang zijn in vergelijking met andere boeken. Als je een vlotte lezer bent, is dat niet zo’n probleem. Toch is er wel een puntje aan te merken op Nachtschade: In het begin moet je alle personages nog leren kennen. En dat zijn er redelijk wat, je wordt onmiddellijk in het diepen gegooid. Doordat zij meteen tot gedetailleerde eigenschappen overgaat, is het soms wat overweldigend. Ben je eenmaal door de eerst 100 bladzijden heen, dan is het met een dag uit. Briljante ontwikkelingen, onverwachte plots en een geweldige climax. Al met al een zeer welkome thriller die wat mij betreft één van de beste boeken uit 2002 is. A Real Pageturner!
