Daar sta je dan, opgezadeld voor mijn neus. Je kijkt niet al te opgewekt, volgens mij ga je liever terug je warme stal in. Maar vandaag ben ik vastbesloten om een leerzame training neer te zetten samen met jou.
Vanaf het moment dat ik opstap voel ik dat jij daar heel anders over denkt. Het lijkt wel alsof ik kan voelen wat je denkt: “Leerzame training…pfff jij zit zeker lekker, daarboven”
Ik begin de training dus maar rustig aan, een beetje stappen links en rechts, en met mijn benen, die er inmiddels vanwege jou ook niet meer al te edel uit zien, probeer ik je los te werken. Als je na wat tegenstribbelen, en wat bokjes eindelijk een beetje begint op te warmen en ik het gevoel hebt dat het er toch wel inzit vandaag, besluit jij dat je jeuk hebt; en dus even moet schudden zodat ik zowat voorover in de modder val, en de balans die we net gevonden hadden weer helemaal weg is. Natuurlijk ben ik de beroertste niet want dat je jeuk hebt kan natuurlijk gebeuren, dus geduldig als ik ben, begin ik weer overnieuw.
Net als we het weer een volte volgehouden hebben besluit jij dat het hek in de hoek er deze ronde net iets anders uitziet en ben je vastbesloten daar niet langs op te gaan. Sterker nog je springt met een elegant sprongetje aan de kant, waardoor we natuurlijk weer onze balans verliezen. Maar geen gezeur gelijk door deze keer! Ik leg mijn zwaar getrainde voetballers-not-lady-like benen weer aan en ga iets minder geduldig verder. Van deze minder geduldige manier lijk je meer op te steken en je doet goed je best. Nou dan maar weer langs het hek, ik begin je in de goede richting te sturen daar gaat die dan weer, 50 meter, 40 meter, 30 meter mijn kuiten die jij misschien als een speldenprik voelt, verkrampen bijna zo hard druk ik ze tegen je aan. 20 meter, rechts, links, rechts, NEE LINKS. Daar ben jij het overduidelijk niet mee eens vandaag, en dus druk je lekker door naar rechts. Je edele lichaam stapt vrolijk door terwijl ik je, al zittend in het zand, nakijk. Opeens merk je dat het wel erg licht is op je edele rug en draai je je edele hoofd naar me om. Je kijkt me aan met die grote, bruine, edele ogen van je alsof je zeggen wilt heb ik iets verkeerds gedaan?
Het enige wat ik op dat moment kan zeggen is: LOMPE KNOL!
Uiteraard stap ik weer op, en jij laat niets meer zien van dat on-opgewekte paard van een uur geleden. Je danst met je edele lijf door de ring, maar ondertussen lach je in dat edele hoofd van je. En alsof ik je gedachten kan lezen zeg ik hardop: “Wat moet het fijn zijn om zo’n lomp edel dier te zijn“
