Nadat Harpijen haar man en twee kinderen hebben vermoord, kan Ki nog maar aan een ding denken: wraak. Maar die blijkt bij lange na niet zo zoet als ze had verwacht en roept, zonder dat ze dat op dat moment weet, wederwraak op.
Ki voorziet in haar bestaan door met haar zigeunerwagen vrachtjes te vervoeren. Tijdens zo’n reis, waarover ze in eerste instantie (en zoals later blijkt, terecht) geen goed gevoel heeft, blikt ze terug op de periode vlak na de dood van haar gezin, toen ze haar schoonfamilie bezocht. Anders dan Ki zijn ze boeren en ze namen haar kwalijk dat zij hun tradities niet in acht nam. Ki heeft een afkeer van hun religieuze rituelen en dat is geen wonder.
Tijdens haar reis in het ‘heden’ krijgt ze onverwacht gezelschap van Vandien, een jonge man wiens ongemakkelijke familierelaties hem ook naar een zwerversbestaan hebben geleid. Hoewel Ki hem eigenlijk als een indringer in haar wereldje beschouwt, vervolgen ze toch samen de zware, gevaarlijke tocht over een besneeuwde bergpas en langs de Gezusters. Deze rotspartijen hebben een onheilspellende invloed op alle reizigers die hen passeren. Die invloed blijkt niet alleen in hun hoofd te bestaan, maar levens- of liever gezegd dodelijk, echt te zijn, Aan het eind van het boek blijken de twee verhaallijnen, uit het verleden en het heden, nauw met elkaar in verbinding te staan.
Als we Ki voor het eerst ontmoeten, hangt ze aan een rotswand, gedreven door haar zucht naar wraak. Hoewel dit begin en de letterlijke strijd tegen de natuurelementen tegen het einde van het boek de enige twee echte actiescenes zijn, verveelt het verhaal geen moment.
Ki is eigengereid en complex, maar sympathiek. Vandien is een mysterieuze vrijbuiter, soms nonchalant en laconiek, soms serieus en wijs. Ook de andere personages zijn goed uitgewerkt. De Harpijen zijn geduchte tegenstanders en zelfs Ki’s paarden, Sigurd en Sigmund, hebben een uitgesproken karakter.
Megan Lindholm is tegenwoordig beter bekend onder haar pseudoniem Robin Hobb. Ze publiceerde dit boek voor het eerst in het Engels in 1982 onder de titel Harpy’s Flight, maar het is in 2007 pas vertaald naar het Nederlands. Dat was hoog tijd, want het was een waardig debuut van een schrijfster, die zich inmiddels een van de groten van de fantasyliteratuur mag noemen.
