blog placeholder

Wiegende muziek. Wiegend en dreigend. De film gaat op en neer tussen dreigende tederheid en tedere gruwel. Sensibiliseren, harde gevoeligheid of gevoelige hardheid. De start van de film laat een vleeswal zien, waarin afwisselend menselijke elementen dan weer Alienonderdelen in zitten In deze episode heeft men het volwaardige hoogtepunt van alle Aliens bereikt. Onze heldin Ripley is allang dood. Maar helaas zij heeft buiten de demonische wetenschappers gerekend die toch nog een paar druppels van haar bloed wisten op te pikken. Haar bloed terwijl zij de Koningin-Moeder Alien in zich droeg. Die wetenschappers hoopten nog steeds met het kweken van Aliens een machtig wapen te krijgen in de biologische oorlogsvoering. Maar om de Alien te krijgen moesten ze Ripley ook kloneren en opkweken, zodat zij  hem opnieuw uit haar borst konden halen.

Regisseur: Jean Pierre Jeunet. Acteurs: Sigourney Weaver, Winona Ryder.Speelduur: 109 minuten. Uitgebracht in 1997

Na talrijke experimenten heeft men een beeldschone Ripley opgekweekt in een buis. Uit Ripley weet men een baby aliennetje te opereren. Ripley mag bij gratie gods blijven leven als een vleesbijproduct. Men heeft haar niet meer nodig maar is nieuwsgierig naar haar ontwikkeling. Ze blijkt een geheugen te hebben met aangeboren informatie, ze is ongewoon sterk, haar bloed blijkt ook enigszins bijtend te zijn, een duidelijke Alieneigenschap.

 

Op het schip gaat alles fout. Het biologische oorlogsmateriaal breekt los en moordt alles uit wat op zijn pad komt. Ripley gaat met toevallig aanwezige smokkelaars op pad om met hun schip te ontsnappen uit het inferno. Er begint een lange tocht vol wederwaardigheden door de ingewanden van het ruimtestation, waar alles aan het desintegreren is. Ze moeten een stuk onder water door zwemmen omdat er watertanks kapot zijn.

 

Onder water zwemmen nautische Aliens die wat smokkelaars wegschoepen. Ze duiken weer op bij een oever vol lederen eieren. Die zich openen als de vluchtelingen opduiken. Ze passeren een laboratorium waar Ripley binnenloopt. Daar bevinden zich alle pogingen van de wetenschappers om de Alien uit Ripley te halen vóór haar eigen geslaagde exemplaar. Horror in buizen, wat de start van de film al voorspelde. In een bed treft ze een nog levende Ripley aan vergroeid met een Alien. Ze steekt alles in brand.

 

Men vlucht verder. En treft dan de Koningin-moeder aan die in de weer is met haar erfenis van Ripleys dna. Weer is er een grotesk insectennest gemaakt, maar de Alien heeft van Ripley een baarmoeder gekregen en baart nu haar eerste product levend. Wat de toeschouwer daar te zien krijgt tart elke beschrijving. Een ziektebeeld zonder weerga. Een hybride Alienmens. De bleekzuchtige boreling moordt alles uit in de omgeving behalve Ripley, waar het tedere gevoelens voor koestert. Ripley is er kort van aangedaan, maar blaast de hybride dan toch wel een héél klein raampje uit. Fijngemalen spuit het gruweldier het heelal in.