Mensen kennen mijn verhaal niet.
Mijn verhaal is hard en waar.
Toen ik 5 jaar was heeft mijn vader een stuk huis bij ons aan laten bouwen voor mijn grootouders. De eerste paar jaar was er niets aan de hand. Na een paar jaar ging het achteruit met Opa hij kreeg een probleem met zijn aorta en na werdt geopereerd en werdt toen zwakker terwijl hij nog tot z'n tweeëntachtigste heeft getennist. Na een paar jaar ging het ook slecht met Oma. Ze werd dement. een paar jaar lang hebben mijn opa en mijn moeder voor haar gezorgd.
Totdat 3 jaar terug mijn moeder schreeuwend op de badkamer vloer lag, het is dat mijn vader net thuis was om te eten anders was ik geflipt. mijn moeder werdt met 8 spuiten in slaap gebracht en naar het ziekenhuis gebracht.
Ze had een accute nekhernia die ze niet konden opereren.
Ik heb toen ze 2 weken in het ziekenhuis verbleef en de drie maanden daarna voor mijn opa en oma gezorgd en heb ook ons huishouden gedraaid. En omdat ik ook naar school moest heb ik dat dus allemaal tegelijk gedaan. Meteen na school de boodschappen doen, toen koken en de was doen dan mijn opa en oma helpen, gelukkig hadden we thuishulp om oma te wassen en naar bed te brengen. midden in de nacht nog huiswerk maken. nog even 2 uur op school blijven voor huiswerk en dan weer boodschappen doen en de was en stofzuigen en noem maar op. mijn vader kon niet helpen want die had een baan en bedrijf dus die was daar ook druk mee.
Na deze periode heb ik mijn moeder ook nog steeds moeten helpen met de 2 huishoudens omdat mijn moeder nog last had van haar arm vanwege de hernia. die last heeft ze nu nog.
Die periode speelde van oktober tot januari. In februari ging mijn oma naar een middel zware instelling omdat het echt niet anders kon. Ik heb daar weken s' nachts om liggen huilen .Na zo'n periode terwijl je 13 bent wil je niet meer verder met het leven hoor. dan zie je niks meer zitten.
na deze periode van 4 – 5 jaar hebben we relatieve rust gehad totdat mijn opa ook heel slecht werd na een poosje kon hij nog amper auto rijden en lopen maar hij wou zo graag! hij wou zich niet overgeven aan de ouderdom op 92 jarige leeftijd. Na een jaartje zo aan te rommelen kon hij bijna niks meer. Mijn opa kreeg iedere dag thuiszorg.
En zo brak er weer een hoofdstuk aan. Ik had op 1 september 2008 een nieuwe baan als ochtend kranten bezorger. s' ochtends om half vijf uit bed en om vijf uur op de fiets zodat je half zeven klaar bent om om zeven uur weer naar school te vertrekken.
Na 2 weken kwam de ochtend verpleegster aan rennen bij ons huis opa was benauwd. dat klopte, we belde de huisartsenpraktijk en die waren er binnen 10 minuten. Opa had een Tia gehad en die zoude steeds wederkeren en ook dat klopte die zelfde avond kreeg hij weer een Tia en na een paar dagen kreeg die ze bijna ieder uur. Ook kreeg hij kapriolen. Hij kroop s' nachts het bed uit en ging roken in bed. vandaar dat we s' nachts bij hem bleven waken. ook ik.
na een nacht daar te zitten moest ik mijn kranten doen. na de kranten ging ik naar school waar ik dus in slaap viel bij natuurkunde. gevolg: bak water in mijn nek van de docent! hierna wist school ook mijn thuis situatie.
Na een paar weken is ook opa in een instelling gestopt op aandringen van hem zelf.
2 weken na dat hij daar zat waren die tia's minder maar kreeg hij 2 keer achter elkaar een long ontsteking. war wij eerst bij elke tia al dachten van nu gaat hij dood dachten we dat nu des te meer. maar hij bleef wonder boven wonder altijd leven. de laatste maanden gaat het goed met opa alleen maakte hij zich zo ongelooflijk veel zorgen om oma die in de instelling naast hem zat.
1,5 maand terug kregen we een bericht: oma zou niet zo lang meer hebben want ze had een zware long ontsteking. en inderdaad ze overleed een paar dagen later terwijl ik aan het karten was op 93-jarige leeftijd. sinds dien is er een last van opa af en is opa weer helemaal gezond alleen kan hij niet lopen en is licht aan het dementeren maar ja.. wat wil je nou op zo'n leeftijd hoor ik iedereen nu zeggen. hij is nu 94.
Dit verhaal schreef ik 3 jaar geleden. Een half jaar later stierf mijn opa.. op 95 jarige leeftijd een rustige dood. Uiteindelijk werd het hem allemaal te veel. Hij is net zoals mijn Oma opgegaan voor de wetenschap zoals dat heet.
