Kirsten Heitzmann, opnieuw een boek in haar unieke stijl, deze keer niet heel erg spannend, wel mysterieus en boeiend tot het eind. Maakt je nieuwschierig naar het vervolg.
Wanneer Lance zijn Oma, Antonia hem nodig heeft rent hij voor haar maar, deze opdracht is niet eenvoudig. Wanneer hij eindleijk aan komt op de plek waar hij moet zoeken blijkt dat iemand het pand aan het restaureren is.
Rese Barret is goed met haar handen, niet zo goed met mensen. Hout leeft onder haar handen en ze creeert de mooiste dingen. Ze heeft de zaak van haar vader vaarwel gezegd nadat hij overleed en steekt haar hart en ziel in dit pand om het klaar te stomen zodat het dienst kan doen als hotel. Dat zij van plan is te runnen.
Lance bied zich aan als kok, werkt voor zijn verblijf, ook al twijfelt Rese, ze neemt hem aan en krijgt zoveel meer dan waar zij om gevraagd heeft. Lance gaat op zoek naar de geheimen die deze plek herbergt van zijn familie en Rese richt zich op de het hout.
Haar geheimen komen langzaam aan het licht en tussen haar en Lance ontstaat de vreemdste werk, liefde, haat verhouding die je, je maar kunt voorstellen. Hij verteld haar over Jezus en over de bijbel maar, ondertussen houd hij ook dingen geheim voor haar, hoe kan hij dat rijmen? En hoe zal ze reageren als alles uit komt?
Voeg daar een oud buurvrouwtje bij, Evvy en Star een bijzondere vriendin van Rese, plus wat vrienden van Lance en de chaos is compleet.
Wat ik zo verrassend vind aan het boek is dat alles op zijn pootje sterecht komt. Heerlijk. Je vraagt je alleen de hele tijd af hoe?!
Buiten dat zijn er vele elementen die dit boek prachtig maken, het eten koken, de innerlijke conversatie van Rese, Lance zijn temperament. Stars unieke persoonlijkheid, hoe triest ook van oorsprong. Prachtig neergezet.
Ik kijk uit naar het vervolg.
