Black Swan is één van de grote Oscar liefhebbers dit jaar. Een korte recensie of deze film je bioscoop kaartje waard is. LET OP: als je geen spoilers wilt, lees dan niet verder!
Black Swan is een psychologische thriller, en dat wordt al snel duidelijk. Vanaf één van de eerste scenes ziet Nina Sayers (Natalie Portman) zichzelf in de metro. Ze is dan onderweg naar de auditie voor een rol in het nieuwe stuk van The New York Ballet, Swanlake. Alleen wilt deze choreograaf (gespeeld door Vincent Cassel) iets anders. Hij zoekt een meisje dat zowel de Witte Zwaan als de Zwarte Zwaan kan spelen. Nina kan de Witte Zwaan fantastisch dansen, maar Zwarte Zwaan?
Perfectionistisch als ze is, moet en zou ze ook de Zwarte Zwaan dansen. Langzaam ontdekt ze de donkere kanten van haar Zwaan en van zichzelf. Maar of ze het leuk vindt wat ze tegenkomt…
De muziek van Black Swan is 1 van de eerste elementen die je opvalt in de film. De muziek is allemaal van het orginele Zwanenmeer, geschreven door Tsjaikovski, wat gewoon prachtige muziek blijft. Toch is de film die eromheen is gebouwd heel modern. Een grappige weerspiegeling in de film is dat ook de choreograaf van het stuk, Thomas Leroy, een modern stuk wilt bouwen rondom de klassieke muziek van het Zwanenmeer. Natalie Portman speelt de rol van haar leven als Nina Sayers en ze is ook heel geloofwaardig als ballet danseres (dun als ze al was, heeft ze toch nog 10 kilo af moeten vallen om nog geloofwaardiger over te komen). Mila Kunis is perfect als Nina’s zwarte tegenspeelster, Lily. Ook omdat Kunis en Portman fysiek erg verschillen (op het ranke lichaam na) komt het contrast goed over.
Het verhaal van Black Swan zit goed in elkaar en tijdens het kijken van de film weet je eigenlijk tot het eind niet wat er aan de hand is. Darren Aronofsky zal ons nog veel van dit soort pareltjes brengen in de toekomst. De film verveelt geen seconde en is je bioscoop kaartje meer dan waard.
