De cello is grotendeels gemaakt van hout. Welke soorten hout gebruikt kunnen worden en voor welke onderdelen van de cello, lees je in dit artikel. Naast hout wordt ook ander materiaal gebruikt. De snaren zijn bijvoorbeeld van staal, of van kunststof of darm. In de strijkstok zit haar van een speciaal paard en in sommige stokken is zelfs goud verwerkt.
De klankkast
De klankkast is gebouwd uit verschillende houtsoorten. Het bovenblad is meestal van sparrenhout gemaakt. Evenals de stapel en de zangbalk, die binnenin de cello zitten. Het bovenblad is het belangrijkste van de cello, omdat de klank door het blad bepaald wordt. Soms is het bovenblad uit meerdere dunne lagen hout gemaakt. Dit is heel stevig, maar komt de klank niet ten goede.
Het achterblad is meestal opgebouwd uit twee stukken esdoornhout. Esdoornhout is een wat zwaardere en zeer stevige houtsoort. Het is daarom ook heel geschikt voor de ribben of zijkanten van de klankkast. Wilg of populier is een lichtere, zachtere houtsoort. Als het achterblad uit dit zachtere hout is gemaakt, dan is het meestal uit één stuk opgebouwd. Het zachtere hout geeft de cello ook een warmere klank. Het achterblad is ook wel opgebouwd uit gevlamd hout. Dat ziet eruit als tijgerstrepen. Dit maakt de cello wel heel mooi, maar ook duur.
De kam is gemaakt van spiegelhout met donkere streepjes of stipjes. Of van heel licht of blank en egaal hout. Ook de kam is van invloed op de klank van de cello. Deze kan ervoor zorgen dat de klank wat dof is of juist scherp. Een hoge kam van wat harder hout zorgt voor die hardere scherpere klank. Een kam van zacht hout zorgt voor het tegenovergestelde. Je hebt een Franse kam en een Belgische kam. Soms zit in de kam een klein stukje ebbenhout.
De hals
De hals en de krul zijn net als het achterblad gemaakt van esdoornhout.
De toets, de voorzijde van de hals, is gemaakt van ebbenhout. Dat is een harde en bijna zwarte houtsoort. De toets is heel egaal gemaakt, waardoor het beter te bespelen is.
Ook de stemsleutels, die in de krul zitten, moeten gemaakt zijn van stevig en hard hout. Meestal zijn ze dan ook van ebbenhout.
De snaren
Cellosnaren zijn er in zeer veel verschillende uitvoeringen, maar globaal onder te verdelen snaren van staal, darm of kunststof. De snaren zijn meestal omwikkeld met een heel dun draad van metaal.
Stalen snaren hebben een massieve kern of een gevlochten. De snaren met gevlochten kern hebben een warmere en donkere klank dan die met de massieve kern.
Snaren van schapendarm klinken zoet, voller, warmer en donkerder dan stalen snaren. Ze gaan alleen veel minder lang mee en zijn erg duur. Darmsnaren moeten eerst ingespeeld worden voordat ze goed gaan klinken. Ze moeten ook veel bijgestemd worden, omdat ze veel rekken in het begin. Vroeger hadden cello’s alleen maar schapen darmen snaren. Tegenwoordig worden darmsnaren vooral voor het spelen van barokmuziek gebruikt.
Snaren van kunststof hebben een klank tussen de stalen snaren en darmsnaren in.
De omwikkelingen van de snaren is net zo belangrijk voor de klank. Een omwikkeling van nikkel of zilver zorgt voor een warme klank, maar er is verschil in sterkte. Chroom en aluminium zorgen voor een heldere klank. Wolfraam is een iets zwaarder metaal en wordt ook wel gebruikt samen met zilver of in plaats van zilver. Verder heb je omwikkelingen van koper, goud, titanium.
Wanneer je cellosnaren koopt zie je ook de aanduiding dolce, medium en forte. Een klankaanduiding voor zacht, gemiddeld en hard.
De strijkstok
De strijkstok is gemaakt van pernambuk of braziel. De eerste houtsoort is duurder dan de tweede, wat niet wil zeggen dat de duurste altijd beter is. Pernambuk is een roodachtige houtsoort uit Zuid Amerika. Pernambuk is geschikt voor de strijkstok, omdat het een bepaalde elasticiteit bezit. Het bewerken van het hout totdat het gebruikt kan worden in de strijkstok is een tijdrovend proces.
Tegenwoordig worden veel stokken gemaakt van kunststof met carbonvezel erin. Dit maakt de stok minder kwetsbaar en is goed voor de elasticiteit. De carbonstok kost minder dan de pernambuk, maar is in kwaliteit niet minder. Overigens zijn er heel goede en minder goede carbonstokken.
Het paardenhaar van het strijklint is van een paard uit Mongolië, omdat het haar dun en gelijkmatig is, zeer geschikt voor de strijkstok. Er zijn ook wel stokken met kunststof strijklint. Deze hebben echter weinig grip op de snaren.
De metalen onderdelen van de strijkstok ook wel het montuur genoemd, kunnen gemaakt zijn van zilvernikkel, alpaca, zilver of goud. Alpaca is een metaallegering van koper, zink en nikkel. Een strijkstok met zilveren montuur is erg prijzig en gouden monturen komen maar zelden voor.
