Met een schitterend bezoek aan een gestrand ruimteschip op een afgelegen planetoïde. Men vangt op de Nostromo, een vrachtruimteschip, een noodsignaal op en het protocol schrijft voor te gaan kijken. Het onbekende ruimteschip is kolossaal, en de versteende bestuurder ervan drie keer zo groot als een mens en van een vreemde onaardse bouw. Onze onderzoekers hebben enkel oog voor het gat in zijn borstkas en later voor de lederen eieren die weer in een bijna onafzienbare(men zou er een stad in kwijt kunnen) laadruimte gelegd zijn. Zo af en toe slaakt men een kreet van verbazing over wat er al niet rondvliegt in het universum.
Regisseur: Ridley Scott Acteurs: Tom Skerrit, Sigourney Weaver, Veronica Cartwright, John Hurt, Ian Holm. Speelduur: 117 minuten. Uitgebracht in 1979.
Stoutmoedig
Ook verbazend is de verve waarmee men zich in situaties stort. Die dreigende vlakte met eieren zo groot als kinderen van een jaar of vijf en die wonderlijke nevel die erboven hangt, men zou toch zeggen, eerst eens kijken met de camera en dan een robotje om zo’n ei uit elkaar te halen. Welnee, Executive Officer Kane (John Hurt) daalt onmiddellijk de trap af een steekt zijn hoofd zowat ín een ei. Wie is dán nog verbaasd dat dit op ellende uitloopt.
Besmet
Kane neemt een krabachtig beest mee op zijn gezicht en wordt ondanks Warrant Officer Ripley’s (Sigourney Weaver) protesten zonder quarantaine toegelaten op het schip. Men probeert het wezen wat zich aan het gezicht van Kane heeft vastgeklemd operatief te verwijderen. Men ontdekt dat dit niet kan zonder de patiënt te doden. Maar na enige tijd valt het geleedpotige dier vanzelf van het gezicht af en blijkt dood te zijn. Omdat Kane zich dan verder goed lijkt te voelen komt hij met de anderen lunchen en zegt grote honger te hebben. Als iedereen opgelucht zit te eten wordt hij toch onwel en spat er een onbekend wezen uit zijn borstkas naar buiten. Kane overlijdt ter plekke.
Guerrilla
Dan begint het kat en muis spel tussen de bemanning en het ondier. Het schip is groot en zie iets maar te vinden wat niet gevonden wil worden. De bemanning gaat er stuk voor stuk aan,
Alleen Ripley weet uiteindelijk samen met haar kat in een ruimtesloep weg te komen, waar zij zich alwéér van de vasthoudende griezel moet ontdoen, omdat het ook hierheen is meegelift.
Suspense
Wat eerst wennen en daarna prettig is in deze allereerste Alienfilm is het tragere verhaalverloop. Sinds 1979 is het tempo van actiefilms steeds verder opgehoogd. In deze film is er daardoor meer ademruimte, met alsnog voldoende spanning.
Het aantal scènes waar ons buitenaards monster in voorkomt, is trouwens minimaal, terwijl hij die hele film domineert. Hoe weinig we hem ook zien, we vergeten hem geen moment.
