In mijn vorige artikel heb ik beschreven hoe een Out of Body Experience (OBE) verloopt. De fases die je betreed, maar ook de manier hoe ik het beleef. Dit artikel is te vinden op:
http://artikelen.foobie.nl/meningen-ervaringen/out-of-body-experience/
In dit artikel besteed ik aandacht op wat wel en niet te doen bij een beleving van een OBE. Natuurlijk weer vanuit eigen belevingen. Dus hier gaan we:
Na de goede eerste ervaring van een bewuste OBE, dacht ik dat het vanaf nu een stuk makkelijker zou zijn. Langzaam leerde ik dat als ik mezelf openstel, het vele malen makkelijker gaat. En daarin maakte ik een grote fout.
Iedere OBE die ik beleefde, begon ik op dezelfde manier. Ik ging liggen, maakte m’n hoofd leeg en begon in gedachte te praten. Of ik uit mijn lichaam kon worden gehaald, voor de beleving van een OBE.
In het begin lukte dat erg goed. Het voelde alsof ik een hand kreeg en werd geholpen deze wereld te verkennen. Ik kon mijn eigen huis zien, en ik zag hoe de buurman het licht uitdeed, naar boven liep en z’n tanden ging poetsen. Ik kon naar mijn oude school toe en door de gangen kijken, ookal waren deze donker en verlaten. Maar doordat deze hand nog steeds aanwezig was, voelde ik me veilig… Totdat het een keer fout ging…
Ik had ook deze bewuste avond weer hetzelfde ritueel. Ik ging liggen in m’n bed, maakte m’n gedachten leeg en ik vroeg om hulp om een OBE te beleven. Maar ik maakte een fout. Ik kreeg een hand en pakte deze zonder denken aan. Deze hulp zou mij weer een OBE bezorgen, en dan kon ik de gehele nacht rondkijken, ervaringen opdoen, en dingen ontdekken. Maar toen ik eenmaal die hand pakte, kreeg ik een gedachte die me bang maakte. Ik hoorde iemand lachen en ik kreeg het gevoel alsof iemand me hard aan het rondtollen was. Ik werd opgezogen in een draaikolk, en belandde in een zwart open veld. Ik was bang, maar wist niet hoe ik terug kon komen in mijn lichaam…
De persoon die mijn hand pakte, of nou ja persoon… Het was niet zoals ik eerder heb gezien. Het was niet veilig, niet vertrouwd. Niet geruststellend. Het was alles wat je nooit mee wilt maken.
De stoerste man of vrouw zou bang zijn. Bang voor dat ene. Dat ene dat je vertrouwde, en die je nu uit je lichaam heeft getrokken. Gezogen is het meer.
Gelukkig schrok ik op dat moment zo erg, dat ik mijn ogen opende. Ik lag nog op mijn bed, nat van het koude zweet. Kippenvel over mijn lichaam.
Ik zal dit nooit meer doen.
Dit is een ervaring die ik mijn leven niet meer vergeet. En de boodschap is heel simpel. Stel jezelf nooit open voor het onbekende. Ookal lijkt het nog zo veilig, vertrouw niemand dan jezelf. Na deze ervaring heb ik het nooit aangedurft om ook maar enige informatie op te zoeken erover. Omdat dit me nog banger zou maken dan ik al was.
Ik had besloten om deze ervaring als een wijze les te beschouwen. In het onbekende zitten niet alleen maar goede mensen. Er zijn ook mensen die je pijn willen doen. En zolang je deze wereld niet kent, is het gevaarlijk en moet je op je hoede zijn. Langzaam en alles in kleine stapjes.
Ik hoop dat jullie zo een ervaring nooit mee zullen maken. Natuurlijk ben ik terug gekomen op de uitspraak dat ik nooit meer een OBE wil beleven. Maar vanaf dat moment ben ik het kleiner en voorzichtiger gaan doen. Niet buiten huis en alleen op veilige plekken. Zonder hulp.
Ik hoop dat er mensen zijn die hiervan leren. Mensen die het willen proberen of mensen die nog bezig zijn met experimenteren. Het kan een gevaarlijke nieuwsgierigheid zijn.
Pas er alsjeblieft mee op!
In mijn volgende artikel zal ik blik geven van een OBE in mijn ogen. De plek, de tijd en alles wat je kan ervaren tijdens een OBE.
Ik dank u voor het lezen van mijn artikel
Sparkle
