Edward Benjamin Britten is mogelijk de belangrijkste Britse componist van de 20e eeuw. Zijn werk steunt sterk op dat van eerdere componisten en stijlen en wordt daarom soms eclectisch genoemd. Daarin was Britten een pionier, maar door sommige tijdgenoten werd hem verweten te weinig vooruitstrevend te zijn. Momenteel staat de waarde van zijn werk echter volledig buiten kijf, hoewel diverse kenners er steevast op wijzen dat hij het zich soms wat gemakkelijk maakte. Zijn beste werk is briljant, maar niet alle composities zijn even interessant.
Britten studeerde muziek aan het Royal College of Music en begon als twintiger te componeren. Hoewel hij pianist was, concentreerde hij zich al vlug op werk voor zangstem. Zijn oeuvre omvat dan ook veel opera’s, zoals Peter Grimes dat al spoedig na de première in 1945 een blijvend succes bleek. Hoewel Britten atheïst was, heeft veel zijn muziek een religieus thema. Britten leefde samen met Peter Pears, een tenor naast wie hij na zijn dood in 1973 werd begraven.
A War Requiem
Het meest bekende werk van Britten is zonder twijfel ‘A War Requiem’, waarbij hij gedichten van Wilfred Owen op muziek zette. Het emotionele werk is op zichzelf een ervaring, maar zeker in een herdenkingscontext raakt het precies de juiste snaar. Bijna net zo bekend en wellicht zelfs vaker uitgevoerd is zijn The Young Person’s Guide to the Orchestra: Variations and Fugue on a Theme of Purcell. Net als bijvoorbeeld Peter en de Wolf van Prokofieff is het werk een muzikale ontdekkingsreis voor kinderen.
