Hoe krijgen ze het voor elkaar? De leden van La Malarazza krijgen de meest a-ritmische plank aan het dansen. Een fusion-band uit Madrid mengt rumba met Italiaanse tarantella, Colombiaanse cumbia met jazz, flamenco met balads. En het swingt.
Wat ze maken
La Malarazza is in opkomst. Ze hebben een CD uitgebracht (te downloaden op www.lamalarazza.org) en bouwen een feestje waar ze maar komen. Een Italiaan, een halve Fransoos en vijf Spanjaarden zingen en spelen een mix van Italiaanse volksmuziek, Spaanse rumba, flamenco, jazz, cumbia en andere Latijns- Amerikaanse stijlen, en alles wat ze maar tegen komen op hun vrolijke pad. Met trompet, fluit, accordeon, gitaar, bas, saxofoon en percussie weten ze zelfs de meest a-ritmische plank aan het dansen te krijgen. Bovendien geniet jong en oud van deze gezellige en originele groep.
Leden
De band bestaat uit zeven leden:
- Bruno gullo – zang, accordeon, gitaar
- Iago Bermejo – zang, gitaar
- Carmen Vela – fluit, klarinet, zang
- Guillem Ferrer – altsaxo, tenorsax
- Victor Duchemin – trompet
- Manuel Sanz – bas
- Javier Castineiras – drums en percussie
Geschiedenis
La Malarazza is opgericht in oktober 2007 door een groep vrienden die zoveel lol hadden in het samen muziek maken dat ze besloten het eraan te wagen het professionele pad op te gaan. Ze zochten een sterke bassist en een vaste drummer om de groep kracht bij te zetten. Ze speelden in barren en clubs in Madrid en omstreken, en wonnen in 2008 een beurs om door Spanje te touren. Hun eerste CD is uitgekomen in maart 2009 en heet: De La Latina a Lavapiés (Van La Latina naar Lavapiés), referend aan de twee wijken tussen welke de bandleden heen en weer lopen en fietsen met hun instrumenten, zowel om op te treden als te repeteren, als elkaar op te zoeken. In juni 2009 wonnen ze de eerste prijs in de categorie Fusion van de Stichting Canal.
Hoe doen ze het toch?
Wat La Malarazza zo bijzonder maakt is niet gemakkelijk te vatten. Ze stralen, ze hebben energie, ze dansen, ze zijn theatraal, ze maken kabaal, ze snijden interessante thema´s aan in hun teksten, ze geloven in wat ze doen, ze jong en fris, en tegelijkertijd een groepje middeleeuwse troubadours. Dit is goed te zien in hun videoclip: De la Latina a Lavapiés. Misschien heeft het toch iets met de espíritu van die wijken in het centrum van Madrid te maken…
