In Nederland zijn de dinoflagellaten opgemerkt, giftige algen waar een mens ‘goed ziek’ van kan worden en waar recent een hond aan overleden is door het zwemmen in een besmette kreek in het Zeeuwse Ouwerkerk. Wat is een dinoflagellaat nu eigenlijk, waar komen ze voor en wat maakt ze zo giftig?
Wat zijn dinoflagellaten?
Dinos= rondtollend en deze(meestal) eencellige organismen hebben twee verschillende flagella, draadachtige zweepstaartjes.
Dinoflagellaten zijn behoren tot het dierenrijk en het plantenrijk omdat het organisme vrijzwemmende voedseldeeltjes op kan nemen maar ook zelf voedsel kan produceren net als een plant. De meeste dinoflagellaten zijn onschadelijk, maar dinoflagellaten genaamd Gambierdicus toxicus zijn giftige algen. Zij produceren namelijk gif. In dit artikel zal het gaan om dit giftige type flagellaat.
De algen doen aan fotosynthese, dus met behulp van (zon) licht, wordt in de chloroplast koolstofdioxide omgezet in koolhydraten zoals bijvoorbeeld glucose. Algen zijn onmisbaar in de voedselketen van de zee en gedijen goed in niet al te zout, voedselrijk water, warm weer en veel zonlicht. Ook de diepte en stromingen spelen een rol in het uitbreiden van de dinoflagellaten.
Waar komen ze voor?
Deze algen zijn te vinden en zoet en zout water, het liefst zoet water.. In Nederland komen ze zelden voor omdat de dinoflagellaten niet van golven houden, maar ze zijn voornamelijk te vinden in Spanje, Ierland en Noorwegen. Maar er zijn ook meldingen geweest in de Verenigde Staten, het Caribische gebied, China, Peru , de Filippijnen, Zuid Afrika, Kenia ,Australië en Scandinavië.
Wat maakt de als giftig?
De dinoflagellaten kunnen de mosselen in het water besmetten en zo voor voedselvergiftiging zorgen bij de mens. Dit kan zorgen voor serieuze gezondheidsproblemen. Het eten van besmette schaaldieren kan zelf fataal zijn! Ook zwemmen in besmet water kan voor huidirritatie zorgen en wanneer je water inslikt kan het koorts, misselijkheid, braken en diarree veroorzaken. Maar het wordt pas gevaarlijk als de algen in grote aantallen aanwezig zijn. Wanneer de aantallen groter zijn dan normaal spreekt men wel van rood tij, omdat het water dan roodbruin kan kleuren. Ook kan het de kleuren: groen, oranje en rood/bruin en roze aannemen, maar meestal is het rood.
De algen houden bij overmatige begroeiing zonlicht tegen voor de diepere lagen van het water, bovendien raakt al het zuurstof op in het oppervlaktewater, wat kan leiden tot (massale) vissterfte en vogelsterfte. Het gif van de algen kan de het zenuwstelsel aantasten, hierdoor raken vissen verlamd en kunnen niet meer ademen. De lagere concentraties van het gif kunnen zich ophopen in andere vissen en zo gevaarlijk zijn voor de zoogdieren die in de zee leven.
Recent
Sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw komt er steeds meer ‘rood tij’ voor. Dit zou komen door menselijke invloeden en ingrepen. Zo prefereren dinoflagellaten ureum boven ammonium en andere nitraten die voorkomen van natura in de oceaan en ureum is een afvalproduct in menselijke urine en het komt ook voor in water dat afloopt uit agrarische en stedelijke gebieden.
Ook de toegenomen scheepvaart zou een oorzaak kunnen zijn. Schepen nemen vaak een hoeveelheid water mee als ballast en laten dit vervolgens weer los in een andere gebied, zo worden de organismen meegenomen en verspreid.
