Het begon op een parkeerplaats en groeide uit tot een festival met meer dan 100.00 bezoekers. Wat maakte dynamo nu het festival wat het was en waarom is het eeuwig zonde dat het niet meer bestaat.

Geschiedenis:

Voor het eerst georganiseerd in 1986 op de parkeerplaats van het

dynamo

jongercentrum in eindhoven. Aangezien dynamo ook als zaal bekend was bij vele bands en de link met

aardschok.

 Medewerkers hadden ze vaak bands die op het punt van doorbreken stonden. Dit zorgde in de jaren erna voor een groei waardoor men uitweek naar eerst de kunstijsbaan in eindhoven en later naar vliegveld welschap.

Hoogtepunt:

Qua bezoekers aantallen zeker de jaren op het vliegveld welschap. Een groei tot boven de 100.000 bezoekers met de top van de metal scene die maar al te graag op dynamo wilde spelen. En bezoekers die van over de hele wereld kwamen om het festival te bezoeken.

De ondergang:

Na enkele jaren op welschap ging het festival verplicht op zoek naar een andere locatie waarvan er helaas geen enkele blijvend was. Er was de terugkeerd naar de kunstijsbaan, het uitwijken naar Mierlo. Maar daarna werd regio Eindhoven verlaten, en zwierf men door het land. Helaas vaak ook als afgezwakt eendaags festival. Uiteindelijk ging dit ten koste van het unieke karakter van dynamo en het festival stierf een stille dood.

Het dynamo gevoel:

Het is moeiijk uit te leggen, want eigenlijk had je het mee moeten maken. Alle belangrijke metalbands (en alle aanverwante genres) in een weekend kunnen zien, dit alles voor een schappelijke prijs. Een festival voor en door liefhebbers. Alles kenmerkte zich door typische zuidelijke gemoedelijkheid en gezelligheid! Zeg maar een woodstock maar dan voor metal.

De enige manier waarop dit zou kunnen herleven is als het ooit terug zou kunnen keren in de geboorteregio en weer voor en door echte fans gehouden wordt. Want zelfs jaren na de laatste echte dynamo praten fans maar zeker ook bands er nog steeds met heimwee over.