Alice in Wonderland van Tim Burton (2010) is een geweldig vervolg op de tekenfilm van Disney uit 1951. In dit artikel is een korte beschrijving opgenomen (we verklappen niets over de afloop) en over de karakters die meedoen, zoals de Mad Hatter, de Rode en Witte koningin en natuurlijk Alice.
De film
De basis van het verhaal is dat Alice haar leven lang al dromen (of nachtmerries) heeft over de wereld die Alice Wonderland noemt en de bewoners zelf Onderland. Als zij 19 jaar is, wordt zij verrast met een verlovingsfeest waarbij zij ten huwelijk wordt gevraagd.
De karakters van de mensen op het verlovingsfeest lijken erg veel op de karakters uit de film Alice in Wonderland uit 1951. De film wordt er dus leuker op wanneer je deze tekenfilm al eens hebt gezien. Op het moment dat Alice ten huwelijk wordt gevraagd, rent ze weg om erover na te kunnen denken. Ze vlucht hierbij in een konijnenhol en beland in Wonderland. Hier wordt het ook leuk voor degenen die de tekenfilm nooit gezien hebben, want de karakters die op het verlovingsfeest zijn neergezet, zijn terug te vinden in de karakters welke Wonderland bewonen.
De bewoners van Wonderland vragen zich af of Alice wel de juiste Alice is. Stukje bij beetje wordt meer bekend over de achtergrond van de bewonders (zoals het oorlogstrauma dat de Mad Hatter heeft opgelopen) en wordt aanzet gegeven tot een queeste. Als die aanleiding er eenmaal is, kan het verhaal klassiek vervolgd worden met een jacht op de trofee en afleiding in de zin van: vrienden redden (dat hoort er natuurlijk ook altijd bij). We eindigen met een uiteindelijke confrontatie, waarna Alice weer terugkeert naar de ‘echte’ wereld en haar beslissing aan haar al dan niet toekomstige echtgenoot meedeelt. Een klassiek en weinig orgineel verhaal, wat uiteindelijk een leuke film oplevert door verwijzingen naar de tekenfilm en door de manier waarop verschillende karakters neergezet zijn.
Karakters
Alice
Aan Alice maken we niet veel woorden vuil. Mia Wasikowska heeft dit personage uitstekend neergezet. Niet te overdreven, qua uiterlijk past ze ook prima bij haar rol. Punt van kritiek: wellicht had ze zich wat minder druk kunnen maken over haar krullen die om de haverklap door het beeld vliegen.
Mad Hatter
Een karakter dat door Johnny Depp uitstekend is neergezet, ware het niet dat we wel heel vaak moesten denken aan Willy Wonka, u weet wel, de chocoladefabrikant van Roald Dahl in de remake van, jawel, Tim Burton (2005).
Rode Koningin
Geweldig neergezet door Helena Bonham Cartner, heerlijk overacted, hetgeen prima past bij de rol die zij heeft. Verder commentaar is hier niet nodig. Kijk en geniet.
Witte Koningin
Hier zouden we graag de regie de schuld geven, en anders de casting-director. Anne Hathaway doet enorm haar best, maar het komt er gewoon niet uit. Het is te zweverig en te ‘elfig’, te zoet. Dit had verholpen kunnen worden door de zweverige, dromerige maniertjes nóg dikker aan te zetten (hetgeen niet van Anne verwacht kan worden, dit zit niet in haar), óf door dit overboord te zetten (regie, waar bent u?). Nu is het aan beide kanten net niet. Gezien de rol die zij in de film speelt, welke niet al te groot is, is het geen belemmering om toch van de film te kunnen genieten, maar het is wel een dissonant.
Caterpillar (de waterpijprokende rups)
De stem van de Caterpillar is ingesproken door Alan Rickman wat de enige juiste keuze was. Het doet erg denken aan de stem die hij gebruikt voor Sneep in de Harry Potter-serie, maar is bij uitstek geschikt voor deze rol. Rickman laat wederom zien wat een veelzijdig acteur hij is.
Tot slot
De film eindigt met muziek welke de kijker meteen uit de magie van de film haalt, erg jammer. Een puntje van kritiek dat we toch wilden uiten. Verder is het over het algemeen genomen een prima film die je beslist wel eens (of twee keer, of drie keer) wilt zien. Het verhaal is niet te ingewikkeld, de entourage is schitterend en de (meeste) karakters kunnen er prima mee door, ondersteund door een enkele uitblinker (de Rode Koningin, de Mad Hatter).
